Weet je wat zo erg is met sommige linkse mensen? Ze dragen een geheim met zich mee, een soort allesbepalende bijbel, die ze te pas en helaas vaak te onpas hanteren. Als ware sekteleden weten ze precies hoe ze anderen moeten terechtzetten, beoordelen en minimaliseren. Het staat immers in hun gewetensbijbeltje. Er mag geen millimeter van afgeweken worden. De scheidslijnen van goed en fout zijn haarscherp omschreven. Als ware Calvijns zonder een greintje levensvreugde, turen ze met hun humorloze verstand door het vaderlandse medialandschap. (NB. Het woord vaderlands mag in deze rekenen op een terechtwijzing omdat mijn brein bezoedeld is met patriarchale vooroordelen, misschien wel vrouwvijandigheid. Het woord moederland moet de komende tijd gebruikt worden als boetedoening voor eeuwenlange (taalkundige) onderdrukking van de vrouw, waar ik natuurlijk, en alleen ik, verantwoordelijk voor ben.)

Nu valt heel weldenkend, welvoelend en welvarend Nederland over René van der Gijp die een platte grap maakt over de uit de kast komende journaliste Bo van Spilbeeck. Plat was de grap zeker. Maar deze gewetensfileerders hebben de humor van een verdorde 19^e-eeuwse dominee met een heel beperkte groep kerkgangers. Zij kennen geen verschil in soorten humor. Ze voelen ook absoluut niet de intentie van humor aan. Ze kunnen dus helemaal niet beoordelen of Van der Gijp het kwetsend bedoelde of gewoon de lolbroek, of in dit geval de grapjurk, heeft aangetrokken.

Ik durf te beweren dat Van der Gijp een platte voor de hand liggende grap heeft gemaakt, niet meer en niet minder. En als Johan Derksen beweert dat het niet normaal is om een blonde pruik op de zetten, dan heeft hij op de keeper beschouwd helemaal gelijk. Het is niet alledaags, maar daarmee is er geen oordeel geveld. Als het volledig normaal zou zijn, dan was Bo van Spilbeeck trouwens ook niet uitgenodigd bij iedere zichzelf respecterend praatprogramma. En grapjes maken mensen over het onbekende, het niet alledaagse of soms over de grens van het toelaatbare. Dit laatste is een vorm van humor die in linkse kringen daarentegen wel weer gewaardeerd wordt. Maar omdat er in het bijbeltje van hoogwaardig Nederland waarschijnlijk een hoofdstuk is gewijd aan emancipatoire humor, kan dat weer wel. Een Hans Teeuwen die op toneel de voormalige koningin heel hard neemt is humor, een levensgrote vulva in het Groninger museum is kunst en René van de Gijp……. een vies onbeduidend mannetje.

Het allerergste van dit genootschap van de gewetenselite is de aversie die zij oproepen bij de rest van Nederland, de overgrote onderwereld zeg maar. Het is de haat die sommige groepen gereformeerden opriepen door te beweren dat zij, met hun verfijnde kennis van goed en kwaad, het alleenrecht hadden om in het hiernamaals te komen. Hun arrogante houding riep zoveel kwaad op, dat valse grappen werden gemaakt over hun gedachtengoed. Hun boodschap werd sowieso niet gehoord.

Als ik de normenkeurders zou moeten beschrijven dan hebben zij de intolerantie van de Reformatie, de rauwe methoden van de Inquisitie uit de 16^e eeuw en de lange tenen van die moslims die de afbeelding van hun Allesscheppende op het netvlies krijgen. En weet je wat zo jammer is, met zulke linkse vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Maar hun bijbeltje hoef ik niet te lezen. Humor is misschien wel de laatste vorm van communicatie in het stilaan verzurende Nederland.