144 woorden

Een gros woorden voor de week (10 januari 2021)

/ sprakeloosid / 1 reactie

Een onrustig weekje was het. Iedereen wil ineens voor een prikkie op de eerste rang. Kunnen we eindelijk vaccineren, dan doet minister De Jonge het blijkbaar weer niet goed. Ik zou zeggen, niet meer muiten, maar spuiten.

Wel muiten dacht Trump, zijn haatcampagne van leugens had bijna succes in Washington. Bijna, of verloor de Messias slechts de eerste slag? Wordt 1/6 historisch net zo magisch als 9/11? Bij mij rest vooral de vraag waar ligt de grens tussen (twitter)vrijheid van meningsuiting en terroristische opruiing? Ik durf het niet te zeggen.

Moet we het nog hebben over de nieuwe omroepbaas van Zwart die weer een mentale inzinking had. Nee, dat is het niet waard om de week af te sluiten. Ik hoop dat we de rest ook snel kunnen vergeten, dan komt er een eind aan het gezeik over corona en wordt 1/6 niet magisch.

Een gros woorden voor de week ( 3 januari 2021)

/ sprakeloosid / 1 reactie

De week met jaarwisseling verleidde mij om 2020 in 144 woorden te vatten. Ik doe het niet. Youp heeft dat al gedaan. Wat is hij blijvend goed om de tijdsgeest geestig en gecomprimeerd te verpakken. Daarvoor dank. Nu zijn er mensen die Youp te grof vinden. Dat kan, kwestie van smaak. Het gezeik op Twitter is daarentegen een geweldige weerspiegeling van de inhoud van zijn conference. De Wildersen en Baudetachtigen hanteren het sleetse commentaar dat Joepie een ultralinkse demagoog is. Niets nieuws onder de zon. Wel nieuw zijn de zichzelf serieus nemende ‘deugmensen’ die Youp te wit, te man, te weinig tweeslachtig en vooral te oud vinden. Zie hier de melange van polariteiten in Nederland, dè te luid aanwezige minderheid die onze tijdsgeest bepalen. Jammer dat hij het bijstandsschandaal uit Wijdemeren niet heeft kunnen bespreken, een Youperiaans spektakel is ons daarmee onthouden. Leve 2021!

Een gros woorden voor de week (27 december 2020)

/ sprakeloosid / 1 reactie

Terugkijkend op de week, vraag ik me af hoe ik de week had bekeken als er geen anderhalvemetersamenleving was. Wat was dan het woord van het jaar geworden? Misschien waren we losgegaan op het milieu en de boeren? Was Carola Schouten dan ten onrechte het (kerst)haasje geworden? Of het kabinet was gevallen op de toeslagaffaire, de urgentie om door te regeren was minder. Of we hadden met zijn allen echte zwaaifeesten gehad langs de kust om de Engelsen uit te zwaaien. We’ll meet again? Je weet het niet, het is een koe in de kont kijken met alsdan-vragen. Of, hoe had ik de week beschreven als het helder weer was met een witte maagdelijke laag sneeuw die alle zorgen voor even zou bedekken? Maar is guur, stormachtig en grijs, dus mijn 144 woorden moeten het doen met deze omstandigheden. Tot 2021, we’ll meet again!

Een gros woorden voor de week (8 november 2020)

/ sprakeloosid / 2 reacties

We ontwaken in een nieuwe wereld. Trump gaat weg en Joe is de baas van het land dat vroeger wereldleiders voortbracht. Kamala kan voor generaties vrouwen een voorbeeldfunctie vervullen als ze de hopeloze verdeeldheid binnen de Democratische partij kan overbruggen. We laten de kloof met de Republikeinen gemakshalve buiten beschouwing. Een kleine gedachtenkronkel tussendoor, zou het zorgpersoneel van de Amerikaanse ziekenhuizen hebben kunnen stemmen vanwege de pandemie? Potentieel een gevalletje verkiezingsfraude ervanuit gaande dat zij massaal op de Democraten stemmen. Dus maar bidden dat de feestende Ezels en de mokkende Olifanten niet leiden tot nieuwe corona-uitbraken.  Het feest der Democratie is klaar, nu naar onze eigen sores met Brexit, de vluchtelingencrisis en het oplaaiende moslimterrorisme. En in Nederland kibbelen we verder over de coronamaatregelen. De tijd van verstrooiing is voorbij, Goede Tijden-Slechte Tijden Amerika is afgelopen. Het is weer Onderweg naar Morgen in Europa.