happy feet

Happy Teeth meets Serious Request 2011

/ sprakeloosid / 2 reacties

Serious Requist heeft mijn zegen. En dat is heel wat voor een potentieel azijnpisser. Zojuist heb ik €11, – gestort en vraag een nummer aan van Rowwen Hèze aan met de toepasselijke titel “Maria”. Nu is dat geen wereldschokkend bedrag, maar het is een bedrag met een bewogen geschiedenis. Ik denk dat dit om een verklaring vraagt.

Deze zomer was er een grote actie voor de Hoorn van Afrika via giro 555. Tegelijkertijd werd er een personalityshow gecreëerd rondom een stom dier. Ik zeg met klem stom, niet omdat het een dier is of omdat ik een hekel heb aan dieren, integendeel. Stom zeg ik omdat het dier de weg kwijt was geraakt en zand aanzag voor sneeuw. De oplettende lezer weet dat ik het dan heb over ons aller “Happy Feet”.

Voor de goede order, ik ben compleet psychisch gezond, maar als ik hoor dat minimaal €18.000, – nodig is om een pinguïn terug te laten zwemmen naar zijn roots, terwijl tegelijkertijd mensen bij bosjes sterven, ga ik compleet uit mijn plaat. Ik ga stuiteren en vind de hele wereld compleet mesjoche of op zijn minst autistisch.

Om dat negatieve gevoel een beetje te beteugelen heb ik maar een eigen actie opgestart onder de werktitel ‘Happy Teeth’. De werkwijze en voorwaarden staan op mijn blog dat ik toen schreef. Om mijn verhaal kort te houden, mijn actie is compleet mislukt. Ik zelf heb €9, – gedoneerd en mijn oudste zoon ook nog eens €1, 80 omdat hij niet kon leven met het feit dat zijn vader af en toe een weirdo is en bovendien teleurgesteld zou zijn over hierin alleen te staan. Ja, ik houd van mijn zoon.

Met Serious Requist 2011 in Leiden heb ik besloten het luttele bedrag te storten op het gironummer voor deze actie.

Om de stupiditeit van Happy Feet te accentueren hieronder voor de liefhebber mijn meest favoriete gedicht van Erik van Os:

Dag papegaai, zei de pinguïn
Dag papegaai, zei de papegaai
Nee, zei de pinguïn, jij moet dag pinguïn zeggen
Nee, zei de papegaai, jij moet dag pinguïn zeggen
Jij bent een papegaai, zei de pinguïn
Jij bent een papegaai, zei de papegaai
Stomme papegaai, zei de pinguïn
Stomme pinguïn, zei de papegaai

 Omdat €11, 00 misschien wat mager is, doe ik een voorstel. Als dit prachtige gedicht door één van de bewoners van het Glazen Huis  op een dragende wijze weet voor te dragen zal ik nog een bijdrage storten van €1, – ( x het aantal doelpunten dat Feyenoord dit seizoen gescoord heeft.) Ik tel er 34.

Dat de actie Happy Teeth mislukt is, kan ik meeleven. Wie stort er nu op een wildvreemd banknummer als het ook rechtstreeks kan. Mochten er per ongeluk mensen zijn die na lezing van dit blog alsnog storten op het nummer voor Happy Teeth, dan komt dat alsnog op de goede plek terecht beloofd.

Maria, de moeder aller moeder, voor #SR11

]

Kakelkrant van Sprakeloos 40: Een morgen voor Morgan, kan niet iedereen zeggen

/ sprakeloosid / 26 reacties

En de degeneratie suddert voort. Eigenlijk wilde ik er geen woord over vuil maken, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Eerst hadden we Happy Feet, een klunzige pinguïn die de weg kwijt is geraakt, naar zand hapte met het idee dat het sneeuw is en daarna de discussie of ze gebracht moet worden of dat moeder natuur zelf haar werk moet doen door het dier terug te laten zwemmen naar de Zuidpool. Een geldverslindend project, heel veel valse sentimenten en ik heb nog nergens gelezen dat Happy Feet is aangekomen bij zijn soortgenoten. Ik kan het gemist hebben. Ik werd compleet misselijk van de hype. Voor de goede orde, ik zal niet voorstellen om pinguïnsoep van het beest te maken of het op een ongezien moment de nek om te draaien, hoewel dat wel goedkoper is natuurlijk.

