Het paradijs in Polarisatieland: 144 woorden voor het hier en nu

Radicalisering! Je opponenten radicaal noemen is populair bij de zogenaamde middenpartijen. Dit is een middel om jezelf als een redelijk middle-of-the-road volksalternatief te presenteren. Na de motie Piri met de brede goedkeuring op het fusiecongres van GroenLinks-PvdA, beticht Yezilgöz Timmermans van radicalisering! Ik wilde toen een pinnig stukje schrijven, maar Yezilgöz was nog niet uitgeradicaliseerd weten wij nu. De motie vind ik trouwens onhandige symboolpolitiek en ik ben geen voorstander van de fusie. Maar soit, radicaal zeker niet. Dus Timmermans vindt op zijn beurt dat Yezilgoz aan het radicaliseren is. Radicaliseren? In ieder geval aan het polariseren. Allemaal geleerd van ome Geert. Toen kwam Douwe Bob onbedoeld verder olie op het vuur gooien. Douwe Bob vlucht, iedereen heeft een mening en het is aan Yezilgöz om de VVD definitief op te blazen na veertig jaar radicale afbraak. Iets radicaal anders, een bont(e) bal wellicht?

Foto: Paradijspad nabij Barneveld (klompenpad)

Begrip, van de dag (162) Perfecte Stilte

 

 

PERFECTE STILTE

 

Geloof me, live heb ik het niet gezien. Ik sluit pas live aan bij de puntentelling aanstaande zaterdag. Geen kwestie van arrogantie hoor, of verheven voelen en al zeker geen homofobe instelling. Ik vind het over het algemeen bagger wat het Eurovisie Songfestival voortbrengt. Muzikaal is het, en ik hou het helemaal bij mezelf uiteraard, over het algemeen fijngemalen artistieke shit van een heel belabberd niveau. In kleding en glitterpakjes ben ik niet geïnteresseerd, bombastische Balkanrock door verwanten van Karadzic laten me koud evenals de persoonlijkheidgestoordheid van de meesten. Het enige wat me nog steeds intrigeert is de voortgang in techniek dat zorg draagt voor adembenemende lichteffecten. Maar om daar nu de hele avond naar te zitten kijken vind ik erg droefsnoetig.

Maar we hebben Douwe Bob die verder mag namens ons allemaal. Links en recht, hetero, homo, bi of fluïde geaard, allemaal houden we van Douwe Bob. Ik ook een beetje, want de puntentelling is zaterdagavond om half twaalf een stuk grappiger met een hoge kwalificering van onze Douwe. Zelf weet ik niet zo goed wat ik van de beste jongen moet vinden. Bij ’s lands grootste inteelt show van Mathijs van Nieuwkerk heb ik hem regelmatig gezien en hij geeft blijk van kwaliteit in huis te hebben in zoverre ik dat kan beoordelen. En dat moet ook wel want als je winnaar bent van ‘de beste singer songwriter dan kun je wel wat. Met Slow Down heb ik niet zoveel, al steekt het nummer volgens mij met kop en schouders boven de gemiddelde kwaliteit uit.

Maar het gaat om de stilte, de perfecte stilte en dat is al meerdere malen geshowd op televisie. Bij dat krijsende circus is de perfecte stilte een farce, ook al heet je Douwe Bob en is je knipoog allerbeminnelijkst. Het publiek ter plekke lijkt nauwelijks geïnteresseerd in de stilte, laat staan de perfecte stilte van Douwe. En toch is het principe geniaal, mits goed uitgevoerd. Jarenlang heb ik genoten van de perfecte stilte van het nummer van De Dijk, Mag het licht uit. Hierin zit de perfecte stilte die bijna magisch is. Maar goed het De Dijk publiek sla ik hoger aan dan de verzameling idioten in Stockholm, dus leuk geprobeerd Douwe. Toch, als Douwe niet wint dan word ik andermaal bevestigd in de mafkezerij van het Eurovisie Songfestival, dan mag van mij het licht uit, want De Dijk zullen ze zeker niet sturen.