facebook

TOPTWEET Terug bij af met Telegram

/ sprakeloosid / 3 reacties

Ik durf te stellen dat ik niet slim ben op het gebied van multimedia, privacy en moderne informatiestromen en vooral de gevaren voor de mensheid die mijn onnadenkendheid op dit gebied met zich meebrengt. Met Snowden, Julian Assange, Wikileaks, afluisterpraktijken van de NSA, maar ook de Nederlandse overheid, krijg je wel het gevoel dat er iets mis is in de mondiale samenleving. Maar ook op kleinere schaal wordt er al gigantisch veel misbruik gemaakt van persoonlijke gegevens in de marketing. Is de mens nog wel vrij in zijn eigen privédomein? Nu hoor ik tot die groep mensen die geneigd is te zeggen: ,, Ik heb niets te verbergen, dus ze zoeken het maar uit.” Ik weet dat dit hopeloos blond is en mensen die dit echt geloven hebben een IQ van een zilvervisje. En zoals bekend is, zullen zilvervisjes alle crisissen overleven inclusief een nucleaire. Misschien is dat ook wel met de onnozelen en totaal onwetenden. Ik ben slechts onverschillig, hoewel mij steeds vaker een unheimisch gevoel bekruipt.

 

Gisteren heb ik een daad van verzet gepleegd. Na de eerste verbazing over de enorme geldelijke overname van Whats App door Facebook, schud ik mijn blonde hoofd. Als ik dan ergens lees dat het niet meer alleen om winst gaat, maar vooral ook over het behouden of vergroten van je territorium, en daarmee macht, wordt het al enger. Ik zit op Facebook en ik heb WhatsApp. Het eerste is vooral om mijn eigen blogjes als deze te promoten en WhatsApp is gewoon goedkoper dan een SMS bundel van je telefoonprovider. Ik ergerde me al om die terugkerende vraag van Facebook om mijn telefoonnummer (voor mijn eigen privacy?) te moeten invoeren, maar nu hebben ze hem toch klaarblijkelijk.

Er is een alternatief voor WhatsApp en dat blijkt een ‘open source’ (?) vanuit Rusland te zijn. Mijn gevoel zegt dat of je nu door de kat of de hond gebeten wordt, het maakt weinig uit. Het is echter wel een fijn idee ‘het grootkapitaal’ van Facebook eventjes te neppen. Ik weet ene ‘lul de behanger uit Duiven’ zal het verschil zeker niet maken, maar het voelt wel lekker.

Screenshot 2014-02-22 21.33.43

Mijn jongste zoon weet in no time de app van Telegram te installeren. In de snelle conversatie met mijn sociale omgeving zul je mij niet meer horen zeggen ‘We Whatsappen nog wel’, maar ik ga over tot ‘We telegrammen nog wel.’ En dat klinkt dan weer lekker ongelooflijk ouderwets, alsof je terug bent bij af. Na 24 uur Telegram constateer ik dat mijn sociale omgeving, of in ieder geval de mensen van wie ik het telefoonnummer heb, allemaal nog vastzitten aan WhatsApp. Jammer. Nu las ik dat de Piraten Partij een soort van hulp aanbied voor mensen die moeten afkicken van WhatsApp. Misschien een goed initiatief. Misschien is het sowieso wel een goede zaak om bij de volgende verkiezingen op deze Partij te gaan stemmen. Veel politieke alternatieven zijn er trouwens niet en zeker op dit gebied is een stem op de Piraten Partij wel het bewijs dat ik toch niet zo heel blond ben. Hun tweet viel me in ieder geval op en was daarmee een blogje waard in mijn serie TOPTWEETS. Dit blogje promoot ik dan wel weer via de sociale media zoals Facebook. Misschien zal dit later tegen me gebruikt worden, maar dat is later, hoewel later blijkt allang begonnen……….

