Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…..nog 14 dagen te gaan.

 

Eigenlijk wilde ik het vandaag over Groen hebben. Het milieu, het meest sexy onderwerp, Jessias en Thieme ten spijt. Gisteren hoorde ik over een onderzoek van Shell uit 1986 met voorspellende waarden over de klimaatsverandering. 1986, het jaar dat we de zure regen en de fosfaten in de oer-Hollandse sloten net een beetje onder controle hadden. We mogen toch stellen dat het onderzoek niet uit de koker komt van links-radicale geitenwollen sokken met gebrek aan levensvreugde? Ziekmakend dit onderzoek. Het is misschien nog wel zieker om er vervolgens niets mee te doen. Als Shell toen geïnvesteerd had, waren ze misschien wel koploper in klimaatneutrale energie. Maar dat hebben ze niet gedaan, want ze hielden rekening met de klimaatsceptici zoals Trump en Wilders. En vanmorgen las ik in Trouw ook de VVD. Die hebben hun verkiezingsprogramma op het laatste moment en stiekem aangepast na een interne lobby van gasten die lekker door willen gaan met fossiele brandstof. Het is voorpaginanieuws, maar met de rasoptimist Mark Rutte zal het waarschijnlijk geen schade opleveren. Als je maar lachend naar de klote gaat, is het niet zo erg.

 

Ik wil dus vandaag maar geen groene opmerkingen maken, zeker niet na het zien van bovenstaande foto uit een  van de Duitse carnavalsoptochten. Wie zegt dat Duitsers geen humor hebben? Maar is het wel om te lachen? ,,Blond ist das neue Braun!” Aan de ene kant is dit het onderbuik gevoel dat opkomt bij de publieke présence van deze figuren. Tenminste wel bij mij, maar ik probeer het te onderdrukken. Want ook Pavlov verwijzingen naar Hitler zijn zo gratuit. Het is een soort onderbuik met onderbuik vergoeden! En voor dat dit stuk eindigt in gewelddadige porno stop ik er maar mee. Ik kijk naar de foto en heb zorg. Veel zorg en laat mijn grijze cellen nog maar heel hard werken. Nog veertien dagen te gaan, tenminste in Nederland. En dan?

Begrip, van de dag (92) Groen als gras

20160107_195941

GROEN ALS GRAS

Enkele weken geleden schreef ik over de bankencrisis die we uiteindelijk opgelost hebben met twee hele leuke brandweerrode bankjes. We zijn de feestdagen goed doorgekomen met comfortabel zitgenot. Nu dient zich echter alweer een nieuwe bankencrisis aan. Waar moeten we met de oude bankjes heen? In 2016 zijn in Duiven ook de gescheiden afvalstromen gereguleerd in de zogenaamde diftar. Een heel logische stap om met zijn allen verantwoordelijkheid te dragen voor onze planeet. Papier, glas en gft scheiden zit al in onze genen. Sinds 2 jaar geleden sorteren we ook het plastic apart, maar sinds dit jaar is het daadwerkelijk de vervuiler betaalt en terecht, het voed je een beetje op.

Iedere lediging van het huisvuil kost geld, dus je wordt gestimuleerd om echt te scheiden. Grofvuil laten ophalen was om de zoveel weken gewoon mogelijk, maar dat kost nu ook geld, evenals het aanbieden ervan. U voelt hem al aankomen, twee banken staan in de schuur veel ruimte in te nemen, wel zes kuub. Hoe weet ie dat nou zo precies? Ik heb vanmiddag even geïnformeerd, de voorrijkosten zijn €21,- en per kuub wordt ruim €9, – gerekend. Een slordige zestig euro dus, ik heb de bankjes in het verleden via Marktplaats wel eens goedkoper aangeschaft. Nu kan ik dat betalen en mijn hart is groen genoeg om het er maar voor over te hebben, maar biedt iemand in de bijstand nooit een bank aan, de oude afvoeren kost een vermogen. Misschien is een boedelbak huren goedkoper dan die €21,- maar dan moet je wel een trekhaak hebben.

,,Maar dat is nog niet alles” zegt de vriendelijke dame van de SITA, die verantwoordelijk is voor de afvalstromen. We kunnen op de derde dinsdag van de maand niet zeggen hoe laat we komen, u dient de hele dag thuis te zijn om bij de chauffeur direct te kunnen afrekenen. Ik zei nog gekscherend tegen de dame van de SITA. ,,Hier zit een blogje in!” Dus naast €60,- betaal je ook nog eens zo’n 4% van je maandloon. Ik moet wel groen als gras zijn in de afvalscheidingsbranche, maar dit trekt mijn groene hart amper. Ik zie trouwens wel nieuwe economische mogelijkheden ontstaan voor afvalwachtbejaarden om de AOW aan te vullen. Of een werkervaringsplaats voor jongeren, wachten op de oudebankjes ophaaldienst. Ik denk dat onze bankencrisis nog wel een tijdje geparkeerd staat in onze schuur.