caviapolitie

Kakelkrant van Sprakeloos 48: Het laatste ageren tegen 1-1-4 wansmaak

/ sprakeloosid / 7 reacties

In een tijd van bezuinigen, waarbij zorg voor ouderen ondanks de PVV(!) niet beter wordt, is geldverkwisting zuur. Dus in de tijd dat er geen geld is voor speciaal onderwijs en kinderen ‘met een smetje’ weggezet worden als verwende blagen. In een tijd dat banken een negatieve rol spelen door de hypotheekverstrekking nog moeilijker te maken voor starters (Henk en Ingrid), dus andermaal de economie om zeep helpen, terwijl hun eigen winsten en premies onverminderd gehandhaafd blijven. In een tijd waarbij Mark Rutte met een ‘barbie-smile’ blijft zeggen dat we allemaal moeten bezuinigen, hebben de mensen die het voor het zeggen hebben zich definitief laten gijzelen door de PVV en in hun kielzog de dierenfundamentalisten van de PvdD.

De caviapolitie is al een tijdje een feit, ik schreef er al eerder over, dat ik me kapot schaam dat volwassen mensen die zich minister mogen noemen 1-1-4 zitten te promoten. Alsof dan alles goed gaat komen in ons land. De grootste promotor van dit gedrocht is Dion Graus die zegt dat de Animal Cops goed zijn om potentiële mishandelaars in huiselijke kring voortijdig op te sporen. Wie was ook al weer die politicus die omgeven wordt met een justitieel smetje op dit gebied? Ik was er zelf niet bij, maar laat ik eens een dooddoener gebruiken, waar rook is, is vuur.

Ik had me erbij neer gelegd dat we verworden zijn tot een degeneratief land met onze Animal Cops. Ik zal deze kennis als een vent dragen. In mijn optiek is het, in tegenstelling tot wat veel dierfundamalisten beweren, niet zo dat de beschaving begint bij welzijn voor dieren. Voor mij is dierenwelzijn vanzelfsprekend, zoals goed onderwijs, zorg en een eerlijke verdeling van de welvaart. Mijn stelling is dat wie zich op een autistische wijze met dierenwelzijn gaat bezig houden, de weg kwijt is geraakt in de menselijke verhoudingen en menselijke communicatie. Zoals ik al zei, ik heb me er bij neergelegd en had me voorgenomen er ook niet meer over te schrijven totdat……

U raadt het waarschijnlijk al, totdat we onze vaderlandse degeneratie ook nog eens gaan promoten via Postbus 51 spotjes. En niet zomaar propaganda voor smakeloosheid, maar smakeloze propaganda voor ons culturele onvermogen. Voor mij is het serieus nemen van de PVV en de PvdD definief onmogelijk. Ook de partijen die dit gedogen, tegen hun politieke geweten in, neem ik niet serieus. Over dit onderwerp kakel ik niet meer tot de volgende verkiezingen. En omdat ik toch nog niet weet op welke partij ik moet stemmen, mag de partij met het meest voor de handliggende bezuinigingsvoorstel, afschaffing van de Animal Cops, op mijn steun rekenen.

Kakelkrant van Sprakeloos 39: VOL = VOL en weg is weg

/ sprakeloosid / 7 reacties

“Ik wist niet dat Greenpeace een moslimorganisatie was.” Dat was mijn eerste opwelling bij het lezen van het zoveelste absurde bericht van een PVV-er, dit keer Richard de Mos. Moslim zijn is niet meer de enige reden om een schop onder je hol te krijgen. Nu moet Greenpeace er ook aan geloven. De PVV, in lichte mate gesecondeerd door de VVD, heeft genoeg van die veelplegende wetsovertreders. (Lees ik mijn eigen woorden goed, wetsovertreders, dat is toch een randvoorwaarde om bij de PVV te mogen koeterwalen?) Tja, en de VVD kijkt voorzichtig mee, niet te veel de vrijheid inperken, maar er wel op tijd bij zijn, mocht de PVV hier ook weer kiezersgunsten voor krijgen. Na de perspolitie wil de PVV een nieuw project, de ‘Linksche Kerk’ gaan uitroeien, te beginnen bij Greenpeace.

Ik zal het woord bruinhemd niet in de mond nemen, maar het begint wel een heel eng stelletje te worden. Moslims bashen is inmiddels gemeengoed geworden, het gespuis uit Afrika moet vooral wegblijven. Mauro zullen ze dan misschien met studievisum nog gedogen, maar liever niet. Het woord multiculti is zo ongeveer wat ‘godverdomme’ voor fijnbesnaarde gereformeerden is en thee drinken is een verontreinigende hobby van Job Cohen, waarvoor de milieubelasting het liefst onbetaalbaar moet worden. En dan nu daadwerkelijk het wegsturen van niet welgevallige organisaties. Greenpeace als eerste, maar wie daarna? Pax Christi, Oxfam Novib, Artsen zonder Grenzen, Amnesty International. Alles moet weg wat geen lippendienst bewijst aan de vuilspuiterij van de PVV? En wat komt er voor in de plaats?

Opgetogen zie ik ze springen om antwoord te geven op die laatste vraag. We hebben nu de Caviapolitie, de perspolitie is nog even een deur te ver, maar die komt ook. O ja, een jeugdafdeling van de PVV willen we niet, maar we denken wel aan de oprichting van een eigen scoutingachtige beweging voor waarachtig Nederlandse jongeren. De kleur van hun pakjes hebben we al gekozen, maar dat houden we voorlopig nog even geheim.

