Een persoonlijke tocht in stemmig Nederland….nog 9 dagen te gaan.

 

Bewust heb ik gisteravond het debat niet gezien. Ik had er geen zin in. Volgens mij heb ik niets gemist. Mogelijk alleen Diane Matroos, die had ik niet op mijn netvlies staan. Een pittig ding naar ik heb begrepen. Mensen klagen nu al steen en been, maar in een kapitalistisch land is het vraag en aanbod. Dus waarschijnlijk voorziet het politieke gekrakeel in een behoefte, want anders hadden we wel met 8 miljoen mensen Boer zoekt vrouw gekeken. Persoonlijk had ik er geen behoefte aan. Ik heb Floortje gekeken, daarna Reizen Waes opgenomen van de Belg en daarna via uitzending gemist Zondag met Lubach. Al met al vermakelijke infotainment aan het einde van het weekend.

 

Vandaag weer even terug naar de politiek. Van horen zeggen dus, begreep ik dat Marianne Thieme tegen het homohuwelijk is. Ze loopt er niet mee te koop, want het past niet binnen het progressieve plaatje. Zo laat (of liet) Henk Krol de pensioengerechtigde leeftijd betalen via verlaging van de AOW (of was het nu WAO). En Kees van der Staaij twitterde vanochtend dat, na het terugzien van de beelden van het debat, er meer collega’s baat zouden hebben bij zondagsrust.Humor! Minder humoristisch is het vrouwenstandpunt in de ziel van de SGP-er en waarover niet gesproken wordt dat de partij die voor het leven is, de doodstraf geen probleem vindt. Of wat te denken van het Wilhelmus van Buma. Enkele maanden terug stemde hij nog tegen een voorstel in de kamer. Als het Wilhelmus gepropageerd wordt door de PVV dan ben je tegen. Een discussie tussen de VVD en Artikel 1 in de hoofdstad leerde dat er bij de partij van Sylvana niet verholen anti-Joodse sentimenten zijn. Datzelfde zal DENK wel hebben. Ik hoor ze de laatste dagen trouwens weinig, zouden ze al aan het flyeren zijn voor Erdogan? Wie zal het zeggen.

Al met al weet ik nog steeds niet op wie ik ga stemmen. Mijn shortlist is nu nog vier partijen.

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland….. nog 11 dagen te gaan

 

Ik heb de krant net uit. Dat wil zeggen stukken gelezen die de moeite waard zijn en in gedachte de stukken die ik morgen nog wil lezen. Vaak komt het er niet van. Alles wat met de verkiezingen te maken heeft sloeg ik over. Had er even geen zin in. Zo las ik dat er in Servië een gehucht is dat zich Poetindorp heeft genoemd. De bewoners hebben het niet zo op met het geflirt met Europa van de regering in Belgrado. Nu hoef je hier ook niet echt bang voor te zijn. Het Slavische bloed kruipt waar het moet kruipen, dus van een daadwerkelijke vrijage met Europa zal niet zo snel sprake zijn. Bovendien hoe lekker is Europa nu als huwelijkspartner. Maar toch, een symbolisch afscheiding van het moederland, gedreven door haat tegen de Turken en Poetin als verlosser. Ook las ik in de krant dat er serieus werk gemaakt gaat worden van Calexit. Het liberale Californië overweegt serieus de weg in te slaan zich af te scheiden van Trumpland. Zo ver zal het wel niet komen, maar de onrust is duidelijk en het signaal evident.

 

Kom ik toch weer uit bij de Nederlandse verkiezingen. Moet ik ook een plan B (niet die van Marianne Thieme!) gaan bedenken? Als het eens mis gaat in Nederland, moet ik ook niet een eigen minirepubliek gaan uitroepen? Hoe groot is de kans dat het mis gaat. Theoretisch is de kans dat Wilders de grootste wordt aanwezig, al heb ik mijn geld op de VVD gezet. Maar hoe geloofwaardig zijn Rutte en Buma als het gaat om het zich houden aan hun belofte? We weten wat er met de 1000 euro voor de hardwerkende Nederlander is gebeurd. Verder hoor ik dat Buma een ballonnetje heeft opgelaten om de Nederlandse jeugd weer te laten staan voor de les en het Wilhelmus moet gaan zingen.

