bevrijdingsdag

Het Posterpad begon bij moeders op de schoorsteenmantel

/ sprakeloosid / 1 reactie

Het nieuwe klompenpad in/op de Posterenk is nog maar net geopend of een wakker familielid attendeert me er op dat de route langs het overgrootmoederlijk huis gaat, een boerderij in de nabijheid van Bussloo. Nu is dat al meerdere generaties terug, maar het is ook de boerderij waar mijn opa en oma met hun 7 kinderen moesten bivakkeren in het najaar van 1944 tot maart 1945. Ze woonden naast het spoor in Twello en de hoeveelheid bommen maakten dat daar wonen te gevaarlijk werd. Met 9 extra familieleden woonden ze de laatste winter bij mijn overgrootouders terwijl de jongste zus van mijn oma met haar toen nog jonge gezin er ook woonde. Het is dus een mooie missie voor de bevrijdingsdag van 2023 om met een aantal neven en nichten langs deze boerderij te lopen. De lege plek op de schoorsteenmantel links boven zijn dus opa Harmelink en oma Harmelink. Even voor de goede orde, de stamboom gaat natuurlijk verder naar de huidige generatie, maar dat is ook iets met portretrecht en privacy.

Overgrootouders Harmelink-Van der Gouw

Voordat ik het Posterpad betrad, heb ik natuurlijk eerst het huiswerk gedaan bij mijn moeder. Mijn moeder is degene met de meest ‘volwassen’ herinneringen van die periode van de familie. Ze was toen een meisje van 9 jaar. Haar oudere broer heeft die periode nog op schrift gesteld op latere leeftijd. Ik heb een exemplaar thuis, maar ook bij mijn moeder las ik her-en-der nog wat stukjes van de familiegeschiedenis van zijn hand. Mijn moeder zegt terloops dat zij op onderdelen andere herinneringen heeft. En dat is heel normaal, want zo gaat dat altijd, geef tien mensen de kans om over dezelfde belevenis te praten en je krijgt tien verschillende verhalen. Zo teken je de geschiedenis op. Vandaag konden we dat uitbreiden, want een van de kinderen van de jongste zus van mijn oma woont nog in hetzelfde huis. Hij was toen nog niet geboren in 1944 maar kon toch aanvullingen geven over ons/zijn familieverhaal. Deze neef van mijn moeder, want dat is hij, ontvangt verre nazaten van zijn grootouders, en onze overgrootouders. Dat was hem best een paar bakken koffie waard om even bij te kletsen. Mijn moeder zei het al toen ik gisteren vroeg of ze een goede band had met haar oma Harmelink. Ja hoor, maar ik zag haar nadien niet zo vaak, bovendien had ze misschien wel 80 kleinkinderen. Op deze bevrijdingsdag gaat het over verhalen over de oorlogsjaren in Nederland.

Oma Harmelink-Van der Gouw voor haar huis (volgens mijn moeder net na de oorlog)

5 mei 2023 via het Posterpad even op familiebezoek, op de achtergrond ons bezoekadres.

Hier stond ze, ongeveer 75 jaar geleden.

En hebben ze ook nog gewandeld die nazaten van overgrootmoeder Harmelink? Ja hoor en het was goed op dit klompenpad. Natuurliefhebbers en vooral kenners ervan in mijn familie geven weer een hele andere beleving van een klompenpad. Al keuvelend maak je wel minder foto’s en misschien ook iets vluchtiger. Op Instagram account titiissprakeloos zijn nog meer foto’s.