TOPTWEET Lekker belangrijk

/ sprakeloosid / 3 reacties

Laat in de middag kwam er een tweet langs gezeild die ik niet onbeantwoord kon laten. De bewuste twitteraar @DeLaatsteDingen, twijfelt over zijn bestaansrecht nu hij slechts een score heeft van 53 (??). Letterlijk twittert hij: ‘Sjonge. Ik heb een klout score van 53. Ik ben dus gewoon niet relevant. #EyeOpener .’ Grootmoedig als ik ben, geef hem snel een antwoord en retweet zijn stelling, want ietwat aangedaan was ik wel van deze tweet. Natuurlijk doet iedereen ertoe. Ik hoopte zo zijn klout score op te vijzelen. Verder was ik toch wat lamlendig qua fysieke gesteldheid, dus ik zat wat ledig achter de PC. Verheugd was ik dat hij zich subiet relevanter begon te voelen. En passant wenste hij me beterschap. Zo is er, dankzij de moderne middelen, toch weer een stukje menselijk contact tot stand gekomen. Het twitteraccount van deze twitteraar bekijkend, doet mij vermoeden dat de verslagenheid nog wel meevalt. Sterker nog, mogelijk is zijn kloutreputatie wel een van @DeLaatsteDingen waar hij zich druk om maakt. Waar hij zich wel (spiritueel) druk om maakt kan ik niet helemaal duiden. Toch geeft hij iets universeels aan, namelijk relevant gevonden willen worden in het leven, in dit geval in cyberspace.

Screenshot 2013-12-18 20.09.12

Ik ga in dit geval geen oordeel vellen over de importantie van ‘real life’ versus ‘virtual life’. Ik denk dat ze in elkaar overgaan en naarmate mensen jonger zijn dat het virtuele leven een steeds belangrijker bestanddeel is. Als de balans maar aanwezig is tussen beide. Bovenstaande tweet doet vermoeden dat die balans even weg was. Ik weet niet of 53 een hoge of lage score is, ik heb geen kloutscore en heb geen weet van mijn importantie op dat gebied. Ik wil ook geen kloutscore omdat ik dan weer iets moet invullen en een wachtwoord onthouden. En altijd bestaat de angst dat ik nog weer verder gekoppeld wordt in mijn virtuele bestaan. Toch voel ik met hem mee. Ook ik vind het geinig dat mijn tweets geretweet worden en mijn blogs gelezen. Dat geeft een gevoel van existentiële importantie in ieder geval voor het virtuele leven. Soms zijn mijn blogs heel lezenswaardig, maar worden hoegenaamd niet gelezen, op andere momenten blijven de hits onverwacht binnenstromen. Twitter en Facebook moeten voor enige reclame zorgen, maar die Facebookvrienden hebben mogelijk andere relevante zaken te doen. Twitteren is vaak een gok. De meeste tweets lijken in een zwart gat te verdwijnen, met dat verschil dat als iemand er wat mee wil, is het niet zo moeilijk om de drek uit dat zwarte gat te achterhalen.

En soms kom je een tweetje tegen, die met een beperkt associatief vermogen in een blogje omgezet kan worden, daar waar real life (ik denk er over na) en virtual life (zoek contact met een grote onbekende) elkaar raken. Niets meer of niets minder is het tweetje, maar ook dit blog. Een korte knisperende ontlading van contact tussen twee werelden, die over is, voordat je er erg in hebt. En ieder gaat zijns weegs.

https://www.youtube.com/watch?v=QV_9pn7MGUo

Eerdere toptweets

Zeister zegen of ban?

Foodporn

De Duistere wereld van de Bitcoin

Straatvegers logica van een lokale bestuurder

Harde wetenschap via VVD kamerlid Jeanine Hennis

 

Kakelkrant van Sprakeloos 65: Nog een geluk dat het geen herfst is

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Ik weet het, je hebt rasoptimisten en droefsnoeten. Hoewel er momenten zijn dat ik me aardig kan profileren als optimist, behoor ik eigenlijk tot het gilde van de droefsnoetigen. Als het wereldnieuws samen komt met enige oneffenheden in het persoonlijke leven of mijn fysieke constitutie is niet even niet 100% dan neig ik naar vormen van (cultuur)pessimisme. Vandaag is het zo’n dag, dus bereidt u voor op een inktzwart stukje. Gelukkig heb ik een afsluiting waarbij het vermoeden bestaat dat er hoop is. Een klein sprankje hoop slechts, maar als de gedachten in een zompig moeras verkeren, is iedere strohalm voldoende om die in ieder geval memoreren. En als je dat kan, ben je geen raspessimist, slechts leidend aan Weltschmerzen.

