Klompenpaden

Een beetje Klazien op het Breedlersepad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Ondanks het uitstekende weer en de droogte kan ik nog niet zeggen dat ik de klompenpaden aaneenrijg dit jaar, maar vandaag weer eentje gelopen. De tweede dit jaar en een relatief nieuw pad in de buurt. Het Breedlersepad tussen Elst en Bemmel. Als ik de wandeling zou moeten kenschetsen dan zou dat GROEN en BLAUW zijn. O ja een een beetje geel, want de zon scheen weer overdreven veel.

Samen met het wandelmaatje van de dag veel zitten kletsen. Soms is wandelen meditatief, soms is het om je energie kwijt te raken en andere energie op te doen en vandaag was het een beetje van alles. Naast het groen en blauw, waren er toch ook wel plantjes en bloemetjes die de aandacht vroegen. ..Wat is dit, wat is dit, riep wandelmaatje. Ik kwam met mijn plantapp snel aanrennen en wist met 77% zekerheid te zeggen dat het de Berargie was. Ja, ja! Nooit van gehoord dus ik ga er verder ook niet interessant over doen. Thuis wel even opgezocht en het blijkt een populair kruid te zijn, goed voor de doorbloeding en de huid. Een andere benaming is komkommerkruid en nog meer geneeskrachtige werkingen worden het de plant/bloem toegeschreven. Nu dat weten we weer, ik voel me echt een soort Klazien uit Zalk.

Ik ben inmiddels wel alert genoeg om de plantapp te gebruiken. Eenmaal opgezocht vergeet ik het ook wel weer, maar het Breedlersepad zal ik voortaan altijd koppelen aan de Bernagie. De vogelgeluiden app zit nog niet in mijn systeem. Die heb ik nog maar net. Als ik terugdenk aan de wandeling kan ik me niet herinneren of ik vogels heb gezien of gehoord. Ik had het uiteraard met u gedeeld. Net zoals de overheerlijke kroketten na afloop bij lunchrestaurant DROOM. De geneeskrachtigheid kan ik niet garanderen, maar ze zijn met zekerheid goed voor de mentale gesteldheid.

Shoshin op het Heuzesepad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Een aantal dagen voordat ik in de vroegte het Heuzesepad liep, kwam ik per toeval een aantal Japanse wijsheden tegen om luiheid te voorkomen. Nu kan ik zeggen dat als je op een vroege ochtend al naar Opheusden bent gereden om het 127e klompenpad te lopen, dat ik niet lui ben. Maar Shoshin betekent in mijn eigen woorden, doe alles met de nieuwsgierigheid van een beginner. Zo is mijn eigen vrije vertaling. Het is inmiddels wel bijna een half jaar geleden dat ik mijn laatste klompenpad liep, dus misschien moet ik er wel weer in komen?

Deze dame waakt over de Maneswaard, maar wie, wat en waarom is me niet duidelijk. Maar het is altijd goed dat er iemand waakt.

En niet alleen de vrouw waakt, ook de houten Romein en de Romeinse Baadster een tiental kilometers verderop.

Ik begin bij de Romeinse Wachttoren De Spees. Hé, hier ook al aandacht voor de Romeinse limes. Het weekend was ik nog in Lugdunum Batavorum en woon zelf nabije Carvium waar nu de Romeinse Baadster prijkt. Nieuwsgierig geworden? Een beetje Shoshin en je volgt mijn linken, voor je het weet ben je een connaisseur op het gebied van de Romeinen en de noordgrens van hun Rijk. Ik zal nog een mooie foto van de Romeinse baadster toevoegen aan dit klompenpadblog.

Wat ook nieuw was vandaag is de uitgebreide zonneschijn die op deze Aswoensdag. Nu vraag ik me af of er in de contreien van Opheusden veel Carnaval is gevierd, of eigenlijk is het een retorische vraag. Ik als katholiek mannetje haalde wel vroeger het askruisje om me ervan te verwittigen dat ik van stof ben en tot stof zal wederkeren. Het symboliseert de vergankelijkheid van de mens en bezinning. Misschien moet de Aarde als geheel wel een heel groot askruis krijgen want aan bezinning zijn we hard toe, maar daar wil ik het niet over hebben. Op het einde van de wandeling werd ik wel geconfronteerd met mijn eigen nietigheid. Ik gleed link uit op de dijken waar de schaapjes rustig aan het grazen waren. Het was nog behoorlijk modderig en mijn knie maakte een rare beweging. Een beetje verdraaid, maar zonder fysieke gevolgen. Mijn as voor deze woensdag is een hele hoop modder op mijn broek.

