Eind januari nadert en de royalty-watchers hebben hun beschouwingen klaar. Gaat ze door of zal ze op haar verjaardag het stokje overdragen aan Willem Alexander (en natuurlijk Maxima)? Inmiddels is het 1 februari 2012 en ze gaat nog gewoon door. Ik, als passief Republikein, bewonder haar stiekem. Ze wordt gezien als een kille koningin, gelijk het huidige ijzige weer. Ze komt misschien zakelijk over, maar daar is niets mis mee. De mensen die haar hebben ontmoet, spreken over een betrokken en meelevende vrouw. Ik kan er niet over oordelen. Zelf heb nooit een kopje koffie met haar mogen nuttigen. Dat is geen ramp, want ik vermoed dat ik me niet aan het protocol kan houden. “Hare Maje” of “Koninklijke Hoogheid” komt niet uit mijn strot, dat zal de Republikein in mij zijn. Ze zal het moeten doen met mevrouw van Oranje, mevrouw de koningin of van mijn part mevrouw van Buren. En daarmee voor mij geen bezoekje op Noordeinde.

Toch prijs ik prijs mezelf gelukkig met ons staatshoofd. Ze is in ieder geval intelligent en uitstekend in staat ons land te vertegenwoordigen. Hoe zij onlangs verscheen, samen met haar schoondochter, bij de moskeeën in de Golfstaten. Ik was diep onder de indruk van de waardigheid en de respectvolle benadering. Eigenlijk heel vanzelfsprekend en het mag niet eens tot gespreksstof leiden. ( Hoe haalt die muppet uit Venlo het in zijn hoofd?) En met dezelfde vanzelfsprekendheid is ook 31 januari 2012 voorbij gegaan. We kunnen rustig blijven slapen onder de bezielende leiding van Bea.

Hoe zal dat gaan, de onderhandelingen tussen het staatshoofd en de kroonprins? Niemand weet het en dat geeft voeding aan allerlei tv-series. Zelf heb ik ook een vermoeden. 74 jaar is nog niet heel oud, maar op zijn minst een respectabele leeftijd. Misschien was ze het van plan om op haar verjaardag aan te kondigen om weer prinses Beatrix te worden. Mogelijk heeft ze met de gedachte gespeeld. Maar toen kwam Willem vanuit Wassenaar aanscheuren. Zijn bolide fout parkerend bij Paleis Noordeinde. Enthousiast galmt het vanuit de ontvangsthal in het Paleis:,,MA, MAMMA, LUISTER, LUISTER IT GIET OAN, IT GIET OAN.” Licht verstoord komt de koningin haar zoon tegemoet. ,,Rustig toch jongen, wat is er aan de hand Alex?” Struikelend over zijn eigen woorden herhaalde de prins. “Mamma, it giet oan.” Beatrix schudt haar hoofd en wijst op de hysterie in Friesland, een jaarlijks terugkerende mantra van Elfstedenkoorts. ,,Echt mam, dit jaar echt.”

Even is het stil. Een denkrimpel vormt zich op het gezicht van Beatrix. Ze kijkt naar haar onstuimige zoon en geeft een kort minzaam knikje. Een oerkreet ontstijgt uit Willem van Buren. ,,Je bent de liefste mamma, van de hele wereld.” Hij bedelft zijn moeder met knuffels. ,,Het is goed jongen, ga nu maar, ik heb nog veel te doen.”

Even later pakt ze een sigaret, kijkt in haar agenda en streept de afspraak met de tv-ploegen voor 31 januari door. Ze begrijpt die jongen wel. Het rijden van een elfstedentocht past niet bij de voorbereiding van het koningschap. Bovendien wil hij voor Maxima natuurlijk ook nog één keer echt onvervalst Hollands excelleren.

Terwijl ze haar sigaret uitdrukt mompelt ze: ,, It giet oan, ook voor mij nog een jaar. Och 75 jaar is een mooie leeftijd om nog volop te genieten van het leven.”