De koffie (niet meer helemaal vers) en een boterham met hagelslag (al het vlees was al op) stonden naast de opengeslagen krant. De krant die wist te vertellen dat de terroristen in Kenia nu ècht verslagen waren. Je wordt er niet vrolijk van. Vervolgens een uitgebreid verslag van de komedie die wij hier Nederlandse politiek noemen. De ontevredenheid met de gemiddelde kiezer deel ik inmiddels, de keuze om dan maar PVV of SP te stemmen echter niet.Verder op in de krant een stukje over hoe Turkije zomaar in de ‘burgeroorlog’ in Syrië verzeilt kan raken. Ik zal de humanitaire ramp en totale waanzin in Syrië zelf maar niet benoemen. Dan lees ik over doodsbedreigingen aan een Griekse statisticus omdat hij de echte overheidstekorten vaststelde. Dit was echter niet de bedoeling. Boven dit bericht vrolijke foto’s van de VW bus. Maar het begeleidende schrijven leert dat de laatste van deze typerende auto’s in Brazilië van de band komen. Dan is dit ook definief verleden tijd. Al het goede verdwijnt ook. Soms is het leven zwaar k**.

Terug naar de voorkant van de Trouw waarin gewaarschuwd wordt voor de totale inmenging van internet in ons leven. Natuurlijk zijn er voordelen, maar cybercrime ligt op de loer. En dan gaat het niet over het simpele leegroven van je internetbankrekening, maar over het rommelen van je identiteit met alle gevolgen van dien. Wie de film ‘The Net’ uit de jaren negentig zich nog kan herinneren, moet dus vaststellen dat deze thriller slechts een slap aftreksel is van wat ons nog te wachten staat. We worden geleefd door een techniek die we niet meer als mens kunnen regisseren. Het is zoiets als ‘de bureaucratie’ waarbij iedereen zegt dat het noodzakelijk is, maar niemand weet welke gevolgen zijn beslissingen zal krijgen in het geheel. Ik noem het gemakshalve maar de ontzieling van het publieke domein.

Een prachtige foto van koningin Maxima helpt niet om mijn stemming te verbeteren en dat wil wat zeggen. Ik sla de krant dicht en drink mijn inmiddels lauw geworden koffie op.

Dan maar even kijken of facebook en twitter nog iets te bieden hebben voor het gemoed. En ja hoor, het eerste tweetje geeft een link naar een interview met Joris Luyendijk die zich heeft ondergedompeld in het bancaire leven van Londen. Met zijn cultureel antropologische achtergrond schets hij deprimerende doemscenario’s over de crisis die volgens hem nog lang niet ten einde is. We zitten economisch en financieel op een dood spoor is mijn vlotte conclusie uit dit stuk, het moet anders! Joris Luyendijk als onheilsprofeet. De toekomst zal leren of hij achteraf gelijk gaat krijgen of dat we hem zullen vergeten. Het probleem is echter dat het nu nog niet de toekomst is, maar slechts het trieste nu. Soms lijkt de aarde wel een grote humanitaire vuilnisbelt.

herfst 2Ik besluit de computer maar af te sluiten en rook een sigaret in de tuin. (Ja, want ook het stoppen met roken lukt maar niet.) En dan zie ik ineens op deze, nog net niet herfstige dag, onverwacht een een roos bloeien in de tuin. Een roos die ik zelf niet gepland heb en dus bij de buren weg moet komen. Ik had de bloem nog niet eerder waargenomen. Voor vandaag koester ik deze roos maar, onze eigen vuilnisroos als teken dat er toch nog wel licht aan het eind van de tunnel is.

herfst 3

Wie wordt ‘Barbertje van Haren’

/ sprakeloosid / 6 reacties

Je kunt ze met de haren erbij slepen, alle potentiële schuldigen van het echec in Haren op 21 september 2012. Een feestje dat nooit een feestje mocht worden waarbij vele blindgangers toch de trein namen om massaal te bewijzen dat de mens het niveau van de Neanderthaler amper ontstegen is. In een positieve bui zou je kunnen zeggen, dat in ieder mens nog wel een beetje Neanderthaler schuil gaat. Soms ontpopt zich dat zoals gisteravond in Haren, een horde opgekropt testosteron dat even met zichzelf aan de haal gaat. Ik vind dat te gemakkelijk. Zoiets is te billijken op een plaatselijke kermis, waar gevochten wordt om de lokale schone. De toestand in Haren gaat verder, veel verder. En zoals te doen gebruikelijk is, moet er, nadat de wonden gelikt zijn, een schuldige worden aangewezen. Barbertje moet hangen. Laten we ze de revue eens passeren.