Het Heuzesepad had mooie stukken, maar ook minder toeristische plekje, maar daar leerde ik dat de zavelige grond aldaar geschikt is voor de teelt van perk- en laanbomen, een specialiteit van de streek. Dat wist ik dan weer niet. Het aantal laantjes tijdens de wandeling was trouwens beperkt. Eentje?

Ik weet niet of ik na deze wandeling me heel erg gehouden heb aan de Japanse shoshin-regels, ik heb wel mijn best gedaan.

Voor meer foto’s zie ook titiissprakeloos op Instagram

Het liep wat minder op het Termatenpad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Soms loopt het lekker, vandaag ff niet. Het begon goed op het Termatenpad in Leusden, met twee kroketten op brood bij Mon-Chouette. Dit klompenpad werd weer belopen door de krokettenbrigade. Ter introductie, samen met een collega verenigen we het nuttige en het aangename, werken en na de pauze in de buurt een klompenpad lopen. We deden het eerder.

Het weer was vandaag geen spelbreker, maar dat wisten we uiteindelijk pas aan het einde van de wandeling. Het bleef op een klein spatje na, de gehele middag droog en zelfs na drie uur wandelen scheen de zon. We konden bij Mon-Chouette op het terras een colaatje drinken. (Voor de luiere lezers, chouette is uil in het Frans, dan weet u dat ook.)

En toch de conclusie dat het niet helemaal lekker liep? Met de kroketten-collega heb ik een wandelmaatje die pittige en snelle pasjes zet. Met mijn lethargische kuiertempo, zal ik normaliter iets langzamer lopen, maar och, we passen ons wel aan, een versnellinkje erbij. Ondertussen lekker lullen over kwaaltjes of bijna kwaaltje, terwijl we voorlopig nog niet gepensioneerd zijn. Maar na ongeveer 10 kilometer ging het lichaam een pietsie protesteren. Bij mij, maar ook bij k(r)okette maatje. Bij mij de lies en heup, bij haar alleen heup. Maar goed ik laat me niet kennen. Een primeurtje is volgens mij dat ik voor het eerst in 126 klompenpaden een blaar op mijn hiel heb.

Het zat niet helemaal mee dus, maar wel uitgelopen en de volgende keer weer. Wel is de sportschool voor verbetering van de conditie nodig. Cardio en sterkere spieren? Bij terugkomst thuis had ik al een afspraak staan. Het is nodig, want spierpijn alom. Maar ik heb een excuus, de blaar heb ik niet voor niet, want mijn schoenen zijn naar zijn grootje. Ik moet nieuwe want er steekt iets uit. Het tweede paar sinds 2019 is versleten. Dus daarom ging het wat minder.

Stilte voor de storm op het Lint- en Liniepad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

De hele week getwijfeld, de weersverwachtingen waren aanvankelijk slecht voor 9 oktober 2024, de dag dat ik met mijn jongste zoon zou gaan wandelen. Naarmate de dag naderde, namen de neerslagkansen af. Gisteren was het nog nihil, in ieder geval tot in de middag. We gaan er voor, Schalkwijk here we come. Lekker wandelen en alle muizenissen laten verdwijnen, bij mezelf maar ook zoon Sprakeloos kon wel wat afleiding gebruiken. Eigenlijk was er niets aan de hand redeneerde hij, maar soms gaat het in de communicatie op het werk mis en kan het wat stormen in je hoofd. Zo gaat het vaker met en tussen mensen weet ik inmiddels. Een goede wandeling en wat flauwe relativerende opmerkingen van je vader kunnen dan behulpzaam zijn dacht ik zo. Tenminste zo kwalificeer ik mijn eigen kennis en kunde als het gaat om opvoedkundige optreden naar een volwassen zoon. En als het zo niet wordt gezien? Pech, het komt uit een goed hart en we hebben in ieder geval een hele fijne wandeling gemaakt in Schalkwijk, het Lint- en Liniepad.

Behoudens een enkel spatje, bleef het droog en het was bijna windstil, terwijl de mindfuckstormen gingen liggen. Andere stormen zijn wel in aantocht, we krijgen te maken met de naweeën van storm Kirk. Het meeste last krijgt men ten zuiden van Nederland van deze Kirk. En dan de wetenschap dat Milton vannacht in de Verenigde Staten aan land gaat. Kirk is een watje vergeleken met Milton. Deze week berichten de kranten dat de onomkeerbaarheid van ernstige natuurverschijnselen een feit begint te worden. Ik ben benieuwd hoeveel mensen over tien jaar nog wauwelen over ‘klimaatgekkies’  of ‘klimaatdrammers’. Het is immers allemaal toeval? Ondertussen schuift Schoof alle problemen met zijn vier musketiers nog maar eens een eindje voor zich uit.

