Onlangs kreeg ik via het nieuws mee dat de Zuidpool pinguïn die in Nieuw Zeeland was aangespoeld voor het lieve sommetje van €18.000, – teruggebracht wordt naar zijn eigen habitas. De pinguïn kreeg de naam Happy Feet mee. Ik heb er niets op tegen, maar het is raar als tegelijkertijd een actie wordt gehouden voor de Hoorn van Afrika met onder andere Somalië. Wat zou er allemaal wel niet gedaan kunnen worden voor mensen, mensen in nood. Ik schreef er onlangs een verhaaltje over. Zie ook onder aan deze pagina.

Ik dacht in een tijd van sociale media (Twitter, Facebook en bloggen) moet het een sterveling als mij toch lukken om ook €18.000, – bij elkaar te sprokkelen, nu voor de nieuwste actie van giro 555. Het kan toch niet zo zijn dat we met dat we met zijn allen vertederd een pinguïn volgen, maar de helaas zoveelste actie voor mensen in nood de andere kant opkijken.

Uitgangspunt is €18.000, – . Of dit het daadwerkelijke bedrag is weet ik niet. Als een ieder nu eens 1% van dit enorme bedrag voor zijn rekening neemt. Dit is nog veel namelijk €180, -. Met die 180 als uitgangspunt vraag ik alle mensen die dit lezen 180 centen te storten op een zojuist geopende privérekening speciaal voor dit doel. Ik heb dus 10.000 giften nodig van €1,80 (het mag natuurlijk meer zijn)

€1,80 ofwel het equivalent van een biertje voor Somalië.

DUS:

*

1. Ik moest mijn eigen naam gebruiken omdat ik anders niet zo snel een aparte rekening kon openen. Voordeel is dat dit wel een stukje transparantie geeft.

2. Ik zal iedere dag in de loop van de avond, mogelijk voorzien van afdrukken van de rekeningafschriften via internetbankieren (als me dit technisch lukt) een verslag doen van de voortgang (of juist de afwezigheid van enige voortgang.

3. Ik heb geen speciale toestemming of vergunningen gevraagd om mijn expiriment op te starten. Eens per week stort ik uiteraard de binnengekomen gelden op giro 555.

4. Ik zal deze rekening 180 beschikbaar stellen, dus tot en met 31 januari 2012.

VOORTGANG:

 

Zaterdag 6 augustus 2011

Al meerdere toezeggingen en één duidelijke afwijzing van de actie. Dat is jammer maar wel duidelijk. De toezeggingen ten spijt, maar praatjes vullen geen gaatjes, daarmee zeggende dat de teller nog steeds op slechts twee donaties staat.

Zondag 7 augustus 2011

Groffer geschut is inmiddels ingezet, bij ieder doelpunt van Feyenoord betaal ik een fictief biertje aan ‘Happy Teeth. Dus gisteravond €3,60 en ik minderde vandaag al sigaretten roken. Vijf sigaretten levert zomaar €1,80 op. Maar volgers buiten de huiselijke kring, hoe maar. De stand is derhalve slechts €10,20. Kom op zeg.

HET VERHAAL VAN HAPPY FEET & HAPPY TEETH  (eerder verschenen op mijn blog)

De blik is leeg, de maag rammelt niet eens meer van de honger. Xayaad loopt al dagen met de stroom mee. Op haar rug haar eerst geborene, Fuaad. Trots was ze en is ze nog steeds. Ze durft amper te kijken, achter op haar rug. Bolle ogen, ondervoed, maar eventjes stil gelukkig. Ze loopt met een aantal familieleden en andere dorpsgenoten door het zand van de hete woestijn. Ze weet dat Allah met alle korrels in de woestijn een betekenis heeft. ‘Maar zand kun je niet eten.’ Dit kan niet het leven zijn, zoals het bedoeld is. Ze wil het uitschreeuwen, maar het kost haar te veel om er alleen al aan te denken. En wie zal haar krachteloze schreeuw horen.

