Weldadige wereldvrede met kokosolie

 

Zeker weten doe ik het niet, maar wij hebben de weg naar wereldvrede gevonden. En dan niet via conferenties op hoog niveau, geheime besprekingen tussen wereldleiders of militaire interventies in de vele mondiale brandhaarden. Gewoon op huis-, tuin en keukenniveau bestrijden wij de mores van het oorlogvoeren. Ze zeggen toch niet voor niets, verbeter de wererld, begin bij jezelf. Sinds dit weekend gaan we dat in gezinsverband in de praktijk brengen, met kokosolie.

 

 

In een aandrang om iets gezonder te leven en onze ecologische voetafdruk te verkleinen, weet de marketing via vele wegen ons te verleiden. Sinds kort hebben wij biologische kokosolie. Gewoon omdat het beschikbaar gesteld was door de dichtstbijzijnde supermarkt. Het predicaat geurloos en biologisch heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat het in ons winkelwagentje belandde. We waren al jaren af van de boter om te bakken en braden, olijfolie gebruikten we. Dat was gezonder. Nu zijn we, naar het schijnt, overgestapt naar de kokosolie om te bakken en braden.

 

Maar wat wil het geval, de kokosolie is voor veel meer geschikt dan alleen bakken en braden. Nu weet ik dat cosmetische producten vaak met kokos wordt aangeprezen. Het ruikt lekker en het geeft in ieder geval een exotisch gevoel als je je haren wast met kokosshampoo. De geur zal ongetwijfeld uit een chemische laboratorium komen, maar voor ons, niet kritische consument, maakt dat weinig uit. Maar sinds vandaag niet meer. Want een klein onderzoekje leert dat de kokosolie ook gebruikt kan worden voor de verzorging van de huid. In één keer kunnen alle huidverzorgende producten van onze badkamer geweerd worden door de Biologische Kokosolie. Twee vliegen in één klap, een sterke vereenvoudiging van ons boodschappenbeleid, ecologisch verantwoord, mogelijk een bezuiniging en heel gezond. Dus eigenlijk vier vliegen in één klap. We winnen in ieder geval tijd door ons nu nog te richten op één product voor de huidverzorging en bakken en braden. Voor alle marketingmanagers ten spijt die ons allerlei vernieuwde en verbeterde producten willen aansmeren voor zowel de keuken als de badkamer, wij hebben de rust gevonden in Biologische Kokosolie.

 

 

Tevreden als we zijn met de zojuist verworven inzichten, speuren we nog even verder op internet om de juistheid van onze beslissing bevestigd te zien. En wat schetst onze verbazing. Het helpt tegen jeugdpuistjes en spataderen, ja zelfs tegen aambeien, psoriasis en ander dermatologisch ongemak. We kunnen nog meer producten verbannen en we geven ons helemaal over op de biologische kokosolie. Maandagochtend, zullen wij met een flinke doos naar het ‘chemisch afval’ rijden om ons te ontdoen van alle rommel die we al jaren gekocht hebben. Daarna zorgen we voor een passende voorraad van het biologische wondermiddel. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn. Een allesomvattend ZEN-gevoel maakt zich meester van me. De inwendige mens wordt aangesterkt door biologische kokosolie waarmee we nu alles bakken en braden, het uiterlijk wordt versterkt en verfraaid door diezelfde olie.

 

Maar dan slaat de schrik om het hart. Zal er altijd wel voldoende kokosolie zijn en dan nog wel biologische? Want als wij enthousiast zijn, zullen ook anderen dit ongetwijfeld worden. Ook zij willen gezonde voeding, een veerkrachtige huid zonder rimpels en een passende olie voor alle dermatologische ongemakken. Ik vrees in eerste instantie het ergste, maar dan komt er ook een Eureka gevoel. De kokosnoot groeit toch vooral in die gebieden die wij ‘de 3e wereld’ plachten te noemen? Een tropisch vakantieparadijs daargelaten, associeer ik de kokosnoot met relatieve armoede en behendige Afrikanen die een klapperboom inklimmen om aan hun dagelijkse voedsel te komen. Ik krijg vergezichten dat juist het arme deel van de wereld door ons kokosoliegebruik, nieuwe kansen krijgt aangeboden. Niets geen acties voor nooddruftigen, maar een krachtige economische impuls door het opzetten van een kokosnootimperium door de derde wereld zelf. Wij moeten met zijn allen aan de Biologische Kokosolie en wel per direct. Geef het een kans voor de wereldvrede of zoals je het met een variant op het nummer van Third World, Now that we found zou kunnen zeggen:

 

 

Let’s give coconuts a try

 

Let coconuts control, control your destiny

 

Owe it to ourselves, yes we do

 

Live happy eternally

 

Don’t fuck ‘de weergoden’!

‘Don”t fuck with the wethergods’ is mijn devies en u weet wel waarom. In een tijd van vergaande secularisering en ontkerkelijking is het aanbidden van De Allesbestierende geen gemeengoed meer. Maar verder terug in de geschiedenis hadden we de weergoden die we al eeuwen hebben veronachtzaamd. Nu zitten we met de gebakken peren. De ‘vooruitgang’ heeft ons van de natuurelementen afgedreven. Wij als mens hebben de natuur overwonnen en alles is maakbaar. Behalve dus de lente op tijd laten beginnen, zoals de afgelopen weken is gebleken.

We verzuchten nu onder de Gesel van de weergoden, als straf. Volgens mij zit er een gigantische groeimarkt in het onderricht en de evangelisering van de Germaanse, Scandinavische, of van mijn part Romeinse of Griekse weergoden. (Zouden er trouwens Cypriotische weergoden bestaan of vallen die onder de Griekse gesel?)                                            weergod Thialfi,  wie kent hem niet

Volgens mij bestaat er zoiets als een soort van 10 geboden om de weergoden te behagen.

  1. Wij bestaan echt, don’t fuck with us, don’t mess around
  2. Probeer ons niet te verbeteren, te vervolmaken of na te maken in welke vorm dan ook.
  3. Misbruik onze gaven niet
  4. Een regendans of zonneverering is minder ver weg van onze Goddelijke werkelijkheid dan u denkt. Eer onze gaven constant
  5. Heb eerbied voor de herkomst van alle Aardse Gaven verkregen door zon, wind en water.
  6. Ontken ons niet, wij bestaan en zijn niet uit te roeien. Wij zijn als katten en hebben meerdere levens en komen zo nodig in een Geselende verschijningsvorm terug.
  7. Eer ons, wij zijn niet vervangbaar, dus lonk niet met het kunstmatige.
  8. De weergoden zijn voor iedereen, dus deel onze gaven met een ieder.
  9. Gelooft in waarachtige weermannen, niet in commerciële ‘ik voorspel wat u horen wil’- gedoe.
  10. Gun een ieder een plekje in de zon, zoals jij zelf ook een warm plekje wil hebben.

Ik ga bij mezelf na, wat is mijn ecologische voetafdruk. Hoe spaarzaam ben ik? Hoe serieus neem ik het woord broeikaseffect nog? Heb ik meegedaan aan Earth-hour? Europa gaat economisch naar de verdoemenis, dus is verdere groei noodzakelijk om verder ongemak (oorlog!) af te wenden?

Voorlopig zit ik, samen met miljoenen anderen met onaangenaam klote weer en misschien is het wel een beetje ons eigen schuld, sneeuw in Zuid Nederland, bergen sneeuw in Engeland, stormachtige poolwind in de lente, Siberisch koud in Kiev, depressieve storingen over heel Zuid-Europa. Misschien moet ik me eens verdiepen in de kunst en kunde van de IJsheiligen, dat heb ik nog nooit gedaan. Het gevolg is dus dat ik stomme blogjes bij de kachel schrijf in plaats van een frisse lentewandeling te maken of de tuin te bewerken. Komt er nog wel een lente vraag ik me af en zullen de seizoenen met slechts graduele koele overgangen in elkaar overgaan. Is er in het muziekstuk van Vivaldi geen plek meer voor de vier jaargetijden. Is de lente geen toekomstmuziek meer, maar slechts een voetnoot in onze meteorologische geschiedenislessen?