Een persoonlijke tocht door stemmend Nederland……nog 40 dagen te gaan

 

 

En de winkel is open gegaan vanavond. We kennen nu het definitieve assortiment en voor we echt mogen kopen in de democratisch snoeppot, mogen we genieten van de aanprijzingen de komende veertig dagen. 15 maart weten we hopelijk wat we willen ‘kopen’. We hebben dan de ruzies, leugens, overdrijvingen, valse beloftes, onthullingen en de gladde marketingpraatjes op waarde weten te schatten. Spannend, ik weet nog totaal niet wat ik wil kopen. Of ik weet het eigenlijk wel, maar weet niet of het in de aanbieding is, of blijft. De Tweede Kamerverkiezingen met 28 partijen is natuurlijk een feest der democratie. We weten nog niet of het een beschaafd feestje wordt. Links en rechts, oude en nieuw politiek, grachtengordel, gevestigde orde en protestpartijen; afsplitsingen en nieuwe partijen. Allemaal richten ze hun pijlen op de electorale consument, met meningen, feiten en zo u wilt alternatieve feiten over Europa, vluchtelingen, ouderenzorg, Erdogan, Poetin en Trump. Ik ben een van die consumenten en zal me een weg moeten banen in het exhibitionisme van meningen en bevindingen van de heren en dames politici.

Een tocht dus van veertig dagen om tot een wijs besluit te komen. Ik, autochtone hoogopgeleide witte Nederlander met als extra handicap dat ik man ben, moet aan zelfonderzoek gaan doen. Ben ik multiculti of toch misschien wel representant van ‘de boze witte mannen-pest’? Zal ik gaan voor de nuance en redelijkheid of ga ik me als een recalcitrante stemmer opstellen? Kom ik over veertig dagen met een principieel besluit of laat ik me leiden door strategische overwegingen? Welke strategische overwegingen trouwens, want op grond waarvan zijn de onderzoeken betrouwbaar? De Brexit had de ‘mainstream’ niet voorzien, laat staan Donald Trump. Door wat laat ik me uiteindelijk leiden of verleiden? Angst voor Europa, angst voor oorlog of terrorisme, angst voor het rechtse gevaar, angst voor de grachtengordel en de elite? Of ben ik ook nog ergens voor en voorzie prachtige toekomstbeelden met een van de 28 partijen die zichzelf in de aanbieding gooien om van Nederland een paradijs te maken.?

De komende veertig dagen staan mijn eigen overwegingen, hersenspinsels en de dagelijkse verkiezingsbanaliteit centraal in de serie: Een tocht door stemmend Nederland…..nog 40 dagen.

Begrip, van de dag (82) Loek Hermans

 

LOEK HERMANS

 

Ik zal eens een geheimpje verklappen. De laatste jaren vind ik er geen barst aan om over politici te schrijven. Voor een blogjesschrijver en politicoloog is dat best vreemd, de Haagse Burelen zouden eigenlijk een bron van inspiratie moeten zijn. Maar alles wat ik kan bedenken door als observant aan de zijlijn een beetje mee te hobbelen met alle hypes, stemt me niet vrolijk. Veel meer dan rioolblaadjes niveau kom ik niet. Aan de andere kant heb ik ook geen hoge pet op van het electoraat. Het kan maar zo zijn dat er een correlatie, de mensen krijgen de leiders die ze verdienen.

Er is zelfs een periode geweest dat ik mezelf de opdracht gaf niet meer over Geert Wilders te schrijven. Het werd te goedkoop, te voor de hand liggend en het leidde in ieder geval niet tot een verheffende discussies. Je was al gauw een multiculti, lid van de Linksche Kerk of een allochtone-knuffelaar. Het deed me niet zoveel, maar Geert Wilders, daar had ik echt schoon genoeg van. Ik denk dat het in 2008 of 2009 is geweest. Mijn individuele cordon sanitaire heeft niets geholpen. Hij werd zelfs gewaardeerd gedoogpartner. Ik kon er niet onderuit om ‘hij die niet genoemd mocht worden’ toch weer te benoemen in mijn blogjes, af en toe.

Vandaag maak ik een uitzondering, Loek Hermans. Hij is van de partij die de laatste jaren vaker ernstige problemen heeft met integriteit. Loek Hermans maakt het echter wel heel bont. Hij is onlangs door de Ondernemingskamer persoonlijk verantwoordelijk gesteld voor zijn aandeel in het wanbeleid bij zorginstelling Meavita. Ik ken niet alle boekhoudkundige details, maar dat lijkt me heel erg. Hij heeft zijn fractievoorzitterschap in de Eerste Kamer er aan moeten geven. Nu ben ik zeker geen voorstander van eens een dief, altijd een dief. Een mens hoeft van mij niet met de mestkar in het publieke domein of eeuwig branden. Maar als zo iemand dan zelf de mestkar kiest om met een plaat voor zijn kop voor het burgemeesterschap in Zutphen te opteren en daar mee weg denkt te komen, dan ben je niet goed wijs. Je gaat vrijwillige op die mestkar zitten en denkt dat de mensheid gek is. Ja dan verdien je zelfs genoemd te worden in mijn blogje. Alstublieft mijnheer Hermans.