Kakelkrant van Sprakeloos 11: PVV bashers zijn ook treurniswekkend

 Kakelen en de PVV horen bij elkaar, toch zal ik in de Kakelkrant weinig aandacht aan hem besteden. Inhoudelijk kom ik bij de PVV niet verder dan roeptoeteren met PVV-bashers over politieke blunders en raaskalen over politici met een justitieel smetje. Dat wil ik niet. Eergisteren had ik immers al een rioolblogje over de burgemeester van Aalst geschreven.

Hedenochtend dacht ik na over de populariteit van de PVV.

Zal het de armoede zijn? Ik denk het niet, want ondanks alle misère is Nederland nog steeds één van de rijkste landen en ondanks Rutte c.s. die heel hard bezig is te denivelleren en Henk en Ingrid te nekken. De tweedeling is reletief en mondiaal gezien niet dramatisch. Hoewel de ontwikkeling al sinds de jaren wel tachtig gaande is. Steeds vaker mogen mensen niet meedoen, wel een beetje als het economisch goed gaat, maar alle kruimels worden bij conjunturele neergang weer afgepakt van minima en chronisch zieken. Tweedeling is een onderliggend probleem, maar niet de oorzaak van de PVV. Anderhalf miljoen PVV stemmers zijn niet allemaal arm, bovendien steunt Wilders het neo-liberalisme.

Ligt het aan de multiculturele samenleving? Ze is natuurlijk wel een uithangbord voor de anti-sentimenten, maar ook de oorzaak? Schelden op anderen, zondebokken zoeken, is een beproefd mechanisme. Je hoeft dan niet naar eigen fouten te kijken, laat staan substantiële oplossingen aan te dragen.

Is het de onvrede met de ‘oude’ politiek? Politiek zal zelden schoonheidsprijzen in de wacht slepen en we leven vanaf de middeleeuwen noodgedwongen in een poldermodel, al wil Geert Wilders er niet aan. In de praktijk is zijn optreden net zo oud als Machiavelli zelf, mogelijk nog ouder, bovendien exelleert hij in de verfoeide achterkamertjes.

Bovenstaande zaken hebben in onderlinge samenhang met de populariteit van de PVV te maken, maar waarom blijft die populariteit. Rationeel zijn hier geen argumenten voor, of toch? In ieder geval eentje, namelijk de stomzinnigheid van zogenaamde Wilders bashers. Versta me goed, ieder deugdelijk argument om de PVV te attequeren is welkom, maar hun volkomen onverdraagzaamheid is opmerkelijk. Alle PVV-ers zijn dom, kijkers van stupide tv-programma’s Wilders-adepten, Telegraaflezers heulen met uiterst rechts en als je André Rieu of André van Duin goed vindt, ben je hooguit een geleerde ‘Tokkie”.

Zoals gezegd, ik ken geen deugdelijke argumenten om PVV te stemmen. Als ik een tv programma stupide vind dan zal ik ageren, maar om de kijkers paupers te noemen, gaat me te ver. De Telegraaf vind ik niet geweldig en hun presentatie ronduit hijgerig, dus aan mij niet besteed. En Duin’s Dikvoormekaar vind ik subliem, de rest boeit me minder. Dan onze Limburgse violist, volgend jaar ben ik van plan zijn orkest ergens in den lande te bezoeken, fantastisch, terwijl het zogenaamde ‘zware’ klassieke werk me ook bevalt. Ik ben toch niet beter door mijn mening, muzieksmaak of scholing.

Moraal van mijn verhaal. Het dedain waarmee zogenaamde (linkse) intellectuelen op Twitter en andere sociale media menen te moeten bashen naar Wilders en vooral in hun ogen Wilderpubliek is stuitend. Het is kleinzielig en vooral erg dom. Als je weet dat je intelligentie groter is dan die van de gemiddelde Nederlander en je al dan niet terecht waarden en normen uitdraagt, verlaag je niet tot het niveau van de gemiddelde anti multiculti bashers. Als je stiekem verheven gedachten koestert, heb dan op zijn minst mededogen met hen die het niet begrijpen. Sabel het gedachtengoed dat je niet aanstaat neer, niet de mensen. Want anders zie ik geen verschil tussen de PVV bashers en het gedachtengoed van de PVV.

Kakelkrant van Sprakeloos 6: Vrouw met de 3 borsten, nu op Twitter

 

Het moet me van het hart, na een momentje van relevatie ten aanzien van Twitter en andere sociale media. Een klein momentje maar hoor, want sinds een half jaar, geen dag zonder, met uitzondering van de vakantie. De paar minuten van inkeer bracht mij terug naar afgelopen week en het Pukkelpopgebeuren. Ik kwam er achter door een beetje oplettendheid op Twitter. In no time was de timeline een en al pukkelpop. Het kon niet missen. Toen had ik al zoiets, raar eigenlijk. Half Nederland lijkt mee te lijden of misschien wel te genieten. Hoe het met onze Zuiderburen is, kan ik niet zeggen, maar ongetwijfeld niet veel anders.

Genieten, lees ik dat goed? Ja, dat leest u goed. Want naast een ongeëvenaarde hoeveelheid repeteertweets van het nieuws, komen meteen de ‘ach’ en ‘wee’ tweets, alsof we er zelf bij zijn.’Heb je het gelezen van #pp11? ‘Eruggg hè? Ja, heel errugg. Een soort wedstrijd wie het meeste medeleven kan tonen. Dan komen de discussies op gang hoeveel doden en van welke betrouwbare bron is geraadpleegd. Wie geen kaartje had voor het popfestival, kan de volgende dag op school in ieder geval alle ins en outs ‘waarheidsgetrouw’ doorkleppen. Hoewel ik het nut van de sociale media niet wil onderschatten, krijg ik ook een vieze smaak in de mond.

Het is botweg virtueel ramptoerisme en doet me denken aan het rariteitenkabinet heel vroeger op de kermis, kijken naar de vrouw met de drie borsten of andere mismaakten à la Quasi Modo. Een ranzige nieuwsgierigheid die mensen drijft naar het leed van de ander te kijken. Opwinding en afkeer wisselen elkaar in een ongelooflijk tempo af. Het kan allemaal met de sociale media.

Ook ik ben verslaafd aan nieuws blijkbaar en zal mezelf niet boven de flow op twitter stellen. Ik zal zeker geen vergelijk maken met andere rampen en gebeurtenissen die niet op de sociale media terechtkomen en daardoor minder belangrijk lijken. Ik verbaas me alleen, ben even sprakeloos, heel even maar en daarna kakel ik gewoon weer mee.

Lees ook hierover in de volgende link.