grijs

Plaatjes en Kletspraatjes: Vivaldi is met deze kerst in de war.

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Wat moet je nu geloven? Dat is sowieso een belangrijke levensvraag in het leven die tegenwoordig voorafgegaan wordt met wie moet je nog geloven. Maar dit laat ik nu bij uzelf. Ik ben vooral bezig met de vraag is het wel Kerst? Is dit het feest van het licht dat ons moet leiden door de donkere dagen van de zonnewende? Het lijkt eerder dat we te maken hebben met de zondvloed van weleer. Het regent al weken, de sloten zijn vol, de weilanden zompig en het humeur van ons allen daalt verder in tijden van polarisatie. Er is een voordeel, namelijk dat het kutweer is, vindt de overgrote meerderheid van de Nederlanders. Daar hoeven we nu eens geen ruzie over te maken. Wel over de oorzaken ervan.

Ik sla de bijbel er even op na, Bijbelvast als ik ben. De zondige mens is zelf schuldig aan de zondvloed leer ik. Noach of Noë, afhankelijk welke stroming u aanhangt, mocht de overvloedig regen overleven met zijn zonen en hun vrouwen. En natuurlijk van ieder diersoort een mannetje en vrouwtje. Dat laatste zou tegenwoordig minder een probleem zijn, want met de afname van de biodiversiteit is een grote ark niet meer nodig. Ik ging maar eens op zoek naar een bootje in de buurt, want als er ergens narigheid ontstaan met overstromingen dan is Nederland snel aan de buurt.

Welke boot kiezen we?

Een klein onderzoek in Tolkamer leert dat we de kerst nog wel overleven, dus ik ga me opmaken voor de varkenshaas met champignonsaus op kerstavond. Welk van de vier jaargetijden ik moet opzetten van Vivaldi bij het schrijven van dit stukje weet ik dan weer niet. Winter, herfst of toch Lente want ondanks alles blijft onze nationale bloem, de Madelief, ook vandaag gewoon zichtbaar.

Voorlopig zijn we nog veilig in het achterland van de Rijn!

En 2024? Ik weet niet hoe het regenweer zal verlopen? De zonden der mensheid blijven wel voortduren, dus als het blijft regenen, toch maar ergens een bootje zoeken. En als het door blijft regenen, wachten we tot een duif met een madelief naar ons toekomt. Maar dat is voor later, vanavond eerst varkenshaas en All you need is love, met God Robert.

Fijne kerst of veilige zondvloed, u mag kiezen.

Begrip, van de dag (175) Alleen is maar alleen

/ sprakeloosid / 2 reacties

 

20160525_142929

 

ALLEEN IS MAAR ALLEEN

 

En toen was er licht na twee dagen van grijze luchten en miezerige regen. Het klinkt cliché, maar met een waterig zonnetje ziet de wereld er anders uit. Je ziet zaken anders, intenser of in ieder geval vanuit een ander perspectief. Het spreekwoord is niet voor niets er een ander licht op werpen. Met het licht in mijn yurt wil ik niet beweren dat ik het licht zag, maar ik ontdekte wel dat ik die dagen niet alleen ben geweest in mijn yurt. Boven in de nok van de tent, daar waar het grijze daglicht naar binnen siepelde, was een enorm spinnenweb. Ik had het nog niet eerder gezien. In het centrum van het web zat een spinnetje, niet eens zo heel groot. Hij moest nog veel onschuldige beestjes vangen om een grote afschrikwekkende engerd te worden met harige poten.

Ik stel me zo voor dat het over me gewaakt heeft zonder dat ik het wist. En dat heeft hij goed gedaan, want ik heb goed geslapen, of zoals mijn oma altijd bad voor het naar bed gaan, dat ik zacht zou slapen met een hele trits engelen een hoofd- en voeteneinde. Nu heeft de spin het overgenomen van de engelen, want engelen bestaan niet, spinnen wel. Je ziet hem in zijn web en volgens mij heeft hij een hapje gevangen en al behoorlijk met zijn draden ingepakt.

Overigens ik zeg hem, maar volgens mij zijn het vrouwtjesspinnen die de spinnenwebben maken en beestjes vangen. Ik weet het niet zeker hoor, maar volgens mij doen mannetjesspinnen niet veel meer dan waar mannetjesmensen spreekwoordelijk heel vaak aan denken en daarna worden ze opgegeten. Nogmaals ik weet niet of de spinnennatuur echt zo eng is, maar voor de zekerheid moet je het maar even googelen. Ik stel me aan het beestje voor. Ze zegt niets terug hoor, twee dagen bivakkeren in de tent heeft me niet gek gemaakt. Ik noem het beestje Bartiene, of eigenlijk Bart en/of tiene. Bart omdat ik in het land van Bartje zit, Bartiene omdat het misschien wel een vrouwtjesspin is. Maar omdat ik het niet zeker weet moet het maar door het leven met BARTENOFTIENE. ,,Dag Bartenoftiene, bedankt voor je gezelschap. Ik hoop dat je als ik weg ben, mag blijven voor de volgende bewoner. Misschien zien ze je wel over het hoofd bij de schoonmaak. Zo niet, we hebben in ieder geval de foto’s nog.”