Misschien wel een van de mooiste Europese series, in ieder geval de serie waardoor Netflx een serieus medium is geworden voor mij. Een aantal jaren terug hebben we de serie als volleerde binge-watchers verslonden. Drama en geschiedenis achter elkaar tot en met het heden. Prachtige serie, weet niet of hij nu nog op Netflix te zien is. Berlijn is trouwens helemaal een stad die geschiedenis uitademt aan alle kanten en het heden absorbeert. Wat de toekomst gaat brengen weet ik niet, maar hier ‘meets East en West, South en North. Politiek links en rechts zijn alom vertegenwoordigd, al met al een potentieel explosief geheel. Vooralsnog is het ook een stad van leven en laten leven.

Vandaag maar eens een wandelingetje maken in de buurt van de Weissensee. Het natuurbad ademt een mate van oudewetserigheid uit, in ieder geval een beetje de sfeer van een paar decennia terug. Bij de plek waar je kon zwemmen en ook rondom het hele meer was een ware bordjescultuur in het overdrevene. Verboden op het gras te begeven, verboden te zwemmen buiten de aangegeven punten en je mag de reddingsboei niet mee nemen. Een bordjescultuur die je op sommige campings in Oostenrijk of Duitsland af en toe vaker ziet.

Voor de rest een fijne wandeling rondom de Weissensee. Het Bertold Brechthuis was gesloten helaas, maar we zijn nog wel naar de grootste Joodse begraafplaats in Europa geweest, nabij de Weissensee in het voormalige Oost-Berlijn. Ondanks het nazi-geweld is een belangrijk deel van de begraafplaats nog in takt gebleven en nog steeds in gebruik. Meer dan veertig hectaren graven, gedenkstenen oud en nieuw. Heel indrukwekkend. Bovendien zijn de stoffelijke overschotten vanuit de verschillende concentratiekampen ook hier naar toe gebracht. Midden in de stad een oase van rust, een plek van contemplatie en bovenal ook een plek om de breekbare geschiedenis van Duitsland, Europa of misschien wel de hele mensheid te overdenken.