Is het nu permanent cabaret met die gasten of moet ik ook dit weer serieus nemen? Het zou allemaal niet zo erg zijn als niet het CDA en de VVD op alle fronten door lafhartigheid, deze club rugdekking blijft geven door ze te gedogen. Nog maar snel even wat storten op de giro van Greenpeace nu het officieel nog mag. Want Vol is Vol en Weg is Weg.

Het verhaal van Happy Feet & Happy Teeth

/ sprakeloosid / 6 reacties

De blik is leeg, de maag rammelt niet eens meer van de honger. Xayaad loopt al dagen met de stroom mee. Op haar rug haar eerst geborene, Fuaad. Trots was ze en is ze nog steeds. Ze durft amper te kijken, achter op haar rug. Bolle ogen, ondervoed, maar eventjes stil gelukkig. Ze loopt met een aantal familieleden en andere dorpsgenoten door het zand van de hete woestijn. Ze weet dat Allah met alle korrels in de woestijn een betekenis heeft. ‘Maar zand kun je niet eten.’ Dit kan niet het leven zijn, zoals het bedoeld is. Ze wil het uitschreeuwen, maar het kost haar te veel om er alleen al aan te denken. En wie zal haar krachteloze schreeuw horen.

In de grote kolonie komt een ei uit. Een groot ei. Het is koud, maar het geeft niet. Het ‘ei’ is niet alleen, vele andere eieren zijn ook tot pinguin verworden. Het voormalige ei, eet vis, leert zwemmen en duiken en is enthousiast, zonder te weten waarom. Pinguins weten namelijk niet zoveel, ze leven, eten, zwemmen, paren, kortom zijn pinguïn. En of het nu maandag, dinsdag of zondag is dat weet een pinguïn niet. Een jonge pinguïn duikt, eten en zwemt. Maar soms te ver.

De apathische rij komt aan bij het beloofde land, nog maar hongerige mensen uit andere streken klitten bijeen. Het gerucht gaat dat hier water, voedsel en medicijnen zijn. Het kan Xayaad niet veel meer schelen. Ze gaat zitten, daar waar ze niet meer verder kan en legt Fuaad aan haar al dagen lege borsten. Ze weet dat het niet helpt, maar misschien houdt hij op met het aanhoudende gejammer dat haar meer pijn doet dan al haar ingewanden. Misschien.

Voormalig ei zwemt en zwemt, er lijkt geen eind aan te komen, maar ineens is er toch land met heel veel sneeuw. Het ei weet niet wat sneeuw is, maar voelt instinctief aan dat het moet drinken. Het ei weet ook niet wat zand is. Het ei is een kleine pinguïn, ze weten niet wat sneeuw of zand is, laat staan het verschil tussen beide. Het ei is moe en voelt zich niet goed, helemaal niet goed.

Xayaad hoeft niet meer te lopen, ze is er niet blij om. Ze vindt er eigenlijk niets van. Fuaad heeft een beetje vocht gekregen en om haar heen zijn vreemde mensen met camera’s die haar en alle anderen om haar heen filmen. Van heel dicht bij hebben ze haar zoon gefilmd. Hij keek in de camera met dezelfde holle ogen die Xayaad al dagen ziet, of ze haar zoon nu aankijkt of niet. Ze begrijpt het niet, ze wacht en wacht.

Het ei wordt omgedoopt tot Happy Feet, want mensen hebben haar gevonden. Happy Feet weet niet wat mensen zijn, ze is immers een pinguïn, ze hapt naar de handen die haar proberen te bereiken, maar het is vruchteloos. De handen zijn sterker en zij heeft veel pijn, want ze heeft haar maag vol sneeuw, zand of wat het ook moge zijn, dat weten pinguïns namelijk niet. Happy Feet weet niet dat hij geopereerd wordt, dat hij verzorgd wordt en wereldnieuws is. Happy Feet is immers een pinguïn, een voormalig ei met een mag die vol zand, of sneeuw zat. Ze weet het niet. Ze krijgt veel vis en wordt gefotografeerd.

Een witte mevrouw benadert Xayaad en stelt haar vragen. Ze begrijpt de mevrouw niet,  maar een andere mevrouw spreekt wel haar taal. Eigenlijk begrijpt ze die mevrouw ook niet, maar ze showt Fuaad en zegt verder niet. Ze doet haar lippen van elkaar en laat haar tanden zien. Grote witte tanden in een hol gezicht. Ze weet het niet. Ze lacht niet eens, ze kijkt met haar mond open. De witte mevrouw pakt haar zoon op en kijkt zorgelijk. De witte tanden staan roerloos in een dof gezicht. Het zijn geen Happy Teeth, maar Xayaad weet het niet.

Er is veel drukte om Happy Feet, ze weet het niet. Ze heeft geen sterallures, ze is immers een pinguïn. Een pinguïn die terug mag naar de andere eieren. Dat kost 18000 dollar en dat is veel, heel veel geld. Happy Feet weet niet of dat veel is, ze weet zelfs niet wat dollars zijn, maar ze voelt zich goed, ze is sterk en is wereldnieuws, het staat in alle kranten. Pinguïns lezen niet, ze eten, paren en zwemmen hopelijk de goede kant op, voor 18000 dollar en misschien ook wel niet voor datzelfde bedrag.

De witte mevrouw heeft het warm en zwaait met een stuk papier, een krant dat hete lucht maakt. Op de krant een pinguïn. Xayaad weet niet wat pinguïns zijn, ze kan ook niet lezen en dat is soms maar goed ook.