 

Nu hebben we de kwestie “Morgan”, een verdwaalde jonge Orka die verzwakt wordt gevonden in de Waddenzee. Eenmaal opgekalefaterd, ontspint zich de discussie, terug naar zee of verplaatsen naar Tenerife. Voor- en tegenstanders zijn allemaal deskundigen, dus ik weet uiteindelijk niet wat het beste is voor Morgan. Ik weet wel wat het beste is voor mezelf, namelijk dat ik geen plaatsvervangende schaamte wil hebben voor mijn soortgenoten, de dierfundamentalisten die ongebreideld de ruimte krijgen.

Heeft u voor de aardigheid wel eens gekeken op de website van ‘Red een kind’? Voor €22,50 per maand kunnen er hele humane dingen gedaan worden voor jonge kinderen in Afrika. Of heeft u wel eens gedacht aan het leed dat de malariamug mondiaal met zich meebrengt? Veel zieken en mensenlevens kunnen ons bespaard blijven voor bijvoorbeeld het luttele bedrag van €5, – ! (NB. Het kost wel malariamuggenlevens) Dus eigenlijk vind ik de oplossing dat Morgan op transport mag naar Tenerife een hele beschaafde oplossing. U zult mij in deze het woord ‘humaan’ niet horen zeggen, het gaat immers om een orka.

Toch zijn er lieden die vinden dat we Morgan levenslang naar een martelkamer brengen. De Partij voor de Dieren en aanverwante subversieve groepen schreeuwen moord en brand. ‘Een dier moet namelijk ook een stem hebben is de achterliggende gedachten van deze mensenhaters.’ Ja, en ik wil ook wel vleugels hebben en voor een gratis overtocht naar Engeland zou het handig zijn dat ik vinnen en kieuwen zou hebben. Dat kan niet, ik ben een mens en Morgan is een Orka.

Bovendien dat beseffen die zogenaamde dierenvrienden niet, zolang Morgan netjes op transport gaat, komt hij niet in de verleiding om een dikke vettige pinguïn tegen te komen en te verorberen. Het zou namelijk zomaar Happy Feet kunnen zijn.

Het verhaal van Happy Feet & Happy Teeth

/ sprakeloosid / 6 reacties

De blik is leeg, de maag rammelt niet eens meer van de honger. Xayaad loopt al dagen met de stroom mee. Op haar rug haar eerst geborene, Fuaad. Trots was ze en is ze nog steeds. Ze durft amper te kijken, achter op haar rug. Bolle ogen, ondervoed, maar eventjes stil gelukkig. Ze loopt met een aantal familieleden en andere dorpsgenoten door het zand van de hete woestijn. Ze weet dat Allah met alle korrels in de woestijn een betekenis heeft. ‘Maar zand kun je niet eten.’ Dit kan niet het leven zijn, zoals het bedoeld is. Ze wil het uitschreeuwen, maar het kost haar te veel om er alleen al aan te denken. En wie zal haar krachteloze schreeuw horen.

In de grote kolonie komt een ei uit. Een groot ei. Het is koud, maar het geeft niet. Het ‘ei’ is niet alleen, vele andere eieren zijn ook tot pinguin verworden. Het voormalige ei, eet vis, leert zwemmen en duiken en is enthousiast, zonder te weten waarom. Pinguins weten namelijk niet zoveel, ze leven, eten, zwemmen, paren, kortom zijn pinguïn. En of het nu maandag, dinsdag of zondag is dat weet een pinguïn niet. Een jonge pinguïn duikt, eten en zwemt. Maar soms te ver.

