Einde van de tocht door stemmig Nederland….morgen D-day.

 

 

Na veertig dagen is het morgen zo ver. Ik ben er uit. Het was niet gemakkelijk. Een aantal partijen viel als heel natuurlijk al af ondanks de stemwijzer. Artikel 1 nam ik niet serieus, Denk vind ik ronduit gevaarlijk, 50+ ronduit belachelijk. Verder hoeft de PVV geen betoog en hetzelfde geldt voor allerlei lelijke klonen op dit gebied. En ondanks Kees van der Staaij heb ik de rest van mijn leven de SGP uitgesloten. Degene die met mij mee zijn gewandeld de afgelopen dagen, weten dat ik ondanks de ogenschijnlijk sympathieke standpunten de Partij van de Dieren ronduit verwerpelijk vind. De kieswijzer, mijn verstand en mijn gevoel hebben nooit een hoge waardering voor de VVD gegeven. Voor het CDA geldt eigenlijk hetzelfde. GroenLinks neem ik pas serieus als ze eindelijk eens regeringsverantwoordelijkheid nemen, kunnen we eens zien hoe lekker dat verhaal van Jesse Klaver blijft klinken. Een de socialisten? De SP is voor mij geen vervanger van de PvdA, want dat was de zoektocht. Wie gaat mijn automatische stem voor de PvdA krijgen.

 

Uiteindelijk bleven over de Piratenpartij, de ChristenUnie, D66 en toch nog steeds de PvdA over. Heel lang neigde ik naar de ChristenUnie. De Piratenpartij viel na het weekend af in verband met hun nodeloos genuanceerde standpunt met betrekking tot Erdogan. En toen ging ik nadenken. Zou D66 het zo anders hebben gedaan de afgelopen periode in vergelijking met de PvdA? Dezelfde vraag gold voor de CU. Het antwoord was nee, driewerf nee. Dus…….stem ik op de partij die het ronduit beroerd heeft gedaan qua het verkopen van de standpunten. De marketing was ronduit beroerd en of het nu regeergeilheid was of verantwoordelijkheid nemen in 2012, ze zullen morgen verliezen. Dat verlies is echt eigen schuld dikke bult, maar ondanks bijna de hele regeerperiode bashen mijnerzijds, blijf ik mijn eigen politieke standpunten gewoon trouw. Ik bereid me morgen maar eens voor op een dag als verliezer. Het maakt me niet eens meer uit of Asscher het vanavond nu wel of niet goed gaat doen.

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…..nog 7 dagen te gaan.

 

 

Het kan raar lopen. We wachten niet op een oplossing voor het vluchtelingenprobleem. We wachten niet op het Eureka-gevoel op milieugebied. We wachten niet op de val van Poetin, Erdogan of van mijn part Trump. Nee, we zijn zo verveeld door de vlakheid van de verkiezingen, dat we snakken naar de gamechanger. Een volledig nieuw woord, volgens mij uitgevonden door de media omdat er eigenlijk geen echt nieuws is. Er zijn geen grote uitglijders, grote scheldpartijen blijven uit en de twee grootste partijen in de peilingen doen feitelijk niet echt mee.

Er wordt dus gezocht naar nieuws. Kunnen we Asscher nog verder dissen, dat is nieuws of daar maken we nieuws van zoals gisteren bij DWDD. We stoppen Rutten in een hok vol boze Groningers, misschien gebeurd er wat. Wilders roept de pers bijeen voor een visje en een biertje in Volendam. Grappig, er op af maar zonder kans op een gamechanger. De peilingen staan derhalve stil en dat is dan ongeveer het enige nieuws, behalve dan dat we met zijn allen nog massaal zweven. Dus de apotheose komt pas over een week, de echte peilingen middels het stemhokje.

Ik zit te broeden op een gamechanger. Het gedrag van de lijsttrekkers kan ik niet beïnvloeden ondanks mijn bijna dagelijkse stukjes. Maar je zou de spelregels kunnen veranderen. Bijvoorbeeld dat alleen partijen die de grondwet 100% eerbiedigen mogen mee doen. Misschien krijgen we dan wel premier Seegers. De ChristenUnie schijnt het op dit gebied heel goed te doen. Er zijn echt partijen die er een potje van maken.  Of bij iedere leugen krijgt desbetreffende partij een streepje geturfd. Bij iedere 100 leugens, want laten we enige coulance betrachten, een gele kaart en bij de derde gele kaart absoluut rood, einde van het spel. Dat zou nog eens een gamechanger zijn. Zitten we alleen nog met het probleem wie de feiten hoe gaat checken. Dat wil ik best doen trouwens.

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…..nog 18 dagen te gaan

 

 

Vroeger dacht ik nog wel eens, ik wil nooit tot de categorie mensen gaan horen die leven van weekend tot weekend. Ik wil van iedere dag een feestje maken. Jeugdige overmoed, iedere dag een feestje is wel heel veel feest. Ik ben niet zo’n feestvarken. Ik betrap me er steeds vaker op dat ik de gevleugelde uitspraak ‘Thank God it’s Friday’ ook wel eens bezig. Of in ieder geval wel denk. Niet dat mijn weekenden altijd zo spannend zijn, deze trouwens wel. Zondag op vak G in de Kuip. Feyenoord tegen PSV. Dus laten we eens gek doen, Thank God it’s Friday, ik weet het heeft iets triest. Maar goed, ik zat even over vijven in mijn privateleasebak (bakje) op weg naar huis. Ik voelde me echt de hardwerkende Nederlander voor wie een deel van de politici zich het vuur uit de sloffen lopen. Maar Mark, ik ga echt niet op je stemmen. Ik geef je wel even wat eten en goede ideeën. Mijn verantwoordelijkheid voor mijn Kamergotchi is oneindig ondanks de politieke animositeit die ik heb jegens de echte. En als hardwerkende Nederlander val ik midden in het radio 1 debat. En daar hebben we een partij zin in.

 

De eerste ronde tussen Roemer, Rutte en Van der Staay had ik dus gemist en ik viel er in toen Buma zijn (sociale) dienstplicht bepleitte. Even later ging het over Europa, een warm pleidooi van Pechtold voor Europa. En och wat heeft die man toch gelijk, we moeten Europa sterker, beter en slagvaardiger maken. Maar dan wel voor iedereen en niet alleen voor de kosmopolieten. En hoe we dat voor elkaar moeten krijgen met al dat cynisme is de grote vraag. Buma brabbelde nog wat om de cynisten nog wat naar de mond te praten en toen ging het over een waardige beëindiging van het leven waar Pechtold en Seegers elkaar niet echt kunnen vinden. Moeten we eerst zorgen voor een waardig leven op het eind, of moet het leven waardig eindigen. De laatste ronde hoorde ik Klaver, Krol en Asscher. Heb niet alles meer gehoord, maar ik ergerde me aan de marketinggeliktheid van Klaver, Krol neem ik sowieso niet meer serieus en Asscher wilde echt wel links om de volgende periode. Maar hoe moeilijk is dat met Rutte vijf jaar aan je broek te hebben gehad. Ik blijf de vraag stellen zou het echt nog minder sociaal zijn geweest zonder de PvdA? Ik ben er nog niet uit, maar heb voor alle negen debaters een goed advies voor dit weekend: Hand in hand kameraden! Ik zal zondag het goede voorbeeld geven.