Eurovisie

Begrip, van de dag (162) Perfecte Stilte

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

PERFECTE STILTE

 

Geloof me, live heb ik het niet gezien. Ik sluit pas live aan bij de puntentelling aanstaande zaterdag. Geen kwestie van arrogantie hoor, of verheven voelen en al zeker geen homofobe instelling. Ik vind het over het algemeen bagger wat het Eurovisie Songfestival voortbrengt. Muzikaal is het, en ik hou het helemaal bij mezelf uiteraard, over het algemeen fijngemalen artistieke shit van een heel belabberd niveau. In kleding en glitterpakjes ben ik niet geïnteresseerd, bombastische Balkanrock door verwanten van Karadzic laten me koud evenals de persoonlijkheidgestoordheid van de meesten. Het enige wat me nog steeds intrigeert is de voortgang in techniek dat zorg draagt voor adembenemende lichteffecten. Maar om daar nu de hele avond naar te zitten kijken vind ik erg droefsnoetig.

Maar we hebben Douwe Bob die verder mag namens ons allemaal. Links en recht, hetero, homo, bi of fluïde geaard, allemaal houden we van Douwe Bob. Ik ook een beetje, want de puntentelling is zaterdagavond om half twaalf een stuk grappiger met een hoge kwalificering van onze Douwe. Zelf weet ik niet zo goed wat ik van de beste jongen moet vinden. Bij ’s lands grootste inteelt show van Mathijs van Nieuwkerk heb ik hem regelmatig gezien en hij geeft blijk van kwaliteit in huis te hebben in zoverre ik dat kan beoordelen. En dat moet ook wel want als je winnaar bent van ‘de beste singer songwriter dan kun je wel wat. Met Slow Down heb ik niet zoveel, al steekt het nummer volgens mij met kop en schouders boven de gemiddelde kwaliteit uit.

Maar het gaat om de stilte, de perfecte stilte en dat is al meerdere malen geshowd op televisie. Bij dat krijsende circus is de perfecte stilte een farce, ook al heet je Douwe Bob en is je knipoog allerbeminnelijkst. Het publiek ter plekke lijkt nauwelijks geïnteresseerd in de stilte, laat staan de perfecte stilte van Douwe. En toch is het principe geniaal, mits goed uitgevoerd. Jarenlang heb ik genoten van de perfecte stilte van het nummer van De Dijk, Mag het licht uit. Hierin zit de perfecte stilte die bijna magisch is. Maar goed het De Dijk publiek sla ik hoger aan dan de verzameling idioten in Stockholm, dus leuk geprobeerd Douwe. Toch, als Douwe niet wint dan word ik andermaal bevestigd in de mafkezerij van het Eurovisie Songfestival, dan mag van mij het licht uit, want De Dijk zullen ze zeker niet sturen.

 

 

Associating Pressure 1: Anouk, smaak en vrijheid

/ sprakeloosid / 1 reactie

Onder druk van drie actuele kernwoorden associeer ik er op los en verwacht van mezelf binnen een uur een verhaaltje van maximaal 500 woorden.

18 mei 2013 zijn de woorden: Anouk, smaak, vrijheid

Als kind keek ik naar het Eurovisie Songfestival. Dit is waarschijnlijk begonnen na Teach In met Ding-a-dong. Zonder het te realiseren was Oranje toen één. Ik begreep het niet, maar voelde de eufore stemming blijkbaar wel aan. Toen ik oud genoeg was om op zaterdagavond iets langer op te blijven, keek ik met plezier. Mijn eerste bewuste winnaar was de Engelse Band, Brotherhood of Man. Mijn favoriet was de Française Catherine Ferry met un, deux, trois… Van de Nederlandse deelname herinner ik me Sandra of Xandra met Colorado. Ik weet niet of dit in hetzelfde jaar was.

Het hoogtepunt was altijd de puntentelling. Krijgen we punten van België, Duitsland? Vooral de ‘douze points’ van Israël waren altijd een zekerheid. Dat Duitsers de immer slecht presterende Oostenrijkers veel punten gaf, had zeker nog te maken met de ‘Anschluss’? En die Vikingers gaven elkaar ook altijd maar de punten cadeau. Ik denk dat hier mijn interesse voor Internationale Betrekkingen is geboren, hetgeen later uitmondde in de studie politicologie. De wereld was toen nog overzichtelijk.

Vele jaren later, de Oost-Europeanen doen mee met rockgeweld en veel te blote meisjes. Ik ben inmiddels ouder en wijzer geworden, zo u wilt een ouwe lul. Hoewel stevige rock mij niet tegenstaat en ik ook niets tegen te blote meisjes heb, kijk ik al jaren niet meer naar het liedjesfestival. Buiten de overheersing van de Oost-Europeanen schijnt het fanatieke publiek vooral te komen uit de homoscene. Ieder zijn meug, maar glitter en glamour is niet aan mij besteed.

Dit jaar is het anders met Anouk. Al ken ik de muziek van Anouk amper, ik weet dat ze een rockchick is en onbewust zal ik hits van haar hebben meegekregen. Ik ken ook haar status als ‘enfant terrible’ een beetje. Ze schijnt nogal onaangepast te zijn? Zo hoorde ik op 3FM ooit eens een verhandeling over de menstruatie van de zangeres naar aanleiding van tweets door Anouk zelf in de wereld geholpen. Het kan me niet boeien en diep in mij constateer ik een Victoriaan die denkt: ‘Moet dit nou?’ Ze schijnt overigens ook met haar blote kont te bewonderen te zijn en dat past wel weer bij die andere blote meisje.

Juist mijn arrogante houding over de wansmaak van dit festival, waarbij een parade van eendagsvliegen zich voor Europa mag etaleren, is mijn hoop gevestigd op Anouk. Het zijn van een ‘enfant terrible’ komt in mijn optiek nu heel goed van pas. Laat ze met haar ‘Birds’ al die ééndagsvliegen maar opslokken. Of ik ooit fan van Anouk zal worden weet ik niet, wel ben ik ervan overtuigd dat ze boven de middelmaat uitstijgt. Haar winst, het zal mijn Oranjegevoel amper beroeren, geeft mogelijk wel de vrijheid om volgend jaar de smaak van dertien in een dozijn te ontmoedigen.

Vanavond ben ik erbij, maar waarschijnlijk niet eerder dan vanaf de puntentelling. We zullen zien of het uitkomt:

Birds falling down the rooftops
Out of the sky like raindrops
No air, no pride
That’s why birds don’t fly

Anouk met Birds 2013

Sandra met Collerado/1979

Brotherhood of Man met Save your kisses for me/1976

Catherine Ferry met 1,2,3/1979

Teach In met Ding-a-dong/1975