j.k. rowling

How the magic happened, ruim 20 jaar familiegeschiedenis.

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Weet jij nog wanneer je voor het eerst een Harry Potter las? En waarom en wat vond je ervan? Ik weet het nog goed. Het was in de zomer van 2000 en op bezoek bij mijn zwangere schoonzus. Ze las Harry Potter, ze moest toch wat. En ze was heel enthousiast?  En heel zwanger hè! Ik nam het niet zo heel serieus. Natuurlijk had ik de beginnende hype al meegekregen, maar haar enthousiasme voor een kinderboek weet ik toch echt aan haar zwangerschap. Toen kon dat nog, een tikje seksistisch denken. Nu niet meer.

Onderweg naar huis ontboezemde onze toen zesjarige zoon dat hij ook wel een Harry Potter wilde. Als ouders waren wij niet onredelijk, immers een kinderboek, en lezen is belangrijk. Hij kon inmiddels lezen, dus……… Een paar dagen later gaven wij hem zijn eerste Harry Potter. Na dertig pagina’s moest hij bekennen dat dit nog wel een beetje moeilijk was. Of ik het wilde voorlezen! Geen probleem! Een traditie is geboren en in ieder geval tot en met deel 4 hebben we samen gelezen, voorgelezen, herlezen en ieder apart gelezen. De films volgden, de jongste zoon werd vanzelfsprekend meegenomen in de betovering. Bij deel 4 waren we zelfs bij een echte Zweinstein-school voor de lancering van dat deel. Harry Potter en de vuurbeker is met afstand het beste deel mijns inziens. Ruim twintig jaar later is deze avond één van zijn topherinneringen uit zijn jeugd.

Het moet rond zijn 12e of 13e zijn geweest toen hij meldde dat het zesde deel in het Engels was uitgekomen. Hij kon niet wachten en jengelde om deze uitgaven. Als ouders waren wij niet onredelijk, immers Engels is belangrijk. Hij zei dat hij het best aankon, dus…. Wij gaven hem op vakantie in België zijn eerste Harry Potter in het Engels. Ik wachtte liever op de Nederlandse uitgave. Harry Potter, het is een substantieel deel van onze opvoeding gebleken voor beide zoons. In 2024 was een gezinsaangelegenheid reden om een feestje te vieren. Het werd London met als subdoel de Warner Bros studio’s waar de filmsets van de Harry Potterfilms waren te zien. We hadden er zin in.

De tour begon met de uitspraak van J.K. Rowling: ,, No story lives unless someone wants to listen.” Dat denk ik ook wel eens over mijn blogjes, maar daar gaat het nu niet over. Harry Potter is een essentieel onderdeel geweest van onze opvoeding. Het was soms ons gezamenlijk referentiekader, het was een belangrijk gespreksonderwerp en het was reden voor een bioscoopuitje of het kopen van het nieuwste boek, soms zelf dubbel, om tegelijk te kunnen lezen. Want ook ik was er aan verslingerd geraakt. We hèbben geluisterd, naar J.K. Rowling en naar elkaar over onze persoonlijke belevenissen met Harry, Ron en Hermelien in en rond Zweinstein. Soms wisten we niet of we luisterende dreuzels waren of dat we per ongeluk toch een onderdeel vormden van de toverwereld. Afgelopen zondag dus een bezoek aan de studio’s. Het was overweldigend mooi en ruim twintig jaar gezinsgeschiedenis liep mee in de studio’s. In de bus terug naar het station van Watford Juntion konden we met recht concluderen. ,,Onze opvoeding is klaar!”

Die avond aten we op kosten van onze zoons in de City of London. The magic has happened!

Mijn Filmblik op Harry Potter en de relieken van de dood, 2

/ sprakeloosid / 7 reacties

 

Dat was het dan. Definitief het einde van een tijdperk. Ik zou kunnen zingen: ‘Dit is het einde dat doet de deur dicht.’ Maar het eindliedje van ‘Stuif-es-in’, alleen bekend bij mensen van boven de veertig, benaderd het gevoel niet dat ik heb bij het einde van de film van Harry Potter. Melancholie, zelfs verdriet overvalt me, maar dat kan ik mijn zoons niet aandoen. Ze zullen het niet begrijpen. De jongste vond de film vooral spannend, de oudste is kritisch en maakt de vergelijkingen met de andere films en vooral het boek. Dus slik ik alle emoties in en keuvel mee met de jongens na afloop van de film.

