‘Erst komt das Fressen, dann die Moral’. Een waar Duits gezegde dat volgens mij past bij de menselijke natuur. Wij als Nederlanders hebben, rijk als we zijn, zowel het eten als ook de moraal in onze volksaard verankerd. We noemen dit de koopman en de dominee. Soms zijn we er trots op, maar vele momenten brengt het ook schaamte. En als we voldoende gemoraliseerd hebben, komt de kunst om de hoek kijken. De Gouden Eeuw bracht een hausse aan kunstuitingen. In tijden van bezuinigingen is de kunst vaak het eerste waarop bezuinigd wordt. Wat rest is de Die Moral und Das Fressen. Over het eten hoeven we ons geen zorgen te maken voorlopig, de moraal verdeeld ons al meer dan een decenniumlang. Maar toen het nog goed ging, heb ik ook kunst gekocht. Het hangt nog steeds aan de muur, ook nu de prioriteiten qua bestedingen elders liggen.

Jaren terug kwamen we een kunstuitleen tegen in de bossen nabij Uden. We vonden het aanbod leuk en we besloten lid te worden. Voor enkele tientjes per maand had je het recht om te lenen. Hoe hoger het leenbedrag des te ‘duurdere kunst’ we konden uitkiezen. Het spaarbedrag liep lekker op. Ons nieuwe huis verfraaiden we met enkele kunststukken. Verstand van kunst heb ik niet en voor zover ik weet mijn echtgenote ook niet. We vinden iets mooi of niet. Goed, het moest een beetje bij de inrichting passen. Een van de werken (Hercules) was van C.M.C.Nagtegaal. We hadden al meerdere werken van haar aan de muur gehad. We koesterde de zoekplaatjes in het schilderij, naast uiteraard de kleurstelling. Maar met dat zoeken ging het na enige maanden mis. Ineens zaten we naar een vagina in het zoekplaatje te kijken en later met wat fantasie meerdere. Was dat nu gezichtsbedrog (What’s on a man’s mind)? Maar eenmaal op mijn netvlies gebeiteld, bleef ik het zien. Andere huisgenoten zagen het ook. Wat nu? Ik wil geen zedenprediker zijn, maar als zelfverklaarde Victoriaan had ik toch een probleem. Het schilderij hangt aan de muur bij de eettafel. Ik besloot tijdens het eten maar met de rug naar het schilderij te zitten. Zo kon de kunst blijven hangen, het eten doorgang vinden en de moraal hoefde niet getart te worden.

Om ethische redenen heb ik de bijbehorende foto niet gefotoshopt en van discrete afstand genomen. Ik wil immers geen verspreider zijn van mijn peurno aan de muur.

Eerder verschenen

1. KNIPBEURT