Ik ga niet zeggen dat het me allemaal niets kan schelen, maar alle parlementaire stormen in Den Haag of waar dan ook, ik laat me de wandeling niet van me afpakken. Ik zoek snel op wanneer het Sinte Pannekoek is. Dat blijkt op 29 november te zijn, maar net zoals vroeger kun je kleine- en grote kinderen altijd paaien met een pannenkoek. Dat kon bij het start- en eindpunt van deze wandeling. We hoeven dus niet te wachten op Sinte Pannekoek . Mijn125e klompenpad is daarmee maar mooi gevierd.

Tijdens de route, een kunstwerk van Geert Mul, Waterstaat. Voor meer foto’s over de wandeling, zie ook Instagram account titiissprakeloos.

Met de zon op de evenaar wandelend op het Rhenoijschepad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

In de wetenschap dat de zon ter hoogte van de evenaar staat, betreden we vandaag het Rhenoijschepad. Dit lijkt een nietszeggende opening, maar voor mij heel belangrijk, de zomer is ten einde. Het is vandaag 21 september. (Voor dit jaar eindigt de zomer om helemaal precies te zijn morgen om 15.00 uur, 22 september). De nacht en de dag duren even lang en dat is ruim voldoende tijd om in Rhenoij mijn 124e klompenpad bij daglicht te lopen met eega. De herfst gaat beginnen, maar vandaag nog even niet. Vanaf de evenaar ‘kijkt’ de zon nog even nadrukkelijk naar het Noorden. Ze vraagt zich af of ze wel voldoende aanwezig is geweest in 2024. Voor de zekerheid schijnt ze de hele dag daarom uitbundig. De weemoed om de herfst in te moeten is vandaag langs de Linge in Rhenoij en Acquoy volledig afwezig op deze zomerse dag. De zon doet zijn best, maar op dit klompenpad regent het echter ‘schattige’ huisjes en prachtige “Hollandsche’ dorpse gezichten. Nog niet alle appels zijn geplukt, maar van de geplukte appels wordt bij Kaatjes Theetuin heerlijke appelgebak geserveerd.

Kaatjes Theetuin

Appels en kersen zijn er in de gebied in overvloed geweest. De meeste oogst is binnen en het is dus tijd om de oogst te vieren. In Tiel was de fruitcorso vandaag, de oogstfeesten werden met Appelpop een week eerder al geopend. In de plaats waar ik vandaan kom, Raalte, viert men eind augustus Stoppelhaene. Oogst in welke vorm dan ook is een reden om bij stil te staan. In de Keltische en Germaanse cultuur werd het uitgebreid gevierd, er waren meerdere oogstfeesten. Vandaag was het Mabon. Eega en ik vieren het dus met een appelgebak en we laten ons verder fêteren op de ‘regen’ van pittoreske plaatje tijdens deze wandeling. (Voor nog meer foto-impressies van het Rhenoijsepad zie ook Instagram account titiissprakeloos)

Sch(r)ik op het Pannerdensche Waardenpad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Wijdse landschappen, vergezichten, de Oude Rijnstrangen ofwel het land van water en wind. Ik wist wat ik ongeveer zou aantreffen op een steenworp afstand van mijn eigen huis en toch was het weer mooi. Heel mooi. Het Pannerdensche-Waardenpad is een goede aanvulling op de bestaande paden in de Liemers. En de liefhebber van veel weilanden als ondergrond, kan hier goed aan zijn trekken komen. Meerdere foto’s over de schoonheid van de Gelderse Poort zijn te zien op mijn instagram account titiissprakeloos.

Meteen bij aanvang mocht je al de weilanden in met de waarschuwing de wilde paarden en koeien met rust te laten. 30 meter afstand bewaren werd aangeraden. Een van de paarden heeft de functie gekregen om hierop scherp te letten. Met de verschijning van een tweebenige liep hij op afstand mee. Het beest was zeer alert. Moest het een jong beschermen? Gaandeweg de achtervolging werd het me duidelijk dat het een hengst was. De uitschuiftelescoop tussen zijn achterpoten werd in werking gezet zag ik. En dat was vast niet omdat hij die wandelaar zo aantrekkelijk vond, maar mogelijk gedreven door adrenaline werd onder andere zijn alertheid op gang gebracht. Eenmaal achter de omheining van het wandelpad, kwam de telescoop tot rust en daarmee het beest ook. Ik ook trouwens. De afstand tussen paard en mens is in deze niet minder dan dertig meter geweest.