Een gros woorden voor de week (8 mei 2021)

/ sprakeloosid / 1 reactie

We vierden deze week de vrijheid. Baudet deed dat weer misselijkmakend anders dan de rest van Nederland. Maar wat is vrijheid eigenlijk? Op mijn ‘to-do-list staat al dertig jaar het boek van Erich Fromm, Angst voor de vrijheid. En omdat het op mijn to-do-list staat, weet ik niet wat vrijheid is. Dus ter lering bestudeer ik een citatenlijst. De eerste aansprekende uitspraak was van Sully Preudhomme: De geboorte van een recht betekent bijna altijd de dood van een vrijheid. De tweede opvallende was van Pierre Joseph Proudhon: De vlag van de vrijheid heeft altijd gediend om de tirannie te bedekken. Met deze brainkrakers van 19e eeuwse Fransen, weet ik nog niet wat vrijheid is. Dat angstige van Fromm komt weer bovendrijven. Dus  op bevrijdingsdag permitteerde ik me een steigerhouten tuinset. Leve de vrijheid! Ik had ook bij de Primark in de rij kunnen staan.

De bevrijding begon in Nywele op het klompenpad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20200505_165938

Bevrijdingsdag en we hadden Nieuwaal uitgezocht als startpunt van de onze wandeling op het klompenpad. Lekker ver weg, een uur rijden en nog net in de provincie Gelderland. Nooit geweest al heb ik vroeger wel een liedje moeten leren op de lagere school over de toren van Zaltbommel. De spits dreef weg wat ik baarlijke nonsens vond, want hoewel mijn natuurkundig begrip beperkt was en is., een toren drijft niet weg. Dat kan niet. Maar goed je was 10 en ik zong dapper mee over die torenspits van Bommel……En op het eind van de wandeling zagen we hem in de verte. De toren, en inderdaad zonder spits. Ben nog trots op mezelf dat ik toen al dacht, dat kan niet. Waar die is gebleven weet ik niet, ik ga me er niet druk over maken. Ik had andere zaken aan mijn hoofd.

20200505_131326

Het Nywelepad begon met een uitdaging. Mogen we het pad wel of niet betreden. Of beter gezegd, kunnen we het pad wel of niet betreden. De start in de uiterwaarden begon met een test van gezondheid. Kun je de nauwe ingang slechten of niet? Het was krap bemeten en met enige zelfkennis moet ik toegeven dat ik geen jonge God meer ben die zich gemakkelijke kan buigen naar alle hoeken en gaten of in dit geval de scheidsrechterspoort die beslist of je te dik bent of niet. Of je dus mee mag wandelen of niet. Ik ga het niet noodzakelijk spannender maken, want de oplettende lezer weet het al. Op het einde van de wandeling had ik immers de torenspits, of beter gezegd het ontbreken ervan al benoemd. We konden er door, dus de bevrijding op 5 mei was voor ons ook een feit.

20200505_132030

Vandaag veel last van uit de foto lopend water, is best lastig met een mobieltje soms, foto’s maken

Links van ons schepen op de drukke Waal, rechts van ons de waaldijk en voor ons een groene oase met hier en daar wat paarden en de daarbij behorende vijgen. Een goed begin. Verderop meertjes, gevolgd door boerenlandschap, kassen in de verte en vooral heel veel fluitekruid en koolzaad. Nieuw polderlandschap, of beter in ere hersteld polderlandschap in de Bommelerwaard is in de maak. Dat beloofd echt wat te worden, bloemen en vogels waren er al volop. En ieder keer neem ik me voor een ‘determineerboekje’ te kopen, zo’n groene die ik vroeger op de middelbare school meedroeg tot de zesde klas. De belangstelling voor bloempjes is gebleven, de kennis helaas niet meer. Hard nodig want vandaag bleef ik mijn lievelingsboom, de kastanje, hardnekkig beuk noemen. En in dit soort gevallen is een boekje heel hard nodig.20200505_133442

De wandeling is coronaproof doorstaan, dat wil zeggen er waren weinig tegenliggers. Het was sowieso rustig. Ik vraag me wel eens af wat de mensheid doet als ze niet mogen feesten op 5 mei, maar klaarblijkelijk ook niet in grote getale de klompenpaden beklompen. Voor ons wel fijn voorlopig.

20200505_154024

20200505_171033

Voor meer foto’s ga ook naar het Instagram account van titiissprakeloos