Nederland is in de ban van de Cobra. Sociale media en televisie weten dat te melden. Mijn eerste opwelling is: ,,Nu is Nederland echt uit de crisis, we hebben weer aandacht voor de kunst.” Niets is minder waar. Er blijkt een levensgevaarlijke cobra te zijn ontsnapt. Ik hoor net van mijn wederhelft dat het beest inmiddels gevonden is. We kunnen weer rustig slapen, tenzij je een kunstliefhebber bent, want dan moet de economie nog verder aantrekken.

Ik denk dan meteen wat een mens bezielt om een slang te koesteren en in huis te nemen en dan nog wel een hele giftige? Eén zo’n beestje is niet voldoende om er een mooie tas van te maken. En wat kun je nog meer met een cobra? Ik heb wel eens gezien dat slangen gemolken worden en dat met het gif allerlei hele nuttige zaken gedaan kunnen worden. Maar om zoiets nu te doen in een rustige woonwijk in het ongetwijfeld pittoreske Made is erg twijfelachtig. Of zou de bezitter een uiterst verlegen man zijn, naarstig op zoek naar een levensmaatje, maar te bleu om een dame te versieren? Met zijn rudimentaire kennis van het scheppingsverhaal zou hij gedacht kunnen hebben een slang aan te schaffen als hulpmiddel. Als hij verder had gelezen dan wist hij ook dat hij dan uit het ‘single-paradijs’ zou zijn getrapt en zich in de hel van het Aardse leven had moeten redden. Ik kan de psyche van de slangenbezitters in zijn algemeenheid niet begrijpen, laat staan een giftige waar je geen tasjes van kunt maken. De enige optie die nog ergens hout snijdt is een slangenbezweerder die aan het oefenen is om in zijn broodwinning te voorzien door op Oosterse markten te gaan staan. Maar in een tijd van terrorisme-angst kun je stellen dat het hebben van een cobra op zijn minst gelijk staat met het hebben van een wapen. Voor je het weet wordt je verdacht van aanhanger te zijn van het Kalifaat waar het dresseren van slangen gemeengoed was, of misschien nog wel is want je weet het niet met dat addergebroed.

Net zo gek als het hebben van een cobra in je slaapkamer, is de mediagekte rondom de ontsnapping. Ik begreep dat het beest gewoon in de schuur van de eigenaar lag. Mogelijk had het geen sleutel bij zich na een avondje stappen en chickies versieren en lag het zijn roes uit te slapen. Ik begrijp best dat de buurtbewoners goed geïnformeerd willen en moeten worden. Ook snap ik dat de rest van Made met belangstelling de zoektocht gade slaat. De experts kunnen wel zeggen dat zo’n beest niet verder kan zijn dan 200 à 300 meter, maar wie gelooft er tegenwoordig nog experts? Maar moet heel Nederland, van Rodeschool tot Slenaken, van Winterswijk tot Schoorl op de hoogte worden gebracht van deze zoektocht? Is de behoefte aan luchtig nieuws, want dat is het natuurlijk tenzij je in Made woont, zo groot dat we dit belangrijk vinden? Of is het de opluchting van het vredesbestand in de Oekraïne en de vastberadenheid van de NAVO-top in Wales die ruimte geeft aan dit soort berichten.

Ik mag aannemen dat de eigenaar een fikse boete krijgt en verantwoordelijk wordt gesteld voor de gemaakte kosten. Misschien dat hij maar eens een donatie moet geven voor een West-Brabants museum zodat ze een mooi kunstwerk kunnen aanschaffen.