Begrip, van de dag (147) Jan Roos bedankt

 

 

JAN ROOS BEDANKT

 

Ik wilde er niet meer over nadenken, maar dat lukt niet. Het referendum van 6 april a.s. nadert en je komt het toch tegen in kranten, sociale media en aan de koffietafel. Ongewild moet ik toch weer aan die lul met kapitalen denken, Jan Roos. Ik dacht dat ik er uit was, ik stem gewoon niet. Ik ben tegen referenda, dat is zo’n D66 relikwie, zoals de onbevlekte ontvangenis dat is voor de katholieken. Je weet dat het onzin is, maar er afstand van nemen durven echte gelovigen niet. Goed, een volksraadpleging plan a of b voor het winkelcentrum in Ergensachterafferveen kan een referendum geen kwaad. Maar met een referendum zaai je valse democratische verwachtingen en je oogst verderfelijk populisme.

Ik ben niet zo’n besluitvaardige krachtpatser als mijn zoon, die heeft meer erover gelezen. Ik noem dat jeugdige overmoed. Maar ook hij is tot de slotsom gekomen dat hij niet gaat stemmen. Hij heeft resoluut zijn stembewijs verscheurd en hoeft er niet meer over na te denken. Ik heb de mogelijkheid nog wel en als mij als politicoloog wordt gevraagd wat ik ervan vind kan ik niet meer zeggen dat ik tegen een referendum ben, afwacht of de opkomst wel hoog genoeg is en dan bij voldoende opkomst op het laatste nippertje het stemlokaal in ren en ja ga stemmen. Maar liever doe ik dat niet.

Natuurlijk is Jan Roos een LUL, nu ook daadwerkelijk met kapitalen en liegt hij alles bij elkaar. Maar ook de voorstanders hebben geen ijzersterk verhaal al denk ik dat wij als Europa met wel meer enge regiems afspraken maken. Ik gun ieder Oekraïner zijn welvaart en vrede, maar weet ook dat ethisch gezien de Westers gezinde regering in de Oekraïne net zulke grote schurken zijn dan mijnheer Poetin en dat het aantal miljardair in het straatarme land procentueel exceptioneel hoog is. En natuurlijk wil ik best een beetje Poetin treiteren door ja te stemmen, maar dat is toch niet genoeg? Toch moet ik LUL Roos bedanken, 6 april heeft ook iets gebracht of zoals de onlangs de overleden Ziener het zei: ,,Ieder nadeel heb zijn voordeel.” Ik weet nu waar de SP staat en ze bewijzen maar weer eens dat met ‘eigen proletariaat eerst’ ze ook maar heel weinig afstand hebben van het xenofobe PVV gedachtegoed. De SP is dus zeker geen alternatief voor een afvallige PvdA-er en die kennis is winst.

 

Begrip, van de dag (122) Fuck de democratie

 

 

FUCK DE DEMOCRATIE

In toenemende mate zie ik allerlei vuige plaatjes op Twitter die mij moeten overtuigen dat mijn vaderlandsliefde op de proef wordt gesteld als ik niet heel erg tegen het Associatieverdrag met de Oekraïne ben. Op 6 april a.s. moet ik mijn eindoordeel hebben en een stem uitbrengen omdat een schreeuwlelijk van Geenstijl en Powned het lekker vindt om te provoceren, te manipuleren en chaos te scheppen. Hij heeft gebruik gemaakt van het democratische recht om bij voldoende handtekeningen een referendum te eisen. Buiten dat ik Jan Roos en zijn vriendjes volkomen belachelijk vind, heb ik het nooit op referenda gehad. Nu blijkt maar weer waarom.

Het is genoegzaam bekend dat politici in campagnetijd het niet zo nauw nemen met de waarheid. Dat is niet de schuld van al die goedbedoelde jongens en meisje die ons graag willen vertegenwoordigen, maar wordt vooral veroorzaakt door de stupiditeit van het electoraat. Het electoraat dat vier jaar lang niet oplet dat bijvoorbeeld de PVV eigenlijk voor allerlei maatregelen stemt om de ouderenzorg om zeep te helpen, gelooft ene Wilders dat hij juist opkomt voor de belangen van de ouderen. Zo is het ook bij dit referendum, de leugen regeert bij de tegenstanders van het Associatieverdrag. Bij de voorstanders zal het niet veel anders zijn, maar die zijn niet zo doorzichtig leugenachtig en in ieder geval minder lomp. Hoe leuk is het om bijvoorbeeld wc-papier met overheidssubsidie te mogen kopen om kiezers te overtuigen om je reet af te wegen met het verdrag? Op dit niveau zijn we inmiddels belang. We zijn als volk volkomen aan het degenereren.

Dat hele verdrag zal mij aan mijn reet roesten. Natuurlijk is de Oekraïne een verderfelijk land met dezelfde soort politici dan Poetin c.s., maar mogen we daarom geen handel drijven? Dat doen we helaas ook nog steeds met de Russen, de Saoedi’s, Iran, Israël etc. En natuurlijk zie ik wel dat om geopolitieke redenen een verdrag met de vijand van Rusland belangrijker is dan feitelijke marginale winst. Vanaf mijn achttiende heb ik iedere verkiezing gestemd en ook alle referenda, zij het met tegenzin, afgestruind. Op 6 april laat ik verstek gaan om mijn walging voor de initiatiefnemers en het instituut referendum te onderstrepen. Misschien geef ik weer thuis als we Engeland uit de EU mogen stemmen.

 

 

Begrip, van de dag (73) Melkertgevoel

 

MELKERTGEVOEL

Gisteravond Pauw gekeken? Ik wel en ik had een herbeleving die ik graag zou verwoorden met het absolute Melkertgevoel. Wie herinnert zich niet de historische beelden van de verslagen Ad Melkert na de verkiezingen in maart 2002 en de triomferende Pim Fortuyn. Het geen antwoord hebben op het opportunisme van Fortuyn, of eigenlijk helemaal geen maatschappelijke ideeën en antwoorden hebben, luidde de neergang van de PvdA in. Aan tafel bij Pauw zaten onder andere Sanne Wallis de Vries en Dolf Jansen. Toen Jan Roos, ook uitgenodigd, zijn recalcitrante betoog startte, gaven ze verbaal niet thuis. Non-verbaal spraken hun gezichten boekdelen, arrogantie, verbazing maar ook onmacht.

De colour local van Pauw de laatste jaren is er al een van een hoog grachtengordelgehalte, starend naar de eigen navel als de moederbron van het absolute morele gelijk en daarmee andere wegzettend als minderwaardig. Zei de babyboomer Marcel van Dam niet dat Pim Fortuyn een minderwaardig mens was? Iedere keer als ik me kan zetten tot het kijken naar Pauw verzucht ik, jammer weer honderd PVV’ers erbij. De intolerantie, het wegzetten van mensen en het ontkennen van problemen die ze in hun eigen incrowd niet herkennen zorgt evenzo voor weerstand. ik durf zelfs te beweren dat haatzaaien een onderdeel is van de grachtengordelcultuur.

Ik wilde dit stukje de titel meegeven Schot in de Roos. Maar dat zou te veel eer zijn voor de GeenStijl-journalist Jan Roos. Op de keeper beschouwd komt er uit zijn mond ook alleen maar poep en is zijn doel slechts het besmeuren van andersdenkenden. Wat dat betreft verschillen tegenwoordig Jeroen Pauw c.s. en Jan Roos met zijn club eigenlijk maar heel weinig van elkaar. Ze preken radicaal voor eigen parochie en van goede journalistiek is geen sprake meer.