Meisje Merthe

Natuurlijk begint het met het wel of niet aanvinken van een hokje, het verschil of een feest publiek wordt of particulier blijft. Maar als ieder vinkje dat vergeten wordt tot Harense toestanden moet leiden, dan zou de wereld al vergaan zijn sinds de komst van de ‘vinkjes’. Hoe vaak vergeet een mens geen vinkje op zijn werk of op de vele formulieren. Ik heb te doen met het arme kind. Ze wilde een feestje vieren om afscheid te nemen van haar bakvissen-bestaan. Met haar ‘sweet-sixteen-party’ mocht ze ruiken aan het grote mensen bestaan. Dat is inmiddels gelukt.

Sociale Media

Ontegenzeggelijk mag verondersteld worden dat zonder de sociale media de ‘feestboodschap’ niet zo’n vlucht zou hebben genomen. In vroeger tijden had je de uitnodiging moeten kopiëren, bijvoorbeeld 30.000 maal. Ik heb het dan nog niet eens over de kosten van de postzegels. Eén druk op de knop is tegenwoordig voldoende om in een split-second je gasten over de hele wereld uit te nodigen. Maar geen ‘haar’ op mijn hoofd die mij zou bewegen richting het Groningse plaatsje te gaan, om bij een onbekende puber een feestje te vieren. Of ligt dat nu aan mijn terughoudendheid? Ik vind dat je behoorlijk achterlijk bent om in overweging te nemen te gaan kijken als ramptoerist, laat staan de catastrofe aan te wakkeren.

‘Oude’ Media

Ik geef toe, de media is de laatste decennia niet het toppunt van ethisch handelen. Nieuws is handel, een snel nieuws is zelfs goede handel. Om zo actueel mogelijk te berichten over het wel en wee in de wereld, dus ook in Haren, blijft echter wel de taak van die media. Ze moeten verslag doen van gebeurtenissen die het publiek blijkbaar graag wil zien of horen. In de loop van de week werd het duidelijk dat er zich iets zou kunnen ontpoppen in Haren. Dat is nieuws en moet dus gemeld worden. De dynamiek die volgt, kan de media niet kwalijk worden genomen, hoe walgelijk hijgerig ze ook zijn.

‘Burgemeester Bats en zijn gemeente’

Ik kan burgemeester Bats nu al verzekeren, de onderste steen moet boven komen en aan zijn zetel zal geschud worden. De beste man en zijn ambtenaren zijn ongewild partner geworden van een dynamiek die niet past in het ‘Wassenaar van Noorden’. Ze konden geen nee zeggen tegen de ongewenste rolverdeling en natuurlijk moet je als burgemeester dan de pers te woord staan om maatregelen aan te kondigen en je burgers geruststellen. Een feesttent bouwen misschien? Dat helpt volgens mij amper, de geest was al uit de fles. Bovendien zijn houseparty’s en voetbalwedstrijden altijd de garantie dat gericht vermaak de gemoederen doet sussen? Hoek van Holland ligt nog vers in het geheugen. Preventief is in ieder geval de politie en ME opgetrommeld.

Hermandad

Hoeveel uniformen heb je nodig om de boel te sussen en met welke instructies? Er zullen best protocollen zijn en ik ga uit van een goede training in preventief handelen, ook van de politie. Maar er is nu eenmaal een categorie mensen, ook de avond in Haren, die een waas voor hun ogen krijgen bij het zien van het publieke gezag en hulpverleners. Zij hebben niet begrepen dat wij als Nederlanders hebben besloten dat het monopolie voor geweld slechts bij deze instantie ligt en niet bij de groeiende groep randdebielen in onze maatschappij. Dus bij escalatie is niet de politie de schuldige, maar het leger schorem. En hoever moet je gaan in je geweldsinstructie, wanneer moeten er rubberen kogels komen, en het waterkanon? Wanneer moet je met scherp schieten? Wanneer is het geweld proportioneel. Wanneer doe je het goed als politie?

Sociologisch maatschappelijke achtergrond

Dit soort toestanden zijn met geen mogelijkheid te vergelijken met de rellen in de buitenwijken van Parijs of de wijdverbreide plunderingen in de City of Londen van 2011. Als er nu alleen Tokkies uit achterstandswijken uit het hele land waren gekomen om ‘de poen uit Haren’ te treiteren dan was er een motief. Of als het louter kansarmen betreft die een waas voor hun ogen krijgen bij het horen van alleen de naam Merthe, omdat deze niet voorkomt in hun Vogelaarwijk, dan kunnen we beginnen met het zoeken van een verklaring. Niets van dit alles, want naast mogelijk een kern van Hooligans van FC Groningen, zal menig VWO leerling uit de omgeving en nette HAVO meisjes aanwezig zijn geweest om te ‘feesten’. Overigens, over sociologische prietpraat gesproken, ik heb nog geen tweet van ome Geert gelezen over het blanke tuig. Waar moeten we ze naar toe verbannen?