Op deze zaterdag in het tweede weekend van september was er een kunstroute in de Liemers. Op deze plek was het werk van Lucy Weenink, Marck Hofmeester en Caroline van den Bogaert te zien. De ode aan de Gelderse Poort loopt aan beide kanten van de Waal, Rijn en het Pannerdens Kanaal. Mijn partner, wier roots van het Gelderse Eiland stammen, had speciale belangstelling voor kunstenares Caroline van den Bogaert die sieraden maakt van stenen die gevonden zijn langs de rivieroevers. De volgende dag dus maar even samen kijken.

In de uiterwaarden tussen Pannerden en Groessen werd ik opgeschrikt door een dreigende optocht van zo’n 15 trekkers. Nu weet ik dat Caroline van der Plas onmetelijk veel water bij de wijn moet doen in deze dagen. Zou hiermee op deze mooie dag de boerenrevolutie worden uitgeroepen? Mocht dat het geval zijn, dan heb ik in ieder geval de foto’s.

Het is heel nat geweest dit jaar. Waarom is het water in de Oude Rijn toch zo laag dat een trekveer niet kan varen. Wie het weet kan het me melden.

Bij deze runderen hoefde ik maar 25 meter afstand te bewaren. Statistisch zijn ze dus minder gevaarlijk dan de paarden in een eerder gebied. Toch, ik zweer het, ze waren met velen en versperden het pad voor een ordelijk verloop van de wandeling. Het was een mooi plaatje die observerende beesten, maar ik hoefde echt niet te weten hoe ze zouden reageren op een man die denkt ze wel even weg te kunnen drijven. Ik heb al mijn atletische vermogen gebruikt om over het prikkeldraad aan de andere kant van het hek hun grazen verder te observeren. Ik was niet bang, maar heb respect voor de regels en de beesten. Ik wel.

Al met al een fijne wandeling vlak bij huis. Natuur, wijdsheid en een kunstroute. Het was bovendien ook nog de Nationale Momunumentendag. Ik denk dat we het tweede weekend in september voortaan ook maar uit moeten roepen tot Nationale Klompenpaddag. Ik ben voor!

Fotogenieke uitdagingen op het Dikketorenpad

/ sprakeloosid / 3 reacties

Terwijl Sifan Hassan bij aan het komen is van de marathon in Parijs, begin ik aan mijn 122e klompenpad. Tja, om de wandeling toch actualiteitswaarde mee te geven, open ik met de Olumpische Spelen. Voor het warme weer had ik vroeger moeten beginnen, maar het is niet anders. Het Dikketorenpad zou ik gaan beslechten. In de folder las ik dat een van Nederlands bekendste landschapsschilders nabij de Dikke Toren woont. Willem Den Ouden heet de schilder. En ik kan u vertellen, de beste man heeft het goed bekeken want wat een prachtige fotogenieke wandeling. Willem Den Ouden bekijkt het vanuit zijn schildersachtergrond, ik ervoer het als wandelaar vandaag. Ik ben geen schilder en maak kiekjes. En vandaag heb ik er heel veel gemaakt. Let wel kiekjes, waarbij ik al redelijk tevreden ben als de horizon min of meer recht staat. Maar met een blauwe lucht kan dit landschap bijna niet worden gedegradeerd door een kiekjesmaker op de telefoon. Een zeer onverwachte verrassing was het Dikketorenpad in Varik.

Ik laat de plaatjes in dit geval het werk doen. Met gemak kan ik nog tien kiekjes tonen, maar hier laat ik het bij qua landschappen. Woorden voegen in deze weinig toe aan de wandeling. Flauwe vergelijkingen met de Olympische Spelen die vandaag de laatste dag zijn ingegaan laat ik achterwege. Mijn prestatie van wandelen is geen prestatie. Ik heb vooral genoten, met op het einde nog een expositie rond de Dikke Toren van vijf kunstenaars (Tour d’art) met ondermeer een andere landschapsschilder uit de omgeving Dik Kusters. Willem den Oudsten en Dik Kusters die namen wil ik zeker onthouden, De expositie heb ik te vluchtig bekeken en zelfs zou ik mijn hoogtevrees willen negeren om de toren in te gaan en net doen of er geen steile enge trap is. Maar nu had ik vijftien kilometer in de benen en het was warm.