De apathische rij komt aan bij het beloofde land, nog maar hongerige mensen uit andere streken klitten bijeen. Het gerucht gaat dat hier water, voedsel en medicijnen zijn. Het kan Xayaad niet veel meer schelen. Ze gaat zitten, daar waar ze niet meer verder kan en legt Fuaad aan haar al dagen lege borsten. Ze weet dat het niet helpt, maar misschien houdt hij op met het aanhoudende gejammer dat haar meer pijn doet dan al haar ingewanden. Misschien.

Voormalig ei zwemt en zwemt, er lijkt geen eind aan te komen, maar ineens is er toch land met heel veel sneeuw. Het ei weet niet wat sneeuw is, maar voelt instinctief aan dat het moet drinken. Het ei weet ook niet wat zand is. Het ei is een kleine pinguïn, ze weten niet wat sneeuw of zand is, laat staan het verschil tussen beide. Het ei is moe en voelt zich niet goed, helemaal niet goed.

Xayaad hoeft niet meer te lopen, ze is er niet blij om. Ze vindt er eigenlijk niets van. Fuaad heeft een beetje vocht gekregen en om haar heen zijn vreemde mensen met camera’s die haar en alle anderen om haar heen filmen. Van heel dicht bij hebben ze haar zoon gefilmd. Hij keek in de camera met dezelfde holle ogen die Xayaad al dagen ziet, of ze haar zoon nu aankijkt of niet. Ze begrijpt het niet, ze wacht en wacht.

Het ei wordt omgedoopt tot Happy Feet, want mensen hebben haar gevonden. Happy Feet weet niet wat mensen zijn, ze is immers een pinguïn, ze hapt naar de handen die haar proberen te bereiken, maar het is vruchteloos. De handen zijn sterker en zij heeft veel pijn, want ze heeft haar maag vol sneeuw, zand of wat het ook moge zijn, dat weten pinguïns namelijk niet. Happy Feet weet niet dat hij geopereerd wordt, dat hij verzorgd wordt en wereldnieuws is. Happy Feet is immers een pinguïn, een voormalig ei met een mag die vol zand, of sneeuw zat. Ze weet het niet. Ze krijgt veel vis en wordt gefotografeerd.

Een witte mevrouw benadert Xayaad en stelt haar vragen. Ze begrijpt de mevrouw niet,  maar een andere mevrouw spreekt wel haar taal. Eigenlijk begrijpt ze die mevrouw ook niet, maar ze showt Fuaad en zegt verder niet. Ze doet haar lippen van elkaar en laat haar tanden zien. Grote witte tanden in een hol gezicht. Ze weet het niet. Ze lacht niet eens, ze kijkt met haar mond open. De witte mevrouw pakt haar zoon op en kijkt zorgelijk. De witte tanden staan roerloos in een dof gezicht. Het zijn geen Happy Teeth, maar Xayaad weet het niet.

Er is veel drukte om Happy Feet, ze weet het niet. Ze heeft geen sterallures, ze is immers een pinguïn. Een pinguïn die terug mag naar de andere eieren. Dat kost 18000 dollar en dat is veel, heel veel geld. Happy Feet weet niet of dat veel is, ze weet zelfs niet wat dollars zijn, maar ze voelt zich goed, ze is sterk en is wereldnieuws, het staat in alle kranten. Pinguïns lezen niet, ze eten, paren en zwemmen hopelijk de goede kant op, voor 18000 dollar en misschien ook wel niet voor datzelfde bedrag.

De witte mevrouw heeft het warm en zwaait met een stuk papier, een krant dat hete lucht maakt. Op de krant een pinguïn. Xayaad weet niet wat pinguïns zijn, ze kan ook niet lezen en dat is soms maar goed ook.