Nee, een verklaring heb ik niet of we moeten spreken van degeneratie van een volk. Zover wil ik voorlopig niet gaan, maar in mijn hoofd blijft wel iets hangen. De woorden van Jan Jaap van der Wal in Dit was het nieuws: JULLIE MOGEN NIET MEER MEEDOEN! GEWOON NIET MEER MEEDOEN. Totdat er een oplossing is gevonden voor het probleem. Dan hoeven we tenminste niet te zoeken naar een schuldige, want die zijn duidelijk aan te wijzen.

ACTIE HAPPY TEETH VOOR SOMALIË/ Een biertje voor een smile

/ sprakeloosid / 8 reacties

 

Onlangs kreeg ik via het nieuws mee dat de Zuidpool pinguïn die in Nieuw Zeeland was aangespoeld voor het lieve sommetje van €18.000, – teruggebracht wordt naar zijn eigen habitas. De pinguïn kreeg de naam Happy Feet mee. Ik heb er niets op tegen, maar het is raar als tegelijkertijd een actie wordt gehouden voor de Hoorn van Afrika met onder andere Somalië. Wat zou er allemaal wel niet gedaan kunnen worden voor mensen, mensen in nood. Ik schreef er onlangs een verhaaltje over. Zie ook onder aan deze pagina.

Ik dacht in een tijd van sociale media (Twitter, Facebook en bloggen) moet het een sterveling als mij toch lukken om ook €18.000, – bij elkaar te sprokkelen, nu voor de nieuwste actie van giro 555. Het kan toch niet zo zijn dat we met dat we met zijn allen vertederd een pinguïn volgen, maar de helaas zoveelste actie voor mensen in nood de andere kant opkijken.

Uitgangspunt is €18.000, – . Of dit het daadwerkelijke bedrag is weet ik niet. Als een ieder nu eens 1% van dit enorme bedrag voor zijn rekening neemt. Dit is nog veel namelijk €180, -. Met die 180 als uitgangspunt vraag ik alle mensen die dit lezen 180 centen te storten op een zojuist geopende privérekening speciaal voor dit doel. Ik heb dus 10.000 giften nodig van €1,80 (het mag natuurlijk meer zijn)

€1,80 ofwel het equivalent van een biertje voor Somalië.

DUS:

*

1. Ik moest mijn eigen naam gebruiken omdat ik anders niet zo snel een aparte rekening kon openen. Voordeel is dat dit wel een stukje transparantie geeft.

2. Ik zal iedere dag in de loop van de avond, mogelijk voorzien van afdrukken van de rekeningafschriften via internetbankieren (als me dit technisch lukt) een verslag doen van de voortgang (of juist de afwezigheid van enige voortgang.

3. Ik heb geen speciale toestemming of vergunningen gevraagd om mijn expiriment op te starten. Eens per week stort ik uiteraard de binnengekomen gelden op giro 555.

4. Ik zal deze rekening 180 beschikbaar stellen, dus tot en met 31 januari 2012.

VOORTGANG:

 

Zaterdag 6 augustus 2011

Al meerdere toezeggingen en één duidelijke afwijzing van de actie. Dat is jammer maar wel duidelijk. De toezeggingen ten spijt, maar praatjes vullen geen gaatjes, daarmee zeggende dat de teller nog steeds op slechts twee donaties staat.

Zondag 7 augustus 2011

Groffer geschut is inmiddels ingezet, bij ieder doelpunt van Feyenoord betaal ik een fictief biertje aan ‘Happy Teeth. Dus gisteravond €3,60 en ik minderde vandaag al sigaretten roken. Vijf sigaretten levert zomaar €1,80 op. Maar volgers buiten de huiselijke kring, hoe maar. De stand is derhalve slechts €10,20. Kom op zeg.

