Gisteravond was het weer zover, een tweet kwam langs en meteen sudderde het in mijn grijze massa. Of beter gezegd in mijn beperkt oplossende hersenpan als ik de tweet mag geloven. Ik kan er niets mee, maar dacht even bij favorieten zetten zodat er gezocht kon worden naar de bijbehorende wetenschappelijke achtergrond. Die blijkt er niet te zijn, dus is de volgende tweet gewoon een losse flodder.

VROUWEN hersens zijn altijd bezig om problemen op te lossen – mannen hersens om ze te maken #vrouwentweets

Uit geheel onverdachte hoek komt deze tweet natuurlijk niet, maar flexibel als ik ben, wil ik op voorhand niet stereotypisch in een lachsalvo schieten, dus laat ik het probleem maar eens gaan oplossen. Nu sta ik al op een achterstand omdat ik niets van planeten en hemellichamen weet, dus kan ik niet terugvallen op de kennis van Venis en Mars. Ik beperk me tot mijn eigen basiskennis en het daarbij behorend socialisatieproces. Ik ben er van overtuigd dat dit toereikend moet zijn. Het is in ieder geval meer dan de losse flodder die langskwam op Twitter.

Dat mannen en vrouwen anders in elkaar zitten, hoeft geen betoog en ik doel daarbij op de beleving van de wereld om ons heen. Evolutionair zijn hier heel veel redenen voor aan te wijzen. En de evolutie cijfer je niet zomaar weg, ook al leven we in een toenemende technische omgeving die het belang van de verschillen tussen mannen en vrouwen steeds kleiner maakt. We dreigen in de westerse samenleving in volle vaart richting een feminiene samenleving te groeien, pessimisten beweren dat we er al in leven. Volgens de inhoud van de tweet zou dat betekenen dat de problemen in toenemende mate opgelost gaan worden, als de wil om op te lossen in vrouwenhersenen tenminste ook in daden omgezet kan worden. Ik kan niet wachten!

Om eens een theorie van de koude grond te pakken en de verschillen tussen mannen- en vrouwenhersens te typeren, wil ik de stelling best aan dat mannen meer eendimensionaal denken dan vrouwen, of om het wat cru uit te drukken, de neiging om autistiform te reageren is bij mannen in sterkere mate aanwezig dan bij vrouwen. In de hersenen van vrouwen worden blijkbaar meer verbindingen gemaakt dan bij mannen. Ze hebben in potentie meer bagage in huis om het overzicht te bewaren, door zaken met elkaar te verbinden. Een kunde die bij mannen klaarblijkelijk minder is met als gevolg dat mannen sneller over de problemen heen walsen, niet uit onwil, maar puur omdat ze ‘beperkter’ zijn. In jargon wordt dat ook wel eens het straalbewustzijn van mannen genoemd. Hier staat de schaalbewustzijn van vrouwen tegenover.
De vraag komt dan bij me op wat doe je dan met deze wetenschap. Mijn eerste neiging zou zijn dat juist mannen meer gericht zijn op oplossingen, ze zoemen in en nemen beslissingen. Of dit de goede beslissingen zijn, kun je je afvragen. Misschien zorgen die oplossingen wel weer voor nieuwe problemen, wie zal het zeggen. Het tweede deel van de tweet wordt hierdoor mijns inziens al weerlegd. Mogelijk zijn vrouwen wel meer bezig met het oplossen van problemen? Misschien juist door de hoeveelheid problemen die zij, volgens bovenstaande theorie van de koude grond, zullen waarnemen? Daardoor moeten ze ook wel meer bezig zijn met problemen, maar of je ze daarmee oplost waag ik te betwijfelen. Sterker nog, in de dagelijkse praktijk ervaar ik bij vrouwen geen significant beter oplossend vermogen dan bij mannen, ik wil ook niet direct beweren minder, niet direct tenminste. Wat ik wel ervaar is dat vrouwen inderdaad meer met problemen bezig zijn, maar voor een belangrijk deel met problemen die, mijns inziens, vooral door henzelf worden gecreëerd. Misschien kunnen ze ook niet anders door het surplus aan verbindingen tussen de hersenhelften die bij mannen veel minder is. Vrouwen zijn issuemakers zei Bert Klunder ooit. Ik denk dat hij gelijk heeft, dus ze moeten ook wel bezig zijn hun eigen ‘troep’ op te ruimen.

Conclusie van dit alles, ik moet Twitter maar niet zo serieus nemen toch?

Naschrift naar aanleiding van plaatsing –>De humor ontging bovenstaande twitteraar, ze nam het dusdanig serieus dat een twitterblock moest volgen. In haar beleving ga ik dus voor de rest door het leven als: KOEKWAUS. Ik weet niet of dat erg is, maar zo voelt het in ieder geval niet, mogelijk denk ik niet aan het probleem dat ten grondslag ligt aan deze kwalificatie.