Een beetje Klazien op het Breedlersepad

Ondanks het uitstekende weer en de droogte kan ik nog niet zeggen dat ik de klompenpaden aaneenrijg dit jaar, maar vandaag weer eentje gelopen. De tweede dit jaar en een relatief nieuw pad in de buurt. Het Breedlersepad tussen Elst en Bemmel. Als ik de wandeling zou moeten kenschetsen dan zou dat GROEN en BLAUW zijn. O ja een een beetje geel, want de zon scheen weer overdreven veel.

Samen met het wandelmaatje van de dag veel zitten kletsen. Soms is wandelen meditatief, soms is het om je energie kwijt te raken en andere energie op te doen en vandaag was het een beetje van alles. Naast het groen en blauw, waren er toch ook wel plantjes en bloemetjes die de aandacht vroegen. ..Wat is dit, wat is dit, riep wandelmaatje. Ik kwam met mijn plantapp snel aanrennen en wist met 77% zekerheid te zeggen dat het de Berargie was. Ja, ja! Nooit van gehoord dus ik ga er verder ook niet interessant over doen. Thuis wel even opgezocht en het blijkt een populair kruid te zijn, goed voor de doorbloeding en de huid. Een andere benaming is komkommerkruid en nog meer geneeskrachtige werkingen worden het de plant/bloem toegeschreven. Nu dat weten we weer, ik voel me echt een soort Klazien uit Zalk.

Ik ben inmiddels wel alert genoeg om de plantapp te gebruiken. Eenmaal opgezocht vergeet ik het ook wel weer, maar het Breedlersepad zal ik voortaan altijd koppelen aan de Bernagie. De vogelgeluiden app zit nog niet in mijn systeem. Die heb ik nog maar net. Als ik terugdenk aan de wandeling kan ik me niet herinneren of ik vogels heb gezien of gehoord. Ik had het uiteraard met u gedeeld. Net zoals de overheerlijke kroketten na afloop bij lunchrestaurant DROOM. De geneeskrachtigheid kan ik niet garanderen, maar ze zijn met zekerheid goed voor de mentale gesteldheid.

Terug op het ’t (be) ….Percksepad

Wat is er mis? Zijn er vandalen geweest om de  wegbewijzering te vernielen? Nee, hoor wees gerust, de titel was alleen maar een hele flauwe woordgrap om extra mensen te lokken naar mijn blogje. Want ik heb hedenochtend rond de Rijkerswoerdse Plassen een hele fijne wandeling gemaakt. Het andere deel van ’t Percksepad had ik al in oktober 2023 gelopen met de krokettenbrigade. Toen was ik nog herstellende van een enkelblessure. Het tweede deel lag nog open om geconsumeerd te worden. Deel 1 was al goed, deel 2 lag in de volle ochtendzon en samen is het een fijne afwisselende wandeling.

Ochtendstond, goud in de mond. Ik kom niet systematisch te laat op het werk, maar op vrije dagen doe ik het bij voorkeur rustig aan. Dus een half uur later dan gepland, half tien, startte ik het tweede rondje. Ik ben dan verbaasd hoeveel mensen al op en rond de recreatieplas aanwezig zijn. Trimmers, gymnastiek-ers, hondenuitlaters, de eerste zonnebaders en zwemmers en ook, net zoals ik, gewone wandelaars al dan niet met hond. Eenmaal een beetje van de weg, verdwijnt de stad. Zoemgeluiden van het verkeer zijn nooit helemaal weg, maar het is prachtig te ervaren dat het groen en het water de stad als het ware naar de naar de achtergrond absorbeert. Ik moet denken aan Central Park in New York. Graag zou ik nu vertellen over mijn ervaringen aldaar, maar ik ben er nooit geweest. Maar het lijkt me een geweldige ervaring om de drukte van de stad in het misschien wel bekendste park van de wereld te kunnen ontlopen. Ik heb niet echt een bucketlist, maar mocht ik deze nodig hebben, heb ik in ieder geval al één wens.

Mijn tweede verbazing was de schoonheid van de gecreëerde natuur. Ik was, hoewel slechts 15 kilometers hemelsbreed woonachtig van deze plek, nog nooit echt bij de plassen geweest. Mijn idee van een hoop kindergeschreeuw en opgeblazen geparadeer van puberale jongens en meisjes kwam niet uit. Niets mis mee trouwens, maar ik ben de doelgroep niet. Een heerlijke wandeling in de ochtendzon en veel kiekjes geschoten. (zie ook Instagram account titiissprakeloos). Een blauwe lucht en een redelijk toestel en ieder plaatje is min of meer geslaagd. Je zou kunnen stellen dat Rijkerswoerd best wel kiekjesgeniek is.

Een enkeltje op ’t Percksepad

Ik besef ten volle, een rare titel voor een belevenis op het klompenpad. ‘Een enkeltje op ’t Percksepad’. Het idee dat ik mijn tentje ga op slaan aan de rafelranden van Elst bij dit relatief nieuwe klompenpad kunt u laten varen. Er hoeft geen boterhammetje of biertje gebracht worden, want ondanks het enkeltje Percksepad ben ik gewoon weer thuis. Heel bewust heb ik slechts een deel van het pad gelopen en dat is een primeur na 110 klompenpaden.

Een enkelblessure weerhield me van langere wandelingen, dus ook klompenpaden. Dus de titel is daarmee verklaard, een ongelooflijke flauwe woordgrap. Zo’n vijf kilometer Percksepad was in ieder geval weer een klein stukje klompenpadbeleving. Het voordeel van een tijdje geen klompenpad is dat ik nu zeker weet dat, met ook de aanwas van de vele nieuwe klompenpaden, het zeer twijfelachtig is dat ik in 2024 alle klompenpaden zal beslechten. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ook andere wandelingen in Achterhoek, Salland of elders mijn aandacht aan het opeisen zijn.

Vandaag dus een half klompenpad en dan vooral een rondje Park Lingezegen. Ik vond het er prettig toeven. Over drie weken mogelijk de andere helft met een weer versterkte enkel. Want ook het wandelen was halfslachtig, half werken en half revalideren. Met mijn krokettenmaatje moesten we voor het werk in de buurt zijn. De kroketten waren goed bij Does en Co in Elst. Ook het weer was eigenlijk half, enkel de zon liet het afweten, daardoor was er een wat herfstige indruk, maar de temperatuur was aardig en het was nog overwegend groen. Weer spitsvondig gevonden hè dat woordje achter de komma van de vorige zin.

Ik denk maar zo dat met de tweede helft van het pad erbij, ’t Percksepad een zeer aangename aanvulling is op de toch al vele fraaie paden. Of dat echt zo is zal ik over enkele(!) weken laten weten.