Het was niet de week van Biden. Zelfs de alom geprezen Kamala Harris die het glazen plafond beslechtte, eiste niet mijn aandacht op. Nee, we hebben in Nederland een nieuw fenomeen. Rob Kemps! Rob wie? Rob van de Snollebollekes, je weet wel BOEM, BOEM, BOEM van links, naar rechts. Deze Rob is de slimste mens van Nederland. Een terechte winnaar en een lichtpuntje in de week van de avondklok, zoals De Kamer heeft besloten. En onze TeflonMark van de toeslagenaffaire? Hij showde zijn ware ik. In demissionaire staat heeft Rutte in de Tweede Kamer gedreigd nu feitelijk meer macht te hebben. Die durft. Het is maar goed dat er binnenkort verkiezingen zijn. Moge heel Nederland maar eens goed nadenken hoe het verder moet. Ik zou zeggen: Rob for President en laat hem schallen door de luidsprekers van alle Nederlandse huiskamers: Naar LINKS, naar LINKS!
De afgelopen week samenvattend, er was weinig opwindend nieuws. Trump zit nog in het Witte Huis, Biden bereid zich in zijn laatste levensjaren voor om puin te ruimen. Geen opwinding op dit front maar we kunnen onze lol nog op met de Amerikanen. Ook deze week weer mislukte onderhandelingen tussen de EU en Engeland. What’s new? Zullen Boris en Ursela de harde Brexit kunnen afwenden? Willen ze dat? Brexit, we zullen de komende weken nog lachen om dit trieste cabaret. De coronacijfers dalen niet, het gemopper in Nederland over de maatregelen, waar we ons dan massaal niet aan houden, gaat onverminderd door. Met of zonder vaccins, we dreigen 2021 met een enorme knal te gaan beginnen. Kan lollig worden. De oude kranten gaan de papierbak in. Voor de nieuwe week hoop ik op echt nieuws, zo niet dan slaan we gewoon de week over.
We ontwaken in een nieuwe wereld. Trump gaat weg en Joe is de baas van het land dat vroeger wereldleiders voortbracht. Kamala kan voor generaties vrouwen een voorbeeldfunctie vervullen als ze de hopeloze verdeeldheid binnen de Democratische partij kan overbruggen. We laten de kloof met de Republikeinen gemakshalve buiten beschouwing. Een kleine gedachtenkronkel tussendoor, zou het zorgpersoneel van de Amerikaanse ziekenhuizen hebben kunnen stemmen vanwege de pandemie? Potentieel een gevalletje verkiezingsfraude ervanuit gaande dat zij massaal op de Democraten stemmen. Dus maar bidden dat de feestende Ezels en de mokkende Olifanten niet leiden tot nieuwe corona-uitbraken. Het feest der Democratie is klaar, nu naar onze eigen sores met Brexit, de vluchtelingencrisis en het oplaaiende moslimterrorisme. En in Nederland kibbelen we verder over de coronamaatregelen. De tijd van verstrooiing is voorbij, Goede Tijden-Slechte Tijden Amerika is afgelopen. Het is weer Onderweg naar Morgen in Europa.
Ik weet niet of het portretrecht van toepassing is op bovenstaande foto, maar ik baal ervan dat ik niet nagedacht heb over de schaduw van mezelf. Ik had anders een heel mooi verhaaltje kunnen schrijven over kuieren in de nostalgie van de jaren twintig van de vorige eeuw. Niemand zou me geloven, maar dat boeit niet. Klompenpaden zijn een hobby aan het worden, nog 93 te gaan, maar een klompenpad zonder moderne middelen is natuurlijk onzin. De telefoon om te fotograferen is natuurlijk multifunctioneel tijdens de wandeling. De stappen worden bijgehouden en de App is standby als de moderne kompas om de weg te vinden. Ik besef dat je honderd jaar geleden niet eens zo’n wandeling kon maken en foto’s schieten te gelijk. Het gevaarte dat je toen moest meenemen om een paard en wagen te kieken was onmenselijk groot. Het zou in ieder geval een fijne ontspannen wandeling in de weg staan. Wat leven we toch in een bevoorrechte tijd.
De telefoon zorgt er trouwens ook voor dat de hele wereld, ook tijdens een klompenpad binnen kan komen. Normaal gesproken weet ik dat wel te filteren, maar nu liep ik met mijn zoon die met een oogopslag de pushberichten leest. Ze worden ongevraagd aan me medegedeeld. Met de Coronacijfers gaat het redelijk, maar de Amerikaanse president is formeel nog niet gekozen. Genoeg gespreksstof vanuit de buitenwereld, maar ook de wandeling zelf gaf reden genoeg om te keuvelen over de dingen die we zagen. De novemberzon was nog warm genoeg om met een T-shirt te lopen. En we waren niet de enige, het was zeker aan het begin en einde van de Doesburgermolenpad druk met wandelaars en fietsers. De parkeerplaats bij huize Kernhem was vol, dus Nederland was zich aan het ontspannen.
De fotograaf wil de eenzame herfstboom en molen op de achtergrond vereeuwigen. De boom is gelukt, de molen helaas minder goed.
Hoe zou dat volgend jaar zijn. Als de musea weer vol mogen stromen, De Efteleling de tienduizenden per dag weer mag ontvangen en iedereen in het weekend mag sporten. En natuurlijk de Horeca die nu gesloten is voor de wandelaar. Voor hoeveel mensen is een kleine wandelingetje slechts een schaamlap om koffie met gebak langs de route te legitimeren in goede tijden. Ja, hoe zal het volgend jaar zijn een klompenpad zonder Corona en naar ik nu weet met Joe Biden als president in het Witte Huis.
Voor meer foto’s zie ook Instagram account titiissprakeloos
sprakeloos verhalen 