Woensdag 17 augustus 2011 zal Harry Potter, na de aftiteling van de film ‘Relieken van de dood, deel 2, niets nieuws meer brengen zoals het er nu naar uit ziet. De melancholie kan beginnen. Wanneer begon het ook al weer? Na een avondje stappen, de kinderen bij oma, kochten we een kleinigheidje voor de kinderen. Voor de oudste het eerste deel van Harry Potter, hij kon immers al twee jaar goed lezen en het was toch een kinderboek. Tenminste dat dachten wij. Ik kende geen enkele volwassene die het boek las, alleen mijn zwangere schoonzus, maar die namen we niet serieus gezien haar staat van zijn op dat moment. We schrijven voorjaar 2000. We hadden de leesgave van onze oudste zoon toch iets overschat, want na enkele dagen kwam hij naar me toe. ‘Pap, wil je het voorlezen?’ Automatisch zei ik ja, niet realiserend dat het bijna 300 pagina’s waren. Op zijn halfhoogslaper leunde ik bij zijn kussen, het kleine kereltje keek me verwachtingsvol aan en ik begon. Nu las ik altijd wat langer dan pedagogisch verantwoord was, maar meestal was het gezellig. Na een uur lezen kwam mijn vrouw binnen met een vragende blik wat er aan de hand was. Mijn zoon had niets gezegd, maar inmiddels waren we 30 pagina’s verder. ‘Morgen gaan we verder.’ Zelf nam ik het boek mee en heb het diezelfde avond c.q. nacht nog uitgelezen. Een passie is geboren die ik deel met mijn oudste zoon. Deel 2 en 3 waren inmiddels uit, volgens mij, en moesten gekocht worden. Deel 4 is dubbel gekocht in een school te Zevenaar die voor gelegenheid was omgedoopt tot Zweinstein en ’s nachts om 12 uur konden we onze schatten krijgen. Deel 6 is zelfs in het Engels gekocht, want het kennisniveau van mijn oudste zoon was goed genoeg en een aantal maanden wachten op de Nederlandse versie was ‘not done’. Zelf bleef ik de Nederlandstalige versie lezen. Ondertussen kwamen de films die we trouw in de bioscoop bekeken en tot boek 4 las ik ook nog voor, naast dat hij ze ook zelf las, herlas en weer opnieuw las. December 2007 verscheen het laatste boek en dat was al een soort afscheid. Uiteraard heb ik dat historische moment ook toen weg geblogd, maar vanmiddag was het echt definitief afgelopen, ruim elf jaar jeugd van mijn kinderen. Er waren periodes dat ik lief en leed heb gedeeld via Harry Potter, zeker vier boeken heb ik voorgelezen, de meeste twee keer. De films, uiteraard op DVD hebben we allemaal en het is op.

Tja, en wat nu. Gewoon verder, ik zal me overleveren aan de nostalgie die na vandaag sterker gaat worden. Bij de eerste film was hij nog maar 8 jaar, deel 5 keken we met zijn vieren in Schagen tijdens de vakantie en vandaag nam ik mijn zoons, 13 en 16 mee voor de laatste Harry Potter, onze laatste Harry Potter. Alleen dat gevoel maakt dat ik de film verder niet wil beoordelen. Iedere Harry Potter is namelijk fenomenaal, boek en film, en al heb ik mogelijk het meest genoten van deel 4, elk onderdeel is me lief geworden. Ik vond het een prachtig afscheid. Een afscheid waarin alle hel en verdoemenis in toverland op zijn pootjes terecht kwam en je als kijker mocht je overgeven aan een psychische cooling down. En dat was nodig, voor mij dan. Ik denk dat zo’n fenomeen dat J.K. Rowling heeft gemaakt van haar gedachtekronkels ‘once in a lifetime’ is. Een hype van meer dan, voor ons 11 jaar, dat maak je niet meer mee.