Gelukkig, om toch in superlatieven te blijven over dit klompenpad, halverwege bij RiverLounge was het ook heel fijn pauzeren.

Het Sonnevanckpad krijgt tips

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Op zondagmorgen kwart voor negen zit ik in de auto op weg naar het volgende klompenpad. Ik wil niet spreken van een opmerkelijke prestatie op zondagochtend. Echter voor mezelf vond ik het wel in de orde van meedoen met de vroege vogels. Ik voelde me als het ware een Olympiër. Het verbaast me altijd dat je niet de enige bent. Het voordeel van op tijd in de auto geeft je de mogelijkheid om ‘Vroege Vogels’ op de radio te luisteren. Het ging over dat er ook lichtpuntjes waren in de milieutreurnis. In de gematigde klimaten zoals Nederland, geeft nieuwe aanwas van bomen een goed resultaat voor de beperking van CO-2 uitstoot. Ze moesten dan in het begin wel beschermd worden tegen hongerige hertjes. En het kan geen toeval zijn dat het Sonnevanckpad meteen begint met jonge boompjes, met name berken die deze wandeling in de toekomst nog meer een boswandeling zullen maken.

Ik heb gekeken, inderdaad jonge berkjes

In een tijd van complotdenken zou je haast zeggen dat ze me in de bubbel van de natuurontkenning willen gooien door te suggeren dat jonge aanplant op de Veluwe de natuur gaat redden. Ik besluit conform mijn karakter helemaal niets met completdenken te doen deze ochtend en te genieten van de wandeling. Hoewel onderstaande foto hierin een andere wending kan geven. Bovenin geeft het wolkenpatroon een verdachte streep te zien op de foto. Tijdens het maken zag ik dat niet, maar nu wil ik u de geheimzinnigheid van deze streep niet onthouden. Ik wandel gewoon door. Of de mensheid nu wel of niet bedreigd wordt. In ieder geval niet door chemtrails in de lucht is mijn bescheiden mening.

Chemtrails?

Via de klompenpad app wordt ik middels een toontje geattendeerd op een bezienswaardigheid, namelijk de plek waar vroeger Hoeve Beekhuizen heeft gestaan. De contouren zijn nog zichtbaar en wordt nu gebruikt als plek voor ruiters. In de wandeling betekent dit een even 500 meter van de route afwijken en 500 meter terug. Je wandelt dan over een oude boslaan en langs open plekken die elders in dit bos niet zijn. De andere atmosfeer in het bos is volgens mij een verrijking van de wandeling. Tip voor de wandelaars! Kijkend op het kaartje van dit klompenpad is het volgens mij een kleine moeite om het Sonnevanckpad een klein beetje uit te breiden en via Hoeve Beekhuizen te laten lopen. Tip voor de makers!

Countouren van Hoeve Beekhuizen

Voor de mensen die mijn stukjes met regelmaat lezen verwijs ik even naar de avonturen in ZuidLimburg van vorige week. Wij verbaasden ons over de hoeveelheid fietsers aldaar. Met een helmpje op lijken het net kevers aldus mijn partner, als ze hard in een groep fietsen door de heuvels dan spreken we van een sliert testosteronkevers. Ook vandaag, niet in grote groepen, wel veelal in koppeltjes was de boskever alom vertegenwoordig.

Deze bos(mest)kever zag ik ook regelmatig. Ze was minder opvallend aanwezig dan de fietsende boskervers.

Al met al een fijne wandeling, meer bos dan bij veel andere klompenpaden maar daardoor niet minder aangenaam.

Watertoren uit 1896 op de Galgenberg

Meer foto’s, zie ook mijn Instagram-account titiissprakeloos

Een ‘klompenpad’ voor regenachtige dagen in Deventer

/ sprakeloosid / 1 reactie

Ima van Eysinga, Het dorpje Elspeet op de Veluwe (1922)

Als je een klompenpad loopt, word je soms ook geconfronteerd met teloorgang. Daar kun je over klagen, maar het zijn jouw ogen waardoor je afscheid neemt  van jouw geschiedenis. Voor andere ogen is het nieuw en nu. Dit werd enige weken geleden gezegd door een van de sprekers bij de presentatie van het nieuwste boek over klompenpaden van Wim Huijser. De titel van het boek, heel toepasselijk, 50 nieuwste klompenpaden.