In de grote kolonie komt een ei uit. Een groot ei. Het is koud, maar het geeft niet. Het ‘ei’ is niet alleen, vele andere eieren zijn ook tot pinguin verworden. Het voormalige ei, eet vis, leert zwemmen en duiken en is enthousiast, zonder te weten waarom. Pinguins weten namelijk niet zoveel, ze leven, eten, zwemmen, paren, kortom zijn pinguïn. En of het nu maandag, dinsdag of zondag is dat weet een pinguïn niet. Een jonge pinguïn duikt, eten en zwemt. Maar soms te ver.

De apathische rij komt aan bij het beloofde land, nog maar hongerige mensen uit andere streken klitten bijeen. Het gerucht gaat dat hier water, voedsel en medicijnen zijn. Het kan Xayaad niet veel meer schelen. Ze gaat zitten, daar waar ze niet meer verder kan en legt Fuaad aan haar al dagen lege borsten. Ze weet dat het niet helpt, maar misschien houdt hij op met het aanhoudende gejammer dat haar meer pijn doet dan al haar ingewanden. Misschien.

Voormalig ei zwemt en zwemt, er lijkt geen eind aan te komen, maar ineens is er toch land met heel veel sneeuw. Het ei weet niet wat sneeuw is, maar voelt instinctief aan dat het moet drinken. Het ei weet ook niet wat zand is. Het ei is een kleine pinguïn, ze weten niet wat sneeuw of zand is, laat staan het verschil tussen beide. Het ei is moe en voelt zich niet goed, helemaal niet goed.

Xayaad hoeft niet meer te lopen, ze is er niet blij om. Ze vindt er eigenlijk niets van. Fuaad heeft een beetje vocht gekregen en om haar heen zijn vreemde mensen met camera’s die haar en alle anderen om haar heen filmen. Van heel dicht bij hebben ze haar zoon gefilmd. Hij keek in de camera met dezelfde holle ogen die Xayaad al dagen ziet, of ze haar zoon nu aankijkt of niet. Ze begrijpt het niet, ze wacht en wacht.

Het ei wordt omgedoopt tot Happy Feet, want mensen hebben haar gevonden. Happy Feet weet niet wat mensen zijn, ze is immers een pinguïn, ze hapt naar de handen die haar proberen te bereiken, maar het is vruchteloos. De handen zijn sterker en zij heeft veel pijn, want ze heeft haar maag vol sneeuw, zand of wat het ook moge zijn, dat weten pinguïns namelijk niet. Happy Feet weet niet dat hij geopereerd wordt, dat hij verzorgd wordt en wereldnieuws is. Happy Feet is immers een pinguïn, een voormalig ei met een mag die vol zand, of sneeuw zat. Ze weet het niet. Ze krijgt veel vis en wordt gefotografeerd.

Een witte mevrouw benadert Xayaad en stelt haar vragen. Ze begrijpt de mevrouw niet,  maar een andere mevrouw spreekt wel haar taal. Eigenlijk begrijpt ze die mevrouw ook niet, maar ze showt Fuaad en zegt verder niet. Ze doet haar lippen van elkaar en laat haar tanden zien. Grote witte tanden in een hol gezicht. Ze weet het niet. Ze lacht niet eens, ze kijkt met haar mond open. De witte mevrouw pakt haar zoon op en kijkt zorgelijk. De witte tanden staan roerloos in een dof gezicht. Het zijn geen Happy Teeth, maar Xayaad weet het niet.

Er is veel drukte om Happy Feet, ze weet het niet. Ze heeft geen sterallures, ze is immers een pinguïn. Een pinguïn die terug mag naar de andere eieren. Dat kost 18000 dollar en dat is veel, heel veel geld. Happy Feet weet niet of dat veel is, ze weet zelfs niet wat dollars zijn, maar ze voelt zich goed, ze is sterk en is wereldnieuws, het staat in alle kranten. Pinguïns lezen niet, ze eten, paren en zwemmen hopelijk de goede kant op, voor 18000 dollar en misschien ook wel niet voor datzelfde bedrag.

De witte mevrouw heeft het warm en zwaait met een stuk papier, een krant dat hete lucht maakt. Op de krant een pinguïn. Xayaad weet niet wat pinguïns zijn, ze kan ook niet lezen en dat is soms maar goed ook.