Een waardering voor de film zal dan niet objectief zijn, maar is voor mij een absolute 10 en dan voor het hele oeuvre. (trailer van de laatste film)

VOOR MEER FILMBLIK, VOLG DE LINK

 

Laatste deel HARRY POTTER/J.K. Rowling

/ sprakeloosid / 10 reacties

Vandaag was het zover, maanden, zelfs jaren wist ik dat het moment zou komen. Op 23 december 2007, even voordat we de geboorte van Jezus vieren, die de onbevlekte ontvangen Maria door de Allesbestierende zonder tussenkomst van ene Jozef, zo’n 2000 jaar geleden heeft mogen baren, (of in ieder geval in een kribje heeft aangetroffen), op dat moment heb ik het laatste deel van Harry Potter uit.
Waarom zo’n lange aanloop om zoiets triviaals te melden? Tja, ik vraag het mezelf ook een beetje af, of het moet zijn dat ik er van overtuigd ben dat de eeuwigheidswaarde van het Bijbelverhaal niet groter is dan de ongrijpbare spanning en waanzin die Joanna Rowling in de zevendelige serie heeft weten te leggen. Na deze constatering bedenk ik me ineens dat ook Jezus een moedig man moet zijn geweest en door de sorteerhoed vast bij Grifioendor ingedeeld zou zijn, maar bovenal, ook Jezus stierf voor de mensheid, maar dan ook niet echt want zijn herrijzenis wordt ook nog altijd heftig gevierd. Ook Harry Potter, ging dood, maar heeft nog een keuzemenu voorgeschoteld gekregen en koos voor het leven.

Een open einde voor meer delen? Ik weet het niet, voor mij rest nu een enorme leegte, oftewel hoe ga ik verder in het Ielnap-tijdperk. Ielnap-tijdperk? Ja, Is Er Leven Na Potter? Ik denk het wel, maar het zal toch herschikken zijn, want zo’n 7 jaar lang heeft deze persoon min of meer als het vijfde gezinslid met ons meegeleefd, in hoogte en dieptepunten. Harry was er altijd. In 2000 hoorde ik via via (een echte Potterterm trouwens die ik nooit meer op een normale manier kan uitspreken) van een zwangere schoonzus dat ze helemaal verslingerd was geraakt op de boeken van ene JK Rowling. Of Harry Potter me wat zei vroeg ze. Ik ontkende en helemaal lyrisch beschreef ze me de toverwereld op Zweinstein. Ik luisterde plichtmatig en dacht: ‘Jij bent me een partijtje aan het verkindsen nu je zwanger bent.”

Kortom er was geen enkele aanleiding om me in looppas naar de boekenwinkel te begeven. Echter mijn zoon van 6 was wel geïnteresseerd en herinnerde me fijntjes dat hij nog geld van opa en oma in de spaarpot had en wilde wel zo’n boek. Bedankt schoonzus! Het was zondag, maar het station van Nijmegen bood de mogelijkheid, dus in augustus 2000 hadden we een Potter in huis. Nu kon mijn zoon al een Pinkeltje verorberen, maar na enkele bladzijden moest hij opgeven om het zelf te lezen en kwam naar mij toe en verzocht vriendelijk doch dwingend om het voor te lezen. Sindsdien geen Pinkeltje meer voorgelezen aan hem, want ik was na de eerste bladzijden volledig in beslag genomen door de belevenissen van Harry en de zijnen. Ik geloof dat ik het boek vol passie heb voorgelezen, want nu 7 jaar later is dezelfde passie nog steeds bij hem en mij  aanwezig. Lezen en herlezen, voorlezen, de films bekijken, de video’s kopen en natuurlijk om twaalf uur bij de verkoop bij het juiste distributiepunt zijn. Sommige boeken hebben we dubbel, konden we tegelijkertijd beginnen. Mijn zoon heeft zelfs twee keer een poging gedaan om het boek in het engels te lezen. Op zijn elfde moest hij na 100 pagina’s capituleren, maar afgelopen zomer was hij al in zijn ielnap-tijdperk, want de engelse versie heeft hij met glans weten te verslaan.

Is er leven na Potter? We hebben nog twee films tegoed, maar het boek is uit. Voor Joanna Rowling is er in ieder geval leven na Potter. Wat ben ik jaloers op haar creativiteit en ook een beetje op haar bankrekening. Let op mijn woorden, Harry Potter is over twintig eeuwen nog steeds een fenomeen al zullen we het nooit daadwerkelijk te weten komen.