Nederland in 150 landschappen

Ima van Eysinga, Het dorpje Elspeet op de Veluwe (1922)

Als je een klompenpad loopt, word je soms ook geconfronteerd met teloorgang. Daar kun je over klagen, maar het zijn jouw ogen waardoor je afscheid neemt van jouw geschiedenis. Voor andere ogen is het nieuw en nu. Dit werd enige weken geleden gezegd door een van de sprekers bij de presentatie van het nieuwste boek over klompenpaden van Wim Huijser. De titel van het boek, heel toepasselijk, 50 nieuwste klompenpaden.

Fred Schley, Winterakker Gelderland 2020

En ik kan me er bij aansluiten bij de vele klompenpaden die ik tot nu toe gelopen heb. Genietend van het hier en nu, ook kan het niet altijd de toets van de nostalgische gedachten doorstaan. Een week geleden ‘vond’ ik een nieuw klompenpad. Het is een klompenpad voor regenachtige dagen en wel in de Bergkerk te Deventer. De expositie “Nederland in 150 landschappen” neemt je mee in boerenlandschappen, stadsgezichten…… en veranderingen de afgelopen jaren in dat geheel. De landschapsschilder kan zijn kunsten kwijt in idyllische dromerigheid of rauwe hardheid of alles er tussen in. Vanuit het perspectief van de kijker of schilder is het dan iets moois, of niet. En zo is het ook met klompenpaden.

Eugène Lücker, Toren van de kerk in Veere (1919)

Nederland in 150 landschappen is een fijne expositie voor wandelaars, historici, kunstliefhebbers en kunstkenners, maar ook voor alle boeren, burgers en buitenlui. Ik heb er het begrip landschapsbiograaf leren kennen. Als ik weer opnieuw zou moeten studeren, misschien had ik dit wel hebben gekozen. Kennis en wording van een landschap, met alle fysische en culturele elementen die hiertoe hebben bijgedragen en dat vaak nog doen. En net als bij ‘echte geschiedenis’ is de historische kennis belangrijk om over de toekomst na te denken. Zo geldt dat ook voor de landschapsgeschiedenis.

Robert Vorstman, Rotterdam 2011

Een nieuwe dimensie dus om naar klompenpaden te kijken. Voor mij is dat vooral genieten van het hier en nu, zonder meteen teleurgesteld te zijn over het uitblijven van idyllische plaatjes tijdens de wandeling.

En als het dan toch nog droog wordt na het zien van de getoonde kunst in de Bergkerk (tot 8 september 2024), is de wandeling altijd nog uit te bereiden met het exploreren van de directe omgeving van die Bergkerk. Dat is het Deventer van nu, idyllische kiekjes en historie in overvloed.