Een gros woorden voor de week (13 maart 2021)

Hoe is het eigenlijk in de rest van de wereld? Corona en verkiezingen voeren de boventoon. We hebben natuurlijk  gehoord dat ook het Engelse Koningshuis niet deugt.  En we werden geconfronteerd met een andere Koning, Martijn welteverstaan. Die moet gedacht hebben, oog om oog, tand om tand en bagger met bagger vergelden. Woensdag hebben we de verkiezingsuitslag. Krijgt het kabinet Rutte de meerderheid of niet? In dat laatste geval wordt het spannend of bijvoorbeeld linkse partijen de eenheid blijven die ze nooit geweest zijn. We kunnen de verkiezingen ook, zoals Trump, nog frauduleus verklaren. Ik ken een boreaal mannetje die deze taak op zich wil nemen, zeker nu het poststemmen niet vlekkeloos gaat.  Corona blijft nog een tijdje onder ons, maar ik hoop dat we de verkiezingen snel achter ons kunnen laten. Misschien krijgen we dan weer oog voor andere zaken. Misschien ook niet.

Een gros woorden voor de week (27 december 2020)

Terugkijkend op de week, vraag ik me af hoe ik de week had bekeken als er geen anderhalvemetersamenleving was. Wat was dan het woord van het jaar geworden? Misschien waren we losgegaan op het milieu en de boeren? Was Carola Schouten dan ten onrechte het (kerst)haasje geworden? Of het kabinet was gevallen op de toeslagaffaire, de urgentie om door te regeren was minder. Of we hadden met zijn allen echte zwaaifeesten gehad langs de kust om de Engelsen uit te zwaaien. We’ll meet again? Je weet het niet, het is een koe in de kont kijken met alsdan-vragen. Of, hoe had ik de week beschreven als het helder weer was met een witte maagdelijke laag sneeuw die alle zorgen voor even zou bedekken? Maar is guur, stormachtig en grijs, dus mijn 144 woorden moeten het doen met deze omstandigheden. Tot 2021, we’ll meet again!