Eerst zien en dan geloven, dus een alternatief plan om te voorkomen in een tweede gedoogconstructie te moeten leven is hard nodig. Maar hoe doe ik dat? Met een bevolkingsdichtheid van 410 inwoners per vierkante kilometer geeft dat mij recht op 2440 m2 Nederland dat ik kan opeisen. Dat is meer dan mijn eigen perceel, maar wat doe ik met een stuk grond van laten we zeggen 50 bij 50. Niets, zo autarkisch ben ik niet. Ik moet dus medestanders gaan vinden om een eigen vrijstaat uit te roepen. Wie wil? Ik hoef helemaal niet de baas te worden, misschien wil Arjen Lubach wel de Farao zijn? Van mij mag hij, graag zelfs. Ik moet er nog maar eens over na denken, eerst 15 maart maar afwachten.

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…..nog 18 dagen te gaan

 

 

Vroeger dacht ik nog wel eens, ik wil nooit tot de categorie mensen gaan horen die leven van weekend tot weekend. Ik wil van iedere dag een feestje maken. Jeugdige overmoed, iedere dag een feestje is wel heel veel feest. Ik ben niet zo’n feestvarken. Ik betrap me er steeds vaker op dat ik de gevleugelde uitspraak ‘Thank God it’s Friday’ ook wel eens bezig. Of in ieder geval wel denk. Niet dat mijn weekenden altijd zo spannend zijn, deze trouwens wel. Zondag op vak G in de Kuip. Feyenoord tegen PSV. Dus laten we eens gek doen, Thank God it’s Friday, ik weet het heeft iets triest. Maar goed, ik zat even over vijven in mijn privateleasebak (bakje) op weg naar huis. Ik voelde me echt de hardwerkende Nederlander voor wie een deel van de politici zich het vuur uit de sloffen lopen. Maar Mark, ik ga echt niet op je stemmen. Ik geef je wel even wat eten en goede ideeën. Mijn verantwoordelijkheid voor mijn Kamergotchi is oneindig ondanks de politieke animositeit die ik heb jegens de echte. En als hardwerkende Nederlander val ik midden in het radio 1 debat. En daar hebben we een partij zin in.

 

De eerste ronde tussen Roemer, Rutte en Van der Staay had ik dus gemist en ik viel er in toen Buma zijn (sociale) dienstplicht bepleitte. Even later ging het over Europa, een warm pleidooi van Pechtold voor Europa. En och wat heeft die man toch gelijk, we moeten Europa sterker, beter en slagvaardiger maken. Maar dan wel voor iedereen en niet alleen voor de kosmopolieten. En hoe we dat voor elkaar moeten krijgen met al dat cynisme is de grote vraag. Buma brabbelde nog wat om de cynisten nog wat naar de mond te praten en toen ging het over een waardige beëindiging van het leven waar Pechtold en Seegers elkaar niet echt kunnen vinden. Moeten we eerst zorgen voor een waardig leven op het eind, of moet het leven waardig eindigen. De laatste ronde hoorde ik Klaver, Krol en Asscher. Heb niet alles meer gehoord, maar ik ergerde me aan de marketinggeliktheid van Klaver, Krol neem ik sowieso niet meer serieus en Asscher wilde echt wel links om de volgende periode. Maar hoe moeilijk is dat met Rutte vijf jaar aan je broek te hebben gehad. Ik blijf de vraag stellen zou het echt nog minder sociaal zijn geweest zonder de PvdA? Ik ben er nog niet uit, maar heb voor alle negen debaters een goed advies voor dit weekend: Hand in hand kameraden! Ik zal zondag het goede voorbeeld geven.