DE SPELD

We kunnen er niet meer omheen, als je je tenminste een beetje afsluit van reallife zoals een gezond mens tegenwoordig doet, en je mening, ideeën en je hele welbevinden laat afhangen van de sociale media. Je moet wel onder een cyberspacesteen leven wil je niet dagelijks te maken krijgen met het fenomeen De Speld. Ik kan niet meer zonder, sterker nog, bij mijn meningsvorming op welk gebied dan ook consulteer ik eerst De Speld. Als De Speld niet is geweest, dan is het geen nieuws.

Waar ze in het begin nog werden weggezet als een kudde recalcitrante hobbyisten, hebben ze bewezen een gat in de nieuwsmarkt te hebben gevonden om waarachtig nieuws te brengen. Juist door de aanvankelijke imageproblemen van een kwajongen in het zogenaamde serieuze mediale spectrum, werd De Speld niet serieus genomen. Hooguit een select groepje had gevoelige lachspieren en wist De Speld om meer (sub)culturele redenen te waarderen. Juist die voorhoede heeft ervoor gezorgd dat De Speld nu de plek heeft gekregen die het verdient. Nieuws is vaak om te lachen en dat hebben de jongens en meisjes van De Speld bijzonder goed begrepen. Dit in schrille tegenstelling tot GeenStijl waar nieuws wordt gebruikt voor politiek gewin en dus daarmee past in het rijtje De Telegraaf, Volkskrant en zelfs het NRC.

Als objectiviteit niet meer geboden kan worden, blijft De Speld dus over. Al dat kunstmatige geneuzel over waarheidsvinding is zo gedateerd. Geen enkele nieuwsprogramma, krant of website houdt zich daar nog aan. En mensen zijn niet dom, ze doorzien die zogenaamde objectivering heel goed. Ze willen niet meer achter een groep aan hollen of dat nu de multicultizuil is, de Tokkiezuil of die van de Grachtengordeltokkies. Het is om het even, ze vertrouwen het niet meer. De Speld heeft hier geniaal op in gespeeld, voor mij daarom geen dag zonder De Speld. De Speld is voor mij een begrip geworden en moet als zodanig ook in mijn serie begrippen behandeld worden.