HET VERHAAL VAN HAPPY FEET & HAPPY TEETH  (eerder verschenen op mijn blog)

De blik is leeg, de maag rammelt niet eens meer van de honger. Xayaad loopt al dagen met de stroom mee. Op haar rug haar eerst geborene, Fuaad. Trots was ze en is ze nog steeds. Ze durft amper te kijken, achter op haar rug. Bolle ogen, ondervoed, maar eventjes stil gelukkig. Ze loopt met een aantal familieleden en andere dorpsgenoten door het zand van de hete woestijn. Ze weet dat Allah met alle korrels in de woestijn een betekenis heeft. ‘Maar zand kun je niet eten.’ Dit kan niet het leven zijn, zoals het bedoeld is. Ze wil het uitschreeuwen, maar het kost haar te veel om er alleen al aan te denken. En wie zal haar krachteloze schreeuw horen.

In de grote kolonie komt een ei uit. Een groot ei. Het is koud, maar het geeft niet. Het ‘ei’ is niet alleen, vele andere eieren zijn ook tot pinguin verworden. Het voormalige ei, eet vis, leert zwemmen en duiken en is enthousiast, zonder te weten waarom. Pinguins weten namelijk niet zoveel, ze leven, eten, zwemmen, paren, kortom zijn pinguïn. En of het nu maandag, dinsdag of zondag is dat weet een pinguïn niet. Een jonge pinguïn duikt, eten en zwemt. Maar soms te ver.

De apathische rij komt aan bij het beloofde land, nog maar hongerige mensen uit andere streken klitten bijeen. Het gerucht gaat dat hier water, voedsel en medicijnen zijn. Het kan Xayaad niet veel meer schelen. Ze gaat zitten, daar waar ze niet meer verder kan en legt Fuaad aan haar al dagen lege borsten. Ze weet dat het niet helpt, maar misschien houdt hij op met het aanhoudende gejammer dat haar meer pijn doet dan al haar ingewanden. Misschien.

Voormalig ei zwemt en zwemt, er lijkt geen eind aan te komen, maar ineens is er toch land met heel veel sneeuw. Het ei weet niet wat sneeuw is, maar voelt instinctief aan dat het moet drinken. Het ei weet ook niet wat zand is. Het ei is een kleine pinguïn, ze weten niet wat sneeuw of zand is, laat staan het verschil tussen beide. Het ei is moe en voelt zich niet goed, helemaal niet goed.

Xayaad hoeft niet meer te lopen, ze is er niet blij om. Ze vindt er eigenlijk niets van. Fuaad heeft een beetje vocht gekregen en om haar heen zijn vreemde mensen met camera’s die haar en alle anderen om haar heen filmen. Van heel dicht bij hebben ze haar zoon gefilmd. Hij keek in de camera met dezelfde holle ogen die Xayaad al dagen ziet, of ze haar zoon nu aankijkt of niet. Ze begrijpt het niet, ze wacht en wacht.

Het ei wordt omgedoopt tot Happy Feet, want mensen hebben haar gevonden. Happy Feet weet niet wat mensen zijn, ze is immers een pinguïn, ze hapt naar de handen die haar proberen te bereiken, maar het is vruchteloos. De handen zijn sterker en zij heeft veel pijn, want ze heeft haar maag vol sneeuw, zand of wat het ook moge zijn, dat weten pinguïns namelijk niet. Happy Feet weet niet dat hij geopereerd wordt, dat hij verzorgd wordt en wereldnieuws is. Happy Feet is immers een pinguïn, een voormalig ei met een mag die vol zand, of sneeuw zat. Ze weet het niet. Ze krijgt veel vis en wordt gefotografeerd.

Een witte mevrouw benadert Xayaad en stelt haar vragen. Ze begrijpt de mevrouw niet,  maar een andere mevrouw spreekt wel haar taal. Eigenlijk begrijpt ze die mevrouw ook niet, maar ze showt Fuaad en zegt verder niet. Ze doet haar lippen van elkaar en laat haar tanden zien. Grote witte tanden in een hol gezicht. Ze weet het niet. Ze lacht niet eens, ze kijkt met haar mond open. De witte mevrouw pakt haar zoon op en kijkt zorgelijk. De witte tanden staan roerloos in een dof gezicht. Het zijn geen Happy Teeth, maar Xayaad weet het niet.

Er is veel drukte om Happy Feet, ze weet het niet. Ze heeft geen sterallures, ze is immers een pinguïn. Een pinguïn die terug mag naar de andere eieren. Dat kost 18000 dollar en dat is veel, heel veel geld. Happy Feet weet niet of dat veel is, ze weet zelfs niet wat dollars zijn, maar ze voelt zich goed, ze is sterk en is wereldnieuws, het staat in alle kranten. Pinguïns lezen niet, ze eten, paren en zwemmen hopelijk de goede kant op, voor 18000 dollar en misschien ook wel niet voor datzelfde bedrag.