Fred Schley, Winterakker Gelderland 2020

En ik kan me er bij aansluiten bij de vele klompenpaden die ik tot nu toe gelopen heb. Genietend van het hier en nu, ook kan het niet altijd de toets van de nostalgische gedachten doorstaan. Een week geleden ‘vond’ ik een nieuw klompenpad. Het is een klompenpad voor regenachtige dagen en wel in de Bergkerk te Deventer. De expositie “Nederland in 150 landschappen” neemt je mee in boerenlandschappen, stadsgezichten…… en veranderingen de afgelopen jaren in dat geheel. De landschapsschilder kan zijn kunsten kwijt in idyllische dromerigheid of rauwe hardheid of alles er tussen in. Vanuit het perspectief van de kijker of schilder is het dan iets moois, of niet. En zo is het ook met klompenpaden.

Eugène Lücker, Toren van de kerk in Veere (1919)

Nederland in 150 landschappen is een fijne expositie voor wandelaars, historici, kunstliefhebbers en kunstkenners, maar ook voor alle boeren, burgers en buitenlui. Ik heb er het begrip landschapsbiograaf leren kennen. Als ik weer opnieuw zou moeten studeren, misschien had ik dit wel hebben gekozen. Kennis en wording van een landschap, met alle fysische en culturele elementen die hiertoe hebben bijgedragen en dat vaak nog doen. En net als bij ‘echte geschiedenis’ is de historische kennis belangrijk om over de toekomst na te denken. Zo geldt dat ook voor de landschapsgeschiedenis.

Robert Vorstman, Rotterdam 2011

Een nieuwe dimensie dus om naar klompenpaden te kijken. Voor mij is dat vooral genieten van het hier en nu, zonder meteen teleurgesteld te zijn over het uitblijven van idyllische plaatjes tijdens de wandeling.

En als het dan toch nog droog wordt na het zien van de getoonde kunst in de Bergkerk (tot 8 september 2024), is de wandeling altijd nog uit te bereiden  met het exploreren van de directe omgeving van die Bergkerk. Dat is het Deventer van nu, idyllische kiekjes en historie in overvloed.

4 zomerse & zondagse kiekjes van een niet schilder, V. Sprakel 2024

De geboorte van het Giesepad.

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Ik was er bij, de geboorte van het nieuwste klompenpad, het Giesepad in Giesbeek. Naar nu blijkt, de draagtijd bedroeg vijf jaar, maar vandaag was de uitgerekende datum. Nadat alle verwerkers in het zonnetje werden gezet, togen we naar de start van het klompenpad, achter de Fanfare St. Gregorius naar het beginbord. Het werd maar weer eens duidelijk dat het onderdeel wandelen van klompenpaden misschien wel het gemakkelijkste onderdeel is van het hele klompenpad-gebeuren. Plannen, onderhoud, juridische regels, overtuigen en volhouden voor alle betrokkene is geen kattepis gebleken. Ik proefde veel blijdschap en opluchting in het het Kulturhus De Brede Blik bij de geboorte van de liefdesbaby? In ieder geval vriendschapsbaby.

De hoofdrolspelers bij de start van het Giesepad.

Zoals het met meerdere geboortes, je kunt alles plannen en nog zo gezond de voorbereidingen in gaan, er gebeurt altijd wel iets onverwachts. Zo ook in Giesbeek waar de Nederlandse criminaliteit zich van zijn slechtste kant heeft getoond. In de nacht voorafgaand aan de opening heeft een drugsdumping plaatsgevonden. Naar het schijnt is een mooi gedeelte aan het begin niet toegankelijk. Een van de vrijwilligers had me al op het alternatief gewezen, dus het overgrote deel hebben we, wars van de drugsbaronnen, gewoon gelopen. We laten ons niet wegsturen.

De brug is de trots van de vrijwilligers. Een mooie aparte klompenpadbrug, fonkelnieuw. Ik moet dan denken aan hoe de brug er over 10, 20 of misschien wel vijftig jaar uitziet.

We weten het niet zeker, maar ik denk dat wij de eerste officiële lopers zijn die het pad na de opening gelopen hebben. Een fijne wandeling die toont wat Giesbeek te bieden heeft. Voor de makers is het nu een kwestie van loslaten. Af en toe onderhoud, beetje stutten of een vermanende preek, maar de boorling het Giesepad staat nu op eigen benen. Een ieder kan er wat van vinden, maar ik weet zeker dat het welkom is in de Giesbeekse gemeenschap.

Naast de foto’s op het blog zijn meer foto’s van het pad te vinden op Instagram account titiissprakeloos