De witte mevrouw heeft het warm en zwaait met een stuk papier, een krant dat hete lucht maakt. Op de krant een pinguïn. Xayaad weet niet wat pinguïns zijn, ze kan ook niet lezen en dat is soms maar goed ook.

 

Mijn Conventie van Achlum

/ sprakeloosid / 7 reacties

Een enthousiast blogger en een starter op andere sociale media zoals Facebook en Twitter, that’s me. Niets bijzonders, maar er zijn momenten dat ik de onverwachte genoegens van bijvoorbeeld Twitter erg kan waarderen. Aanvankelijk stonden Facebook en Twitter in dienst om mijn blog te promoten. Zo ook afgelopen woensdag. In mijn hoofd zat een stukje tekst en dat kwam er vlot uit. Over Andrée van Es, Bart Spruyt en hoffelijkheid. Geen wereldschokkend stukje tekst, maar toch het kreeg niet de aandacht die het ik vond dat het verdiende, dus maar een beetje twitteren met die handel.

 

‘Hè, de conventie van Achlum gaat over de toekomst van Nederland, daar gaat mijn stukje ook over, op mijn manier dan. Ik twitterkoppel dat lekker aan elkaar. Weinig enthousiasme. ’s Avonds herinner ik me mijn eigen blog over de kerkdienst van Achlum en ik promoot ook dat stukje maar even.’

 

 

 

 

 

De volgende dag onverwacht de vraag of ik interesse had om te komen. En ja hoor, de toezegging om op de Conventie van Achlum aanwezig te mogen zijn, kwam in de loop van donderdag. Nog even in de stress omdat het vouchersysteem ‘op’ was, maar we stonden op de gastenlijst, dus even vragen naar T. of M. Ondanks op de media verspreidde waarschuwingen van strenge controle en geen toegang zonder voucher, liep alles gesmeerd.

En dan, kom je ineens terug in Achlum, mijn vakantieoord van 2010, is nu omgedoopt tot een grote snoepdoos van sprekers van heel divers pluimage. ‘Waar ga ik naar toe?’ ‘Heb ik interessante vragen?’ en ‘Wat zijn interessante onderwerpen om over te bloggen?’ Vooral dat laaste is een belangrijke drijfveer. En misschien loopt het op de dag zelf wel helemaal anders. Schrijvers, wetenschappers, politici en bestuurders uit heel Nederland zijn uitgenodigd mee te denken over: ‘Staat en de toekomst van Nederland.’ En dat allemaal omdat verzekeringsmaatschappij Achmea haar 200 jarige bestaan viert en terugkomt bij de bron van haar ontstaansgeschiedenis ACHLUM. O ja, Bill Clinton is ook een van de sprekers. En ik mag er naar toe. Mijn zwager offreer ik ook de snoepdoos van sprekers en uiteraard maakt hij zijn eigen keuze. De avond vooraf vind ik het nog steeds moeilijk te kiezen. Ik weet één ding zeker, als ik terugkom, zal ik op me achterhoofd wrijven vanwege alle sprekers en nieuwe inzichten die ik niet heb mogen ervaren.

De Conventie van Achlum heeft in ieder geval gezorgd voor vier blogs (in mijn hoofd) en via dit introducerende blog geef ik mezelf de opdracht om tussen de bedrijven van het normale leven door, de stukjes te schrijven, over ‘De staat en de toekomst van Nederland.’ Ik wil daar rustig de tijd voor nemen en om te voorkomen dat ik ellenlange epistels ga schrijven, immers ‘In die Beschrenkung zeigt sich der Meister’ , echter via een beloftedatum gooi ik de druk erop om wel door te werken.

31 mei 2011

Opening, sfeer en verloop van de Conventie van Achlum.

3 juni 2011

Ben ik pensioenproof op mijn 45e? Kan mij het schelen.

Aanleiding is het gesprek tussen Mei Li Vos, Kees de Lange en Nynke de Jong.

5 juni 2011

Vind ik de moderne vrouw wel zo leuk?

Aanleiding is het interview door Arie Boomsma met Aaf Brandt Corstius

10 juni 2011

Open brief aan de directeur van GGZ Nederland

Aanleiding is de lezing van Paul van Rooij over de reflectie van de GGZ

Uiteraard ga ik mijn best doen mijn belofte waar te maken. U kunt me voor de zekerheid ook volgen op Twitter via @sprakeloosID om de stukken van uw voorkeur niet te missen. Want vooral Twitter blijft een belangrijke bron van reclame. En je weet maar nooit wat er van komt, misschien zijn er nog veel meer conventies?

Man Cave

/ sprakeloosid / 5 reacties

Op facebook word je op de hoogte gebracht van allerlei wetenswaardigheden en zo verschijnt al enige tijd dat een van mijn facebookvrienden dol is op de man cave. Had ik daar vorig jaar ook al eens niet iets over geschreven? Even op de documentenzolder kijken en ja hoor. Onderstaande blogje gaat er over.

Gisteren vielen alle puzzelstukje op hun plek. Ik wist in een keer wat er ontbeerde in mijn leven. Een man cave. Een plek waar je als man je mag gedragen als een echte Al Bundy, een plek waar je schaamteloos seksistische grappen mag maken, waar een scheet een uiting van welwillende overgave is en niet iets is om voor te schamen. En een boer is niet meer dan een logisch peristaltisch proces dat inherent is aan het drinken van een goed glas bier. Geen feministische scherpslijperij komt er aan te pas, geen fatsoensrakkers die je storen, gewoon een plek waar een man een man kan zijn. Per slot van rekening ‘A man has got to do what a man has got to do.’

Voorlopig was mijn eigen blog de plek ‘to be’ in dit kader, maar nu weet ik dat dit beter kan. Want op dit blog komen ook vrouwen, mijn moeder leest het per slot van rekening, dus al kan ik de schijn ophouden dat bloggen mijn eigen man cave is, mijn geweten haalt die vermeende testosteronvrijheid dan wel weer in.

Dus deze week maar gewoon een cake op week zes met, vooral liedjes en Europa.

Nederland gaat Europa in en we mogen trots zijn. Sieneke gaat ons vertegenwoordigen met Shallalie. Oef, nu heb ik het moeilijk als mens om hier niets over te zeggen, want het afbreukrisico en een traumatische ervaring voor het arme zeventienjarige kind is levensgroot. Ik wil daar geen bijdrage aan leveren, maar ik wil wel even een momentje stilte om alle verantwoordelijken voor het arme kind alle wijsheid mee te geven om haar netjes te begeleiden. Ik ben er niet TROTS op.

Een liedje van het zelfde kaliber, het is tenslotte bijna carnaval, is “Ik heb een zachte G, maar ook een harde  L” . Het zal vast heel kolderiek zijn in het hosgebeuren, maar mij zakt de boks van mijn reet.

Over Europa gesproken, het is toch maar goed dat Balkenende, die van de Balkende B (= bullshit) niet de eerste Europese president is geworden, want die was vast niet zo daadkrachtig opgetreden als onze Zuiderbuur Herman van Rompuy. Die weet alle Europese leiders wel te mobiliseren voor maandelijks overleg. En dat is hard nodig, want na IJsland met Ice-Save, dreigt door Griekenland de Europese beschaving ruim tweeduizend jaar na dato wederom meegenomen te worden in een eeuwenlange degeneratieve toestand. Toen pikten de Romeinen het nog wel op en stelde het proces nog een tijdje uit. Maar van de Italianen hoeven we ook niets verheffends meer te verwachten.

Misschien kan Nederland ondanks ‘Shallalie’ en die harde L weer eens een deuntje meezingen op het wereldtoneel. Te beginnen met een paar stoere gouden medailles op de Winter Spelen en onze politieke Jolly Joker zal er zeker garen bij spinnen. U weet wel, niet natuurlijk die man uit Venlo met zijn zachte G, over zijn L doe ik verder geen uitspraken. Nee, die ander van Trots op Nederland. Zij zal ongetwijfeld uitgroeien tot de hedendaagse Jeanne D’Arc van het nieuwe Europa. Vandaag heeft ze de eerste stap gezet door haar partij al een nieuwe naam te geven. Trots op Nederland wordt simpelweg TROTS, dus ook op Europa denk ik dan. Misschien wel met ROTS Rita als opvolger van Rompuy. Vandaag kwam ze het soppend vertellen bij ‘De wereld draait Door’ op de haar bekende mediageile wijze.

In 2011 zal ze zeker meedoen met het Eurovisie Songfestival tevens haar carnavalshit. En dan is het dweilen met ‘ Ik heb een harde G, maar ook een natte K….’

Ik zei u toch, mijn blog is ook een beetje mijn man